De Western Way

Iedere wandelaar kent het: een tocht die, om wat voor reden dan ook, bovenaan het lijstje “Onvergetelijk” staat. Omdat je (ver) boven verwachting hebt gepresteerd, of hebt moeten presteren. Omdat de natuur om je heen zo indrukwekkend en uniek was. Omdat de omstandigheden tijdens de tocht extreem waren. Bepaalde tochten hebben simpelweg iets speciaals, waardoor ze voor eeuwig in je geheugen gegrift blijven staan.

Foto en tekst Hans Plas, www.oranginas.nl

De Western Way is zo’n tocht. Een ruim 200 kilometer lange, gemarkeerde, wandelroute door de spectaculaire landschappen van de graafschappen Galway en Mayo die eindigt bij de grens met het graafschap Sligo. Dit graafschap ligt in het verre, verlaten en vergeten noordwesten van Ierland. De hele route is te bewandelen in twaalf tot dertien etappes. Het traject kent geen significante beklimmingen, de totale stijging onderweg is 1.700 meter. De route volgt oude bospaden, heidepaden, postwegen, “green roads”, stukken zonder pad waar je van markeerpaal naar markeerpaal loopt, en af en toe stukken asfalt. Hier en daar zijn vlonders aangelegd, maar je moet rekening houden met enkele nogal natte trajecten, zeker na een regenbui. Het is verleidelijk om nog een paar kilometer te proberen van polletje naar polletje te springen, maar na eenmaal de zinloosheid ervan ingezien te hebben, ga je gewoon soppen zonder te stoppen.

‘You’re on your own now!’

Het allesbepalend thema van deze wandeltocht is: ‘you’re on your own now!’, dé reden dat de Western Way bij óns bovenaan staat. Je hebt immers niet iedere dag de ervaring dat je in de buitenwereld tussen half negen ’s-ochtends en half zes ’s-avonds geen mens tegenkomt. Je neemt op zo’n dag, zeg maar, even afstand van de beschaving. Hierdoor krijg je alle ruimte om de fascinerende wildernis in je op te nemen, om te ontdekken hoeveel tinten bruin er in een moorland zijn. Zie wat zon en wind met hoogveen en heuveltoppen “doet”,  wat het uitgestrekte onbewoonde en ongerepte landschap met de Nephin Beg mountains met jóu doet en hoe rustgevend een continu patroon van woest beukende golven van de Noord Atlantische Oceaan op de steile rotsen van Downpatrick Head kan zijn.

De Gaeltacht

Van een dunbevolkt gebied, naar een regio met bloeiende culturele tradities is hier een kleine stap. Grote delen van het wandelgebied behoren tot de Gaeltacht. Dit zijn gebieden waar de Ierse taal de volkstaal is, waar je in een pub nog de originele Ierse volksmuziek kunt horen, waar je wordt uitgenodigd een lied aan te heffen om daarna getrakteerd te worden op een uitgebreide Ierse volkszang, gesmeerd en geënthousiasmeerd door de Guinness. Bij sluitingstijd kom je hoogstwaarschijnlijk tot de conclusie dat wij, als het om zingen gaat, nog mijlenver op de Ieren achterlopen.

De Gaeltacht  is ook het gebied dat tijdens de Great Famine (de Grote Hongersnood) van 1845-1850, de grootste ontvolking kende. Talloze herinneringen aan die tijd zul je tijdens de tocht tegenkomen. Het National Famine Memorial van John Behan, een indrukwekkend standbeeld van een “doodskistschip”, bijvoorbeeld, aan de voet van de Croagh Patrick (op 750 meter hoogte). Dit is een voor de Ieren heilige berg en bedevaartsoord. Je kunt er een dag voor uittrekken om de klim te maken.

Wilde schoonheid

Vanzelfsprekend kom je ook door vele andere bewoonde stukken tijdens de route. Deze zijn ook erg de moeite waard om te bezoeken, al was het maar om een B&B te vinden voor de nacht. Rond de noordelijke hellingen van de Maumturk-bergen lopen om daarna via een oude postkoetsweg met enkele boerderijtjes Leenaun te bereiken is een erg fraaie etappe. Ook doe je onderweg Westport aan, een stadje met bijna 6000 inwoners. Maar wat je uiteindelijk, na jarenlang, nog van de route bijblijft, is het alles overheersende gevoel van de ongereptheid en de “wilde schoonheid”, zoals Oscar Wilde het ooit beschreef.

Algemene tips voor de route

• Bereid je goed voor: er is onderdak onderweg, maar dit is soms moeilijk te vinden.
• Het weer kan sterk wisselend zijn.
• Neem goede kaarten of gpx en een kompas mee, samen met voldoende eten en drinken.
• Goede kaarten zijn bijvoorbeeld de kaarten van the Ordnance Survey of Ireland 1:50.000, nummers: 37, 38, 44, 45 en 31.
• Bereid je voor op natte trajecten.
• Bereid je voor op plekken zonder telefonisch bereik.
• Sommige trajecten zijn niet geschikt voor beginners, ga niet alleen op stap.
• Laat je B&B bij vertrek de B&B van aankomst bellen over je verwachte tijdstip van aankomst.
• Vrij kamperen wordt veelal gedoogd.
• Voor een geweldige video over de “most remote mountain in Ireland” bezoek onze website.