Wandelenderwijs: Wandelen langs de kaaien van Antwerpen
Langs een rivier een stad binnen lopen is een speciale ervaring en nogal wat steden liggen aan het water. Ik liep de afgelopen maanden Hamburg en Dresden in langs de Elbe, Amsterdam langs het IJ en Rotterdam langs de Maas. Het is nu tijd om weer eens naar Antwerpen te gaan. Hoewel deze stad net over de grens ligt, ben ik er al (te) lang niet meer geweest. Ik neem me voor om langs de kaaien (kades) aan de Schelde van noord naar zuid te wandelen en dan door de binnenstad terug te gaan.
Tekst & beeld: Aat van der Harst | www.verhalenonderweg.nl
Aan de Tavernierkaai parkeer ik mijn auto en betaal ik voor een hele dag wat ik in Amsterdam voor een half uur kwijt ben. Ik ga proberen steeds zo dicht mogelijk langs de Schelde te lopen. De Orteliuskaai en de Jordanskaai zijn heerlijk rommelig en verassend. Op de Scheldemuur zijn dichtregels in grote witte letters aangebracht, die de verbeelding prikkelen. Ik lees losse flarden over ‘’ een reuk van rottigheid” en even verderop over “”de trotse wereldhaven” en ik lees “dag stad, dag kathedraal”. Deze kades zijn op zich al een gedicht en de poëtische woorden op de kademuren versterken dat nog.
De Lange Wapper
Links van me zie ik het indrukwekkende gebouw van het MAS (Museum Aan de Stroom) en neem mij voor hier later op de dag een bezoek aan te brengen. Eerst wil ik wandelen langs het water. Ik klim naar het verhoogde wandelterras, dat ik vervolgens een eind blijf volgen. Het is een heerlijk wandelpad om uit te waaien, met bankjes en vergezichten over het water.
Na een tijdje kom ik uit bij het bekende kasteel Het Steen, een burcht uit de dertiende eeuw met een standbeeld van De Lange Wapper ervoor. Ik lees het verhaal over de kwelgeest, afkomstig uit de Antwerpse folklore. Volgens de legende zou hij ’s nachts tevoorschijn komen en dronkaards achtervolgen. Het kleine mannetje kan zichzelf groter maken en steekt dan boven de huizen uit. Bij dronkaards kijkt hij dan door het raam naar binnen. Een ander verhaal over de Lange Wapper is dat hij zich als kind vermomt (om moedermelk te kunnen drinken) en zich in een wiegje laat stoppen. Vervolgens laat hij zichzelf zo groot groeien dat hij nauwelijks meer in de kamer past. Ik sta voor het grote standbeeld van Lange Wapper en verbaas me over deze verhalen van de Antwerpse held. Binnen in Het Steen krijg ik een handige stadsplattegrond, die ik goed kan gebruiken bij het vervolg van de wandeling.
Opknapbeurt
Soms kom je op je wandelingen langs lelijke stukken. Bij mij valt het vervolg langs de Plantijnkaai en de St Michielskaai in deze categorie. Van een Antwerpenaar op een bankje hoor ik waarom hier deze grote bouwput ontstaan is. Antwerpen is bezig met een grootschalige heraanleg van de Scheldekaaien. De kaaien zijn in slechte staat en moeten nodig opgeknapt worden. De oude hangars en hijskranen worden gerestaureerd en er wordt een parkachtige omgeving gecreëerd. Tevens wordt de kademuur verhoogd, wat nodig is door de stijging van de zeespiegel. De hele operatie zal zeker nog tien jaar duren. Ik snap nu waarom ik nog niet vlak langs het water kan lopen. Het doel van de hele restauratie is om in de toekomst een prachtig voetpad langs de Schelde te hebben.
Door de Antwerpse binnenstad
Aan mijn linkerhand zie ik intussen huizen met een bijzondere architectuur. Architect en Vlaams rijksbouwmeester Bob van Reeth zette hier in 1988 een heel karakteristiek gebouw neer: Het Huis Van Roosmalen. Dit bouwwerk heeft allerlei vormen uit de scheepsbouw: relingen, ronde kajuitramen en metalen schoorstenen.
Meer weten over Wandelmagazine? Ja graag!
Bij de Namenstraat neem ik afscheid van de Schelde en buig ik de stad in. Ik volg geen uitgezette route, maar dwaal door gezellige straten. Hier en daar sta ik stil voor een etalage en ik eet een overheerlijke pasta bij een Italiaan. In de buurt van het station buig ik af naar de kathedraal en loop dan via het Schipperskwartier naar het Eilandje, de wijk met een aantal kolossale pakhuizen en met diverse culturele instellingen, waaronder het Koninklijk Ballet van Vlaanderen
Museum aan de Stroom
Weer bij het water gekomen, zie ik opnieuw het opvallende gebouw van het Museum aan de Stroom (MAS). Het is inmiddels helaas te laat om het museum nog te bezoeken, maar de roltrappen naar het dakterras zijn nog open. Onderweg zijn er overal prachtige levensgrote groepsportretten op de muren te zien. Tien etages telt het 60 meter hoge gebouw en vanaf het dak heb je een ruim uitzicht. Ik volg met mijn ogen de route die ik gelopen heb. Langs de Schelde tot voorbij Het Steen kan ik mijn wandeling, van zo rond de twaalf kilometer, duidelijk zien. Dit is een mooie afsluiting van mijn dag in Antwerpen. Ik heb geen uitgezette route gelopen, maar in plaats daarvan na mijn tocht langs de Schelde, door de stad gedwaald en mijn eigen weg gevonden. Antwerpen is een prettige wandelstad, waar ik vast weer eens terugkom. Het ligt redelijk dicht bij huis en je voelt je er als Nederlander toch helemaal in het buitenland.
Info:
Museum Aan de Stroom is geopend van dinsdag tot zondag van 10 tot 17 uur. Het panoramadak is in de zomer gratis toegankelijk van 9.30 uur tot middernacht
Over de auteur
Aat van der Harst wandelde van huis naar Spanje en naar Italië. Hij is wandelcoach en begeleidt mensen met levensvragen in beweging. Over zijn wandelingen maakte hij de vertelvoorstelling “Ontmoetingen Onderweg”. Samen met zangeres Marianne van der Post treedt hij op in verteltheatertjes. Hij is schrijver van inspiratieboek Wandel je wijzer. Meer informatie via: www.verhalenonderweg.nl ; avdharst@verhalenonderweg.nl