Klompenpaden zijn er in vele soorten en maten. Een klompenpad XL is er echter maar eentje: het Nederrijnsepad. Met 27 kilometers mag dit pad met recht het predikaat XL dragen. Een heerlijke wandeling langs het stroomgebied van de Nederrijn tussen Driel en Wageningen.
Tekst & beeld: Michiel Vermeulen | www.michielwandelt.nl
Het is begin zomer en de dagen zijn lang. Geen probleem dus pas rond half 2 ’s middags aan deze wandeling te beginnen. Er is nog net een plekje vrij op de parkeerplaats bij Heteren, die zowat onder het viaduct van de A50 en direct aan het water ligt. Ik loop de route linksom en struin onder de Drielse Rijndijk langs. Het hoge gras kietelt aan mijn kuiten, maar op sommige plekken staat het zelfs tot navelhoogte. Nabij Driel kom ik bij een enorm sluizencomplex. De sluizen van Driel worden samen met die bij Amerongen en Hagestein ook wel de waterkraan van Nederland genoemd, omdat ze gezamenlijk een groot deel van de waterhuishouding in ons land regelen.
Over het water
Een stukje verderop moet ik wachten op het Drielse Veer, dat net weer naar de overkant van het water is vertrokken. Een schattig veerpontje, aangedreven door zonnepanelen, dat alleen fietsers en voetgangers mee kan nemen. Samen met mij stappen nog enkele wandelaars, fietsers en mountainbikers op de veerpont, om ieder op zijn eigen manier dit gebied te verkennen.
Langs kasteel Doorwerth
Aan de Drielse kant van de Nederrijn was alles vlak, in tegenstelling tot deze kant van het water. Hier hebben gletsjers in de voorlaatste ijstijd stuwwallen doen ontstaan. Al snel gaat de route dan ook een stukje steil omhoog, waarna het Nederrijnsepad een stukje parallel loopt aan het Dorenweertsepad. Overigens loopt er iets naar het oosten ook het Rosendapad (je komt hier onderweg bordjes van de aanlooproute daarnaartoe tegen), die samen met het Dorenweertsepad in de top 3 van mijn mooiste klompenpaden staat!
Meer weten over Wandelmagazine? Ja graag!
Je loopt hier door de prachtige glooiende bossen van landgoed Duno en komt uit bij Kasteel Doorwerth. De route loopt door de binnenplaats van dit kasteel, dat er prachtig bij ligt. Via de Doorwerthsche Waarden gaat loop ik langs het water weer richting de A50 en vervolgens over de Fonteinallee en door het natuurgebied Jufferswaard richting Renkum.
Monumentale schoorstenen
Onderweg zie ik regelmatig hoge schoorstenen staan. Rond 1900 waren er langs de Nederrijn zo’n 15 steenfabrieken actief, die met de uit dit gebied gewonnen klei stenen produceerden. Van de steenfabriek in de Jufferswaard was er na de Slag om Arnhem in 1944 niet meer veel over, deze werd ook niet meer opnieuw opgestart. De bijna 50 meter hoge schoorsteen staat er echter nog steeds en heeft sinds 2021 de status van monument gekregen.
Het Nederrijnsepad gaat verder door de Dorpsstraat, de winkelstraat van Renkum. Gelukkig zijn hier voldoende horecagelegenheden, want na een paar uurtjes lopen moet er ook aan de innerlijke mens gedacht worden. Ik strijk neer op een buitenterras voor een drankje en een snelle hap, en vervolg dan de wandeling. Na een ommetje door Oranje Nassau’s Oord gaat weer omhoog de stuwwal op. Het Bergpad doet zijn naam eer aan: het verloopt over de flanken van de Wageningse Berg en je hebt hier af en toe fraaie uitkijkplekken. Bij Fletcher Hotel De Wageningsche Berg is wellicht de beste plek om te genieten van het weidse uitzicht over de Nederrijn en het gebied daarachter.
‘XL genieten’
Verderop wandel je door het Belmonte Arboretum, een botanische tuin die met 850 soorten de grootste rododendroncollectie van de Benelux herbergt. Daarnaast zijn er nog vele andere planten- en boomsoorten te bezichtigen, welke allemaal van een eigen naambordje zijn voorzien. En ook hier heb je her en der weer mooie uitkijkplekjes.
Ik verlaat de berg en laat me met het Lexkesveer overzetten naar de andere oever van de Nederrijn. Ik ploeter nog een aantal kilometers door het gras onder de Randwijkse Rijndijk langs. Deze uiterwaarden zijn een geliefd gebied voor vele vogelsoorten, die hier goed gedijen. Inmiddels loopt het tegen negen uur in de avond als ik richting het eindpunt loop. De zon is al aan het zakken en laat mooie kleuren zien als ik achterom over het water kijk. De benen begin ik te voelen, maar het was zeker de moeite waard. Prachtig gebied, ik heb XL genoten.
Meer informatie op www.michielwandelt.nl