Eind oktober, met de herfst in volle gang, besloot ik een trainingsrondje te lopen rondom Putten. Via komoot had ik een route van 21 kilometer gevonden, die begon bij vakantiepark Heihaas. De beschrijving op komoot gaf al aan dat het een veelzijdige route was, langs speciale bossen, landgoederen, oude boerderijen en grafheuvels. Nieuwsgierig ging ik op pad.
Tekst & beeld: Jeltsje de Vries
Spookbomen
Bij de ingang van vakantiepark Heihaas startte ik mijn tocht. De route leidde me over het park naar de achterkant, waar je er via een hek uit kon. Gelukkig ging er iemand voor mij die het hek open hield, want je had een sleutel nodig, en die had ik natuurlijk niet. Via een leuk paadje over een klein stukje heide was ik al snel tussen de bomen. Zo eind oktober gaan we richting Halloween en ik merkte die sfeer ook in het bos. Ik moest dan ook onwillekeurig glimlachen toen twee kleine oranje stipjes mij aankeken. Meerdere bomen hadden deze stipjes en het leken net allemaal gezichtjes die licht gaven, helemaal in de Halloweenstijl.
Een snuifje cultuur
Na een uurtje kwam ik op een mooi smal paadje waar een grote boomstam dwars over lag. Een ideale plek om even te stoppen voor een kop koffie. Het was zo’n paadje waar niemand komt dus dat durfde ik wel aan. Heerlijk rustig turend tussen de bomen en genieten van alle herfstkleuren.
Na deze ontspannen stop, vervolgde ik mijn weg en kwam ik terecht bij ‘Klein Boeschoten’, wat al in de 14e eeuw een landbouwenclave was. Een boerderij en een kleine tweeroedige hooiberg is nog bewaard gebleven en verder op de route zag je de wallen die vroeger ter bescherming dienden. Daar stond nu een heel veld bloeiende zonnebloemen. Schitterend om te zien, al die kleine zonnetjes.
Grafheuvels bij Garderen
Ik verliet de open vlakte rondom Boeschoten en dook het bos weer in. De bomen hier rondom Putten leken voor mijn gevoel groter dan op de rest van de Veluwe. Enorme reuzen van coniferen en beuken en dennen. Geweldig mooi om hier als klein mensje tussen te lopen. Vervolgens kwam ik weer in de Halloweensfeer terecht, want ik liep langs een reeks grafheuvels in het open stuk heideveld Bergsdam, wat vlakbij het hoger gelegen Garderen ligt. Een plek waar het nog vaak schijnt te spoken volgens de verhalen.
Ik liet ze maar snel achter me en daalde iets af richting het wildscherm in het Speulder en Sprielderbos. Hier heb ik nog even getuurd of ik wild zag, maar helaas. Het stuk bos hier is erg mooi met allemaal mooie kronkelende beukenbomen en eiken. Ook stond er een bewerkte dode boom, waar een mooie rups in was gesneden. Een waar vakwerkje.
Bomenpracht op Schovenhorst
Na een laatste rustpauze op een mooie boomstronk liep ik verder tussen de prachtige hoge beukebomen en kwam uiteindelijk terecht bij het speelbos van Landgoed Schovenhorst. Dit landgoed heeft naast een speelbos ook het driecontinentenbos, een brasserie, een boomtoren en een bostuin. Ik kreeg gelijk het idee om hier eens met onze petekinderen heen te gaan, want er is genoeg te zien en te doen.
Meer weten over Wandelmagazine? Ja graag!
Via het speelbos liep ik naar het continentenbos wat in de jaren ‘60 speciaal voor de bosbouw werd aangelegd als testbos met bomen uit Noord-Amerika, Europa en Azië. De bomen staan er nog, maar als testbos dienen ze niet meer. Ineens zag ik ook de 40 meter hoge bostoren boven de bomen uit steken. Gezien de entree van 4 euro, besloot ik deze nu niet te beklimmen. Dat bewaar ik wel voor later als ik met de kinderen terugkom.
Eind goed al goed
Vanaf de bostoren was het niet meer heel ver terug naar het vakantiepark. Ik kwam uiteindelijk weer uit bij het stukje heide waar ik begon en vervolgens weer bij de achter ingang van het park. Echter was er nu niemand die het hek opendeed dus ging ik op goed geluk om het park heen. Het was even zoeken maar het kwam goed. Ik had uiteindelijk ruim 2 km om gelopen voordat ik weer bij de auto was. Dat viel gelukkig mee, maar ik was wel blij dat ik er was. Het was echt een mooie gevarieerde route door een schitterend stuk bos wat ik zeker aan kan bevelen als je hier eens op vakantie bent. Misschien wel handig om dan in te checken bij het vakantiepark Heihaas, want dan heb je in ieder geval een sleutel.
Over de auteur
Jeltsje de Vries wandelt al meer dan 20 jaar voor zichzelf en doet mee aan verschillende wandeltochten in het land. Sinds 2020 is ze aan het trainen voor de Elfstedenwandeltocht Verder deelt ze graag haar belevenissen en gedachten die zij tijdens het wandelen opdoet. Binnenkort zullen er via social media of deze website meerdere blogs van haar te volgen zijn.