Camino Portugués: wandelen langs de Atlantische Oceaan
Na mijn eerste Camino had ik al gauw de smaak te pakken en begon ik mijn tweede te plannen. Het werd een stuk van de Camino Portugués. Hierbij liep ik de kustroute, vertrekkende vanuit Porto. Ik wandelde deze Camino in juli. De temperatuur viel behoorlijk mee, vooral omdat er vanuit de Atlantische Oceaan een heerlijk briesje waaide. Maar natuurlijk kan het er in de zomer ook heel warm worden!
Tekst & beeld: Els Maldoy | www.eatraveliving.webnode.be
Porto, wat een prachtige stad! Authentiek, relatief goedkoop, veel bezienswaardigheden en ook heel lekker eten. Het was dus zeker fijn om mijn Camino hier te starten. Met mijn Credencial op zak, was ik er helemaal klaar voor. Er werd mij aangeraden om te vertrekken in Matosinhos, aan de kust van Porto. Vanuit het centrum kan je heel gemakkelijk de bus nemen. Matosinhos is een fijn plekje met leuke adresjes, waaronder een surfspot. Nog een koffietje met een pastel de nata en ik was er klaar voor.
Ontspannen eerste dag
De eerste dag was het vooral lopen langs de kust, op de dijk, boulevards, wat gemakkelijk en aangenaam wandelen was. Na een tijdje liep ik op een aangelegd houten wandelpad, dat je eigenlijk een heel groot stuk van de route kan volgen. Al gauw voelde ik me volledig relaxed, met zout op mijn huid en mijn haren in de wind. De meeste mensen die ik ken worden onrustig van wind, maar op mij heeft het juist een rustgevend effect. De wandeling was vrij eenvoudig en bovendien ook rustig. Je bent hier vooral dicht bij de zee en jezelf.
Op de hoogte blijven van het laatste wandelnieuws?
Schrijf je in voor de nieuwsbrief en volg ons op Facebook, dan mis je niks!
Mijn eerste stop bereikte ik na 22 km. Vila do Conde, een schattig stadje. Mijn pension lag aan het water, met uitzicht op de bootjes. Die avond begon het te regenen en kroop ik op tijd in mijn bed, met het geluid van de regen op mijn raam. Heerlijk was dat.
Op de foto met peregrinos
Fris kon ik aan volgende etappe beginnen, die gaat naar Esposende. Het bleek een heel afwisselende dag, waarbij ik afwisselend langs de kust en door een eucalyptusbos liep. Hierbij wandelde ik uren aan een stuk door zonder iemand tegen te komen. In Fao stopte ik bij het Sport Café, een klein en authentiek cafeetje uitgebaat door sympathieke Portugees. Hij houdt heel veel van de peregrinos, wil met hen op de foto en is zeer geïnteresseerd in waar je vandaan komt. Ook geeft hij iedereen een steentje mee voor goed geluk.
Na Fao was het niet meer ver tot Esposende. Ik merkte al gauw dat dit een plekje naar mijn hart is. Mooie dorpskern, wandelpad naar de oceaan, openbaar zwembad en gezellige restaurantjes. Niet te druk, overzichtelijk. Hier kom ik later zeker terug met mijn lieve zoon. Ik verbleef in Esposende Guesthouse, echt een topplekje. Je kan een kamer alleen boeken met zicht op zee. Niet duur, heel gezellig en zeer schoon.
Klimmen
Mijn volgende stop was Viano do Castelo, een zeer mooie stad. De wandeling was wel wat zwaarder vergeleken met de vorige dagen en mijn voeten deden pijn. Klimmen, klimmen en nog eens klimmen. Bij aankomst werd ik wel getrakteerd op een prachtig uitzicht. Viano de Castelo heeft iets prestigieus, met zijn indrukwekkende architectuur.
Die middag wandelde ik nog wat rond in de stad en genoot ik van verse ‘lula‘, inktvis en een vinho branco. Moe maar voldaan kroop ik met een boek vroeg in bed, want morgen beloofde het een zware dag te worden. Voor de volgende etappe stond er namelijk een dertigtal kilometers op het programma.
Verder op sandalen
De volgende dag vertrok ik na een snel ontbijt. Het werd een hele speciale dag, waarbij ik grote stukken wandelde over afgelegen en magnifieke stranden. Wat sommige mensen nog aan de (toen nog) overvolle Costas doen blijft mij een raadsel! Af en toe stopte ik dan ook om te genieten van de omgeving en voor een frisse duik in het water.
Moe maar voldaan kwam ik aan in Caminha. Onderweg had ik mijn wandelschoenen ingeruild voor sandalen maar dat bleek achteraf geen goed idee. Bij aankomst lagen mijn twee kleinste tenen volledig open tot op het vlees. Pijnlijk.
Korte maar deugddoende wandeling
Hier eindigt mijn Camino nummer twee, een redelijk korte maar deugddoende wandelreis die ze me niet meer kunnen afpakken. Van Caminha neem ik de trein naar Porto waar ik nog twee dagen extra heb om de stad nog beter te verkennen. Aangezien mijn voeten het hebben laten afweten, besluit ik een fiets te huren en dat bleek een topplan. Langs de Douro kan je een heel eind fietsen tot aan de zee, zeker doen!
Als je voor de eerste keer een Camino wandelt zou ik misschien toch voor de Frances gaan omdat de ervaring op zich toch net iets specialer is. Als je echter op zoek bent naar een lange afstandswandeling met de zee aan je voeten, dan is de Camino Portugués voor jou zeker een aanrader!
Over de auteur
Mijn naam is Els Maldoy In het dagelijks leven ben ik leerkracht en schrijf ik persoonlijke reisverhalen. Gepassioneerd door wandelen en de Camino naar Santiago de Compostella, ben ik graag onderweg. Steeds op zoek naar nieuwe leuke plekjes, weg van de massa, tussen de locals met een beperkt budget.
Plekjes die ik graag met jullie deel.
Ondertussen ben ik ook boek aan het schrijven over de Camino.
Je kan me volgen op mijn eigen website en op Instagram: eatravelving.webnode;