Wandelenderwijs: Oproep tot een wandeling naar de verte
Elk jaar trekken tienduizenden lange-afstandswandelaars er weer op uit, voor een voettocht die hen soms maandenlang van huis houdt. Wat drijft hen er toch toe om deze stap te wagen? Mijn ervaring is dat vaak een oproep van buitenaf de aanleiding geeft, door te appelleren aan een lang gekoesterd verlangen.
Tekst & beeld: Aat van der Harst | www.verhalenonderweg.nl
Een aantal jaren geleden besloot ik om een verre tocht te gaan maken. Ik schreef er later over in mijn reisverslag:
‘Ik sta in de kleine reisboekhandel, waar de boeken tot aan het plafond staan. In het midden van de zaak zit een man te lezen; de eigenaar, neem ik aan. Mijn oog valt op een boek over wandelingen door Europa. Ik sla het open en lees over paden die al sinds de middeleeuwen dwars door ons werelddeel lopen. In een flits weet ik dat ik de lange tocht naar het zuiden ga maken, waar ik al een tijd over droom. Met het boekje in de hand loop ik naar buiten, me realiserend dat het nogal wat betekent, datgene waar ik zojuist toe opgeroepen ben.’
Niets kan hem weerhouden
Zo begint mijn reisverhaal, met een oproep om de tocht te gaan maken. Vaak beginnen verhalen ook zo: de hoofdpersoon krijgt een oproep, gaat op reis, ontmoet bondgenoten, verslaat draken, bereikt zijn doel en gaat ten slotte weer naar huis. Zo ging dat bij Homerus al. Ook sprookjes, mythen, reisverhalen, romans en films volgen vaak hetzelfde patroon. Er is geen heldentocht zonder dat er een indringende uitnodiging van buitenaf is geweest. Denk bijvoorbeeld aan Parcival, een van de ridders van de legendarische koning Arthur. Deze ridder wordt door zijn moeder Herzeloyde op een veilige afgelegen plek grootgebracht uit angst dat hij ridder zal worden. Hij leeft in volkomen onschuld. Op een dag komen vijf ridders in prachtige uitdossing op hun paarden voorbij. Parcival is zeer onder de indruk, rent naar zijn moeder. Die weet direct dat haar grootste angst waarheid wordt. Niets zal hem kunnen weerhouden om als ridder op avontuur te gaan.
Oproep van de pelgrimsweg
In verhalen van pelgrims hoor je vaak dat er een uitnodiging komt die appelleert aan een diep verlangen. Het leven ging lange tijd zijn gangetje en dan is er een crisis: ziekte, ontslag, scheiding of een burn-out. Of er komt een volgende levensfase aan; het pensioen of het einde van de studietijd. Op zo’n moment sta je meer open voor een oproep. Je ziet een programma over een pelgrimsweg, je hoort een verhaal of herinnert je een gesprek en je weet ineens heel zeker: die tocht ga ik maken. De aansporing van buitenaf raakt zo een sterk verlangen. Je kunt de stem negeren en overgaan tot de orde van de dag of … je kunt op reis gaan.
Op de hoogte blijven van het laatste wandelnieuws?
Schrijf je in voor de nieuwsbrief en volg ons op Facebook, dan mis je niks!
Geen weg terug meer
‘Terwijl ik de boekhandel uitloop, zijn er honderd redenen om het boekje weer weg te leggen en de impuls te vergeten. Toch weet ik zeker dat dit serieus is. De kinderen zijn net de deur uit en in mijn werk ben ik op zoek naar nieuwe zin. Als ik deze oproep negeer, zal dit uiteindelijk ten koste van mijn ziel gaan. Ik drink een koffie in een zaakje naast de boekhandel en ben al routes aan het bekijken; er is al geen weg terug meer.’
Vol vertrouwen op weg
Dag Hammerskjöld (secretaris-generaal van de Verenigde Naties) verwoordde het ooit zo: “Ik weet niet wie – of wat – de vraag stelde. Ik weet niet wanneer zij gesteld werd. Ik herinner me niet dat ik antwoordde. Maar eens zei ik ja tegen iemand – of iets. Vanaf dat moment heb ik geweten wat het wil zeggen: niet om te zien, zich niet te bekommeren om de dag van morgen.” Dan begint de voorbereiding voor de reis en maak je je gereed voor het onbekende, vol vertrouwen. Ik verlaat mijn huis en schrijf er later over:
‘Ik wandel mijn straat uit, ga het bruggetje over het Valleikanaal over en loop in de richting van Amerongen. Het is een frisse lenteochtend en er hangt nog een lichte nevel boven het kanaal. Mijn tocht is begonnen en ik droom van de tijd van vrijheid en van de verte’.
Over de auteur
Aat van der Harst wandelde van huis naar Spanje en naar Italië. Hij is wandelcoach en begeleidt mensen met levensvragen in beweging. Over zijn wandelingen maakte hij de vertelvoorstelling Ontmoetingen Onderweg, waarmee hij samen met zangeres Marianne van der Post optreedt. Hij is schrijver van inspiratieboek Wandel je wijzer, stad en natuur als coach. Meer informatie via: www.verhalenonderweg.nl ; avdharst@verhalenonderweg.nl