Wandelenderwijs: Hoe gevaarlijk is wandelen?
Een goede vriend van mij is een echte stadsbewoner en voelt zich daar als een vis in het water. Ooit vroeg hij aan mij of ik het niet gevaarlijk vind, dat wandelen in de natuur. Ik begreep niet wat hij bedoelde. Hoezo gevaarlijk? Wandelen in de bossen en bergen is alleen maar fijn. Hij vertelde dat hij zich niet veilig zou voelen op paden buiten de stad. Afgelopen zaterdag liep ik een pad door het bos en de weilanden, en ineens begreep ik wat hij bedoelde.
Tekst en beeld: Aat van der Harst | www.verhalenonderweg.nl ;
Agressieve vogels
Het is een stormachtige dag, als ik vertrek voor een ochtendwandeling. Na een paar honderd meter kom ik bij een hek waar twee borden staan. De ene waarschuwt voor agressieve vogels, de ander voor eikenprocessierupsen. Ineens voel ik me behoorlijk bedreigd en waan me in een scène uit de film The Birds van Alfred Hitchcock. Hoe zouden ze zo gaan aanvallen? Zijn ze met velen en zullen ze samen op mijn hoofd gaan pikken? Of zullen ze, wat ik laatst las, met stenen naar me gooien? Waar kan ik heen vluchten? Er is nergens een telefooncel, zoals in die film van Hitchcock. Ik duik in elkaar en loop bang verder.
En die eikenprocessierupsen, wat is hun aanvalstactiek? Via de lucht rechtstreeks naar mijn luchtwegen of toch via mijn broekspijpen? O jee, en is het tekenseizoen ook niet al aangebroken? Een tekenbeet kan grote gevolgen hebben. . Voor alle zekerheid doe ik mijn broekspijpen maar in mijn sokken.
Rode lap op een stier
Ik loop het spoordijkje af en kom bij een boerderij. Hier moet ik een weiland met koeien oversteken. Ineens herinner ik me een krantenbericht over een wandelaar in Oostenrijk die onder de hoeven van een koe kwam en zertrampelt werd. Ik weet nog hoe dat woord zertrampelt diepe indruk op me maakte. En hier ging het niet eens om een stier, maar een koe. Ik realiseer me nu dat ik een rood jack aan heb. Zouden ze daar misschien agressief van kunnen worden? Of geldt dat alleen voor stieren, en gaat het gezegde “Als een rode lap op een koe” niet op? Zijn het eigenlijk wel koeien? Ze hebben uiers, maar ook horens zo te zien.
Bevend betreed ik het weiland. Tot mijn vreugde kijken ze vriendelijk naar me, ze herkauwen en maken geen aanstalten in mijn richting te komen. Ik klim over een hekje en kom dan langs een boerderij. Er staat een boer voor het raam en die is vast niet blij dat er een wandelaar over zijn erf en langs zijn koeien loopt. Zou hij boos zijn? Ik las ooit over een Amerikaanse boer die geschoten heeft op wandelaars op de Apalachian Trail. Zou dat hier ook kunnen? Het wapenbezit is hier een stuk minder wijdverbreid dan in Amerika, maar toch… Het bordje op het hek met wat hier blijkbaar humor van de streek is, stelt me niet gerust.
Inktzwarte lucht
Ik loop over een open dijk en ineens wordt de lucht inktzwart. Dat er regen komt verontrust me niet, maar zou er ook onweer komen? Dat moet bijna wel, zo donker wordt het midden op de dag. Moet ik als het straks zo ver is plat op de grond gaan liggen? Dat lijkt me niet aangenaam, maar onder een boom schuilen of hier op de dijk blijven lijkt me ook niet slim. Ik besef dat ik mijn telefoon niet bij mij heb en dus niet kan opzoeken wat je bij onweer wel en niet moet doen. Een kwartier later is het onweer gelukkig overgetrokken en er valt zelfs geen spat regen. Ook ben ik niet aangevallen door boeren, vogels, koeien, rupsen of teken. Het weer hield zich goed. Eigenlijk is er onderweg niets bijzonders gebeurd. Het is wel een fijne wandeling.
The Birds
Op een bankje aan de beek realiseer ik mij dat ik bijna niemand ben tegengekomen. En dat is bijzonder, want het was de laatste weken behoorlijk druk op de wandelpaden. Als er nou eens meer bordjes met agressieve vogels erop komen, dan helpt dat vast om het rustiger te maken op de paden. En dat zou wel fijn zijn, hoezeer ik het de IKEA-en pretparkbezoekers ook gun om ook eens groen te zien in plaats van een billykast of een achtbaan.
Meer weten over Wandelmagazine? Klik hier!
Zal ik mijn bijdrage leveren aan meer rust in de natuur? Ik app mijn vriend, de stadsbewoner: “Je hebt gelijk, het is levensgevaarlijk in de natuur. Blijf alsjeblieft weg. Ken je die film: The Birds van Hitchcock? Nou zo moet je je een gemiddelde natuurwandeling voorstellen. Er zijn van alle kanten vogels en boerinnen die aanvallen. Ik zou lekker naar een winkelstraat gaan”. Het is binnenkort dus weer rustig in de natuur. Ik wandel verder. Zodra ik een hoek om sla, zie ik alweer het volgende waarschuwingsbord. Ik besef dat het allergrootste gevaar nog moet komen, en huiver:
Over de auteur
Aat van der Harst wandelde van huis naar Spanje en naar Italië. Hij is wandelcoach en begeleidt mensen met levensvragen in beweging. Over zijn wandelingen maakte hij de vertelvoorstelling “Ontmoetingen Onderweg”. Samen met zangeres Marianne van der Post treedt hij op in verteltheatertjes. Hij is schrijver van inspiratieboek Wandel je wijzer. Meer informatie via: www.verhalenonderweg.nl ; avdharst@verhalenonderweg.nl