Rob Franssen: ‘Europese wandelroutes zijn een zegen’

De European Rambler’s Association (ERA) zet zich in voor wandelroutes door ons gevarieerde continent. De internationale organisatie heeft tot nu toe twaalf Europese wandelroutes van duizenden kilometers uitgestippeld. De routes ontwikkelen continu doordat steeds meer landen zich aansluiten bij de ERA. WandelMagazine vroeg het enige Nederlandse bestuurslid, Rob Franssen, naar de stand van zaken.

Rob Franssen (64) is behalve secretaris bij Wandelnet, ook bestuurslid van de ERA. De organisatie zet zich in voor gemarkeerde wandelpaden en het wandelen zelf. De ERA is een samenwerkingsverband van wandelorganisaties uit heel Europa. Franssen noemt de samenwerking een groot goed. “Het geeft een gevoel van een verenigd Europa. Dat is fantastisch.”

“Wat een zegen is dat eigenlijk”

“We willen Europeanen stimuleren om meer te wandelen, niet alleen door eigen land maar door heel Europa. Zulke wandeltochten zijn afwisselend, vol verbeelding. En natuurlijk is het gezond.” Met de oorlogen in herinnering en de hedendaagse regelmatige spanningen, is het niet vanzelfsprekend dat Europeanen het continent kunnen doorkruisen.

“In 1985 leek het mij volstrekt onmogelijk dat ik ooit een lange wandeling kon maken door het oostelijke deel van Europa. Vier jaar later viel de Muur”, vertelt Franssen gefascineerd. “Nu kunnen we eenvoudig de cultuur en natuur van andere Europese landen ontdekken. Als je beseft dat je op weg bent over een Europese wandelroute, ervaar je wat een zegen dat eigenlijk is.”

Wandelen in Europa: gemarkeerd, onverhard en met horeca

Voor het uitstippelen van de Europese wandelroutes – voor het gemak hierna E-routes genoemd – maakt de ERA gebruik van de adviezen van landelijke en regionale wandelorganisaties, want die weten waar ze over praten en onderhouden de routes ook. De routes bestaan grotendeels uit wandelpaden die al bestonden voordat het idee van de E-route ook maar bedacht was.

Voorwaarde voor routedelen die betrokken worden in een E-route, is dat de route gemarkeerd is en dat de route te vinden is in een gids of op een site. Bovendien moet er bijvoorbeeld om de vijftien kilometers een horecagelegenheid, treinstation of iets dergelijks langs de route liggen en is er een voorkeur voor onverharde wandelpaden. Of aan de voorwaarden voldaan wordt, is echter afhankelijk van de cultuur en het budget van een land.

Wandelnetwerk in Europa groeit: Oekraïne aangesloten

“Europa groeit, vooral in het oosten. Pakweg acht jaar geleden waren van de Oost-Europese landen alleen Polen, Tsjechië, Hongarije en Estland bij de ERA aangesloten. Vergis je niet, die hebben allemaal goed ontwikkelde wandelorganisaties. In de tussentijd zijn landen als Roemenië, Bulgarije en Servië erbij gekomen. Het laatste land dat zich bij de ERA is aansloot, is, nota bene, Oekraïne in 2013.”

“Ook nu moet je niet denken dat in dat hele grote land niets aanwezig is; in Oekraïne was bij de aansluiting al een zeer goed ontwikkeld, gemarkeerd wandelroutenetwerk aanwezig!” Franssen slaat zijn handen tegen elkaar en glimlacht alsof hij het zelf maar net gelooft. “Een toekomstige loot aan de boom is Albanië. Het ziet er naar uit dat dat land zich binnen vier jaar aansluit.” Grijnzend: “Hetzelfde geldt voor IJsland dat maar liefst één gemarkeerd wandelpad heeft.”

Informatievoorziening moet efficiënter

De informatievoorziening over de E-routes kan en moet efficiënter. De ERA heeft daarom onlangs de landelijke wandelorganisaties gevraagd naar alle informatie die ze hebben over de routedelen. Momenteel is onvolledige informatie over de routedelen te vinden op allerlei websites en in een scala aan landelijke, regionale en lokale wandelgidsen en op kaarten, maar de ERA wil de informatie centraal op de eigen website aanbieden.

Volledig up to date kan die website niet worden; daarvoor zijn de routes te lang en volgen de veranderingen elkaar te snel op. Daarom is de ERA niet van plan om speciale routegidsen te ontwikkelen. Franssen merkt op dat daarnaast de afzetmarkt te klein is. Een applicatie behoort wel tot de mogelijkheden, maar helaas is het budget te klein; de ERA draait op vrijwilligers en ontvangt geen subsidie.

Wie in één keer relatief veel en betrouwbare informatie wil hebben over de E-routes, kan goed terecht op het Nederlandse initiatief Traildino. Deze wandelroutewebsite is een partner van de ERA.

Markering E-routes: een Nederlandse vinding

De markering van de wandelroutes verschilt per land, maar vaak gaat het om een kleurencombinatie van rood en wit. Wel heeft de ERA blauwe stickers ontwikkeld met daarop de sterren van de Europese Unie die de routenaam omcirkelen, bijvoorbeeld de E1. Het is een extra markering die momenteel volop geplaatst wordt langs de routes. In Frankrijk, Italië en Slovenië zijn ze al aangebracht. Franssens ogen glinsteren: “Het aardige is; het is een Nederlandse vinding. Ik ben de geestelijk vader van de universele Europese wandelroute-sticker.”

Franssen heeft nooit in één keer een hele E-route bewandeld, maar wel delen ervan. Via de E2 wandelde hij bijvoorbeeld in negen delen 2300 kilometer van Bergen op Zoom naar Nice, met leden van de scoutinggroep waarvan hij leider was. Daar geniet hij nog van na. En vorig jaar legde hij 3000 kilometer af van de E3, van Bergen op Zoom naar Santiago de Compostella, “wat nog niet eens de helft is, want vanaf België buigt de E3 af naar Slowakije. En hij wordt nog langer, want we zijn in gesprek met Oekraïne over een uitbreiding van de wandelroute door de Karpaten van dat land.”

Europese wandelroutes op WandelMagazine

Op WandelMagazine worden de komende tijd de routebeschrijvingen van vijf Europese wandelroutes geplaatst. Voor actuele route-informatie, zoals plaatsen langs de route en verwijzingen naar routegidsen, kun je het beste terecht bij de Traildino-pagina waarnaar in de artikelen verwezen wordt.