11-Stedenwandeling: De Tocht der Tochten (deel 1)
Als je aan de 11-Stedentocht denkt, dan denk je waarschijnlijk meteen aan de tocht op het ijs. Toch is er ook een wandel editie, die jaarlijks in de week van Hemelvaart wordt georganiseerd. Een tocht die mijn ouders, tante en broer gelopen hebben en die ik ook eens wilde lopen. Twee keer ging het voor mij noodgegdwongen niet door, maar dit jaar, op de 75e jubileum editie (mijn geboortejaar), was het eindelijk zover.
Tekst & beeld: Jeltsje de Vries
Ik had voldoende getraind, maar toch was ik behoorlijk nerveus en leefde ik al maanden in een soort cocon. Blij dat nu eindelijk het startsein klonk. Mijn slaapplek was bij mijn ouders in Heerenveen en zij waren zo lief mij elke dag te brengen en te halen. Zo kon ik verzorgd en al starten aan een mooie wandelweek, want ook het weer kon niet beter. Zo’n vijftien graden en droog. Enthousiast en vol verwachting begon ik aan deze bijzondere tocht, startend in Leeuwarden.
Dag 1 – Leeuwarden – Sloten – Hoe voelt die 49 kilometer?
De eerste dag was een etappe waar ik best tegenop zag vanwege de afstand. Bijna vijftig kilometer! Zo’n afstand had ik nog nooit gelopen en zou ik dat wel kunnen? De start was in de 11-Stedenhal in Leeuwarden. De commissaris van de koning opende het geheel en nadat we het Friese volkslied hadden gezongen, kregen we ons eerste knipje in de stempelkaart en vertrokken we op weg naar de tweede stempel in Sneek.
Meteen tijdens de eerste kilometers liep ik al met iemand op die ook alleen was. Al pratend gaat de tijd best snel en was het eerste rustpunt zo in zicht. De route was goed verzorgd. Bouillon onderweg, drinken en toiletten; kortom alles wat een wandelaar nodig heeft. Onderweg sprak ik verschillende mensen uit Friesland, Rotterdam, Wageningen en Zeeland. Rond het middaguur kregen we nog een dikke plensbui op ons dak. Gelukkig duurde deze niet zo lang en waren we snel bij de stempelpost in de derde 11-stedenstad IJlst, waar ik even kon opdrogen. Onderweg zag ik mijn ouders nog en zelfs mijn zus die ik toevallig tegenkwam. Leuk op zo’n eerste dag!
Meer weten over Wandelmagazine? Ja graag!
Ik pauzeerde minder vaak dan tijdens mijn eigen trainingen, maar het tempo zat er lekker in en ik voelde me goed. De laatste vijf kilometer naar Sloten vielen me echter toch wat zwaar. Dit stuk ging door open land en toen had ik het wel even gehad hoor. Ik liep bijna slapend en dan moet je jezelf echt naar de finish praten, maar uiteindelijk was ik om half vijf al bij de finish, een uur eerder dan gedacht. Snel naar huis, lekker eten en me klaar maken voor dag twee.
Dag 2 – Sloten – Workum – De eerste scheurtjes
Deze dag startte met een koude wind, maar ik voelde me prima dus dat zou vast goed komen. De route ging vandaag door bekend terrein. We liepen namelijk via Wyckel naar Oudemirdum, een bosrijk gebied waar mijn moeder vandaan komt. Het eerste stuk liep ik met een bekende van de vorige dag, maar zij ging door in Oudemirdum en ik nam hier tijd voor koffie. Van daaruit liep ik met weer een nieuw groepje naar de dijk langs het IJsselmeer en moesten we met wind tegen richting Stavoren. Halverwege even zitten bij het herdenkingsmonument van de Slag bij Warns uit 1345, met de tekst: ‘leaver dea as slaef’ (liever dood als slaaf). Zeker voor Friezen, een bekende quote geworden.
Bij het monument liet ik weer wat maatjes achter en liep ik uiteindelijk alleen Stavoren binnen. Hier kregen we een stukje oranjekoek op het punt waar we 75 kilometer hadden gehad. Heerlijk! En vlak erna de stempelpost met soep. Na 34 km waren we in Hindelopen en toen merkte ik dat ik wel klaar was voor vandaag, maar ik moest nog tien kilometer naar Workum. Mijn vader liep het laatste stuk mee en zo had ik ook dag twee volbracht. Helaas moest ik nog wel even langs het Rode Kruis gaan, want ik had een blaar onder mijn voet. Met een keukenrol onder mijn hoofd kon ik uitrusten en wachten tot het klaar was. Er werd een tape omheen gedaan en ook gelijk om de andere voet. Nog nooit zoiets meegemaakt maar het werd zeer vakkundig gedaan. ‘Hopelijk kan ik zo weer verder’, dacht ik bij mijzelf. Hier heb ik vervolgens ook maar gelijk het jubileum-shirt gekocht. Mocht ik de laatste dag halen, dan zou ik hem aan doen.
Volgende week lees je hoe de rest van de tocht mij verging
