Kennismaken met de Lot

Kom je graag in Frankrijk en is wandelen je hobby? Dan is het tijd voor een kennismaking met de Lot. Het departement grenst in aan de Dordogne en is vernoemd naar de rivier de Lot die er door stroomt. Vijftien jaar geleden vielen R, mijn lief, en ik als een blok voor dit stukje Frankrijk. 

Auteur: Paul van Bodegraven, One Day Walks 
Foto’s: Marco Barten

Om een goed beeld te kunnen schetsen waarom het hier zo fijn is, kiezen wij ervoor wandeling 14 uit de wandelgids ‘Wandelen in de Lot’ weer eens te lopen. Een schitterende tocht die een dwarsdoorsnede biedt van wat je al wandelend kan ontdekken in deze bijzondere en afwisselende regio.

Op een zonnige zondagochtend aan het einde van de winter parkeren we de auto bij het kasteel in Cénevières. Op het bordje lezen we dat het kasteel opengesteld is voor publiek. Leuk voor als we vanmiddag terugkomen…

Op weg

Al snel slaan we links een steil pad omhoog in. Een echte kuitenbijter. Ah bon: de toon is gezet en de spieren opgewarmd. Daarna volgt een prachtig pad over de kam met links uitzicht op de vallei van de Lot. De meanderende rivier toont hoe grillig de rivier het plateau heeft ingesleten. De uit kalksteen opgetrokken huizen van de dorpjes aan de overkant lijken tegen de heuvel te zijn geplakt. Rechts zien we naaldboombossen in een smalle vallei en in de verte de contouren van het middeleeuwse dorp Calvignac.

Op stapels 

We wandelen verder over een eeuwenoud pad met aan beide zijden de voor hier typerende droog gestapelde stenen muurtjes. Tussen het struikgewas ontdekken we cazelles (stenen hutjes) en ruïnes van boerderijen. Aan de bomen die in de huiskamers en de stallen groeien kun je zien dat de mens hier al lang geleden is weggetrokken. R. loopt voorop en zag een steenmarter wegrennen, ‘maar het kan ook een donkere kat zijn geweest…..’

Wassen en picknicken

We naderen Calvignac; je ruikt de rook al uit de schoorstenen van dit schitterende dorp. Na wat geslenter door de pittoreske straatjes vervolgen we de route. We passeren een fraaie molen en een wasplaats aan een beekje waar kraakhelder water voorbij kabbelt. Ideaal voor een picknick, maar we lopen nog even door.

Droog langs de bron 

Eerst nog een gestage klim naar het plateau. De met mos bedekte bomen, struiken en muurtjes geven het pad een bijna bovenaardse uitstraling. Eenmaal boven wandelen we gelijk Haut Grès in. Een karrenspoor slingert tussen de ruïnes en de fraai gerestaureerde huizen van dit schitterende gehucht. Het lijkt of je hier 100 jaar terug gaat in de tijd. Een paar kippen scharrelen op het erf van de enige boerderij die nog in bedrijf is.

Na Haut Grès – hoe kan het ook anders – dalen we weer af naar de vallei. Het pad is bezaaid met losse stenen. Oppassen dus; ik ben blij dat ik met mijn stok wandel. De vallei is drooggevallen (een combe) maar we passeren wel enkele mooie bronnen, waar zelfs aan het einde van een droge zomer nog water in blijft staan. Nu hebben we geluk dat we de voeten droog kunnen houden.

Oorverdovend stil

Steeds verder voert ons pad La profonde France in. We lopen op en neer over de heuvels van het plateau waar bosjes steeneiken her en der verspreid staan tussen de alom aanwezige buxus en jeneverbesstruiken. De oorverdovende stilte wordt alleen verstoord door het geluid van onze voetstappen. Ik voel me één met het ritme. Gedachten komen en gaan en nieuwe ideeën borrelen op.

Zicht op Cénevièrs 

R. wijst me een paar uit steen gehouwen drinktroggen naast een verscholen bron. Even verderop stoort onze aanwezigheid een groene specht en schrikken wij van het luide fluiten als hij weg vliegt.
Tegen het einde van de tocht komt de bewoonde wereld in zicht; het kapelletje van St. Claire kunnen we al van ver onderscheiden. De wasstenen van de lavoir nodigen uit voor een kleine pauze. Onder in mijn rugzak duik ik de laatste banaan op en al peuzelend genieten we van het fraaie uitzicht.

Biertje doen?

Nog één venijnig klimmetje en we zien in de verte opdoemen. Pff, we zijn er! We kunnen twee dingen doen: een bezoek brengen aan het kasteel of de benen strekken op het terras van de lokale kroeg. We kijken elkaar aan en even later laten we ons het koele bier goed smaken en genieten we na van een prachtige wandeling!

Dit is wandeling 14 uit Wandelen in Lot, een gids met 23 dagwandelingen. Meer informatie vind je op www.wandelendelot.nl. Daar vind je ook de routebeschrijving van een andere wandeling uit deze gids.

Over blogger Paul van Bodegraven

Paul van Bodengraven is één van de oprichters van One Day Walks, uitgeverij van ‘eigen’ wandelgidsen. Hij werkt als journalist/tekstschrijver, maar is bovenal fervent wandelaar. Hij wandelt vrijwel wekelijks ergens in Nederland, zo’n 20 km per keer. Hij probeert ieder jaar een nieuwe wandelgids te maken. In dit blog schrijft hij over ervaringen bij het maken van de tochten uit de gidsen die hij (mede) heeft gemaakt.  Bestemmingen tot nu toe: Griekenland (Corfu en Rhodos), Spanje (Menorca en Mallorca), Zuidwest-Engeland (Devon), Zweden (Värmland, Västernorrland, Dalsland en Dalarna).