De (bijna) onneembare burcht van Alaró

Hij staat nog steeds fier bovenop de berg, ondanks zijn deplorabele staat. Alsof hij zijn belagers – nu vooral toeristen en bezoekers van het nabijgelegen restaurant – wil uitdagen: kom me maar veroveren. Niet voor niets gold eeuwenlang dat wie de burcht van Alaró veroverde, over heel Mallorca kon heersen.

Auteur: Paul van Bodegraven, One Day Walks
Foto’s: Marco Barten

Het kraaiennest bovenop de berg was vrijwel onneembaar en heel wat bestormers hebben op de hellingen het leven gelaten. Zo wordt in Arabische kronieken al gemeld dat de bewoners van Alaró nog 8 jaar en 5 maanden stand hielden, terwijl de rest van het eiland al was ingenomen. Vandaag gaan wij de uitdaging aan en maken de klim naar de op 835 meter hoogte gelegen ruïne.

Al vanuit de verte zien we de vervallen burcht bovenop de berg liggen. Van welke kant je ook aan komt rijden, overal is hij zichtbaar. We parkeren onze auto bij het marktpleintje van Alaró, een klein en charmant dorpje met maar weinig toeristen. Als ze hier al komen rijden ze direct door, omhoog via de smalle asfaltweg die naar de voet van de burcht leidt. Wij zijn stoer en gaan die tocht te voet maken. Met koffie en gebak achter de kiezen trekken we de veters wat strakker aan en gaan op pad.

Fleurig begin

Aanvankelijk oogt het allemaal nog lieflijk, met bloeiende oleanders en bougainvilles aan de rand van het dorp. Even verderop worden die vervangen door wilde, maar niet minder mooie bloeiers die de bermen opfleuren. Het is mooi in mei op Mallorca! Krap een kilometer na de start slaan we de Cami de Sa Sort in, bij het bordje ‘Castell’. De klim kan beginnen.
We volgen de smalle asfaltweg die al snel in haarspeldbochten omhoog klimt. De weg is niet breed genoeg voor twee auto’s en dat dat regelmatig mis gaat, bewijst het gedeukte wrak van een redelijk nieuwe auto, dat even na de vierde bocht naast de weg ligt.

Knokploegen

Dat de burcht niet gemakkelijk aan te vallen was, begrijp je meteen als je op weg bent naar boven. Wie daar zijn slag wilde slaan moest door een vrijwel kaal landschap omhoog over de rotsen, als een soort levende schietschijf.
De Arabieren die de burcht in 910 eindelijk in handen kregen, kozen de burcht ook tot hun toevluchtsoord toen Jaume I in 1229 het eiland heroverde. En opnieuw duurde het ruim twee jaar voordat de tegenstanders, die zich in de burcht verschanst hadden, zich overgaven. En niet omdat de belagers voor de poort stonden, maar omdat de belaagden dreigden uit te hongeren.

Bijna binnen!

Na bijna twee uur wandelen bereiken we dan de parkeerplaats van restaurant Es Verger, waar een groep luidruchtige Mallorcanen hun zondagslunch genieten. Wij kiezen voor ons eigen broodje in de schaduw, en een halve fles water. Niet vergeten die op de terugweg bij te vullen!
Achter het restaurant begint een smalle steenslagweg die even verderop over gaat in een smal pad. Het slingert over de heuveltop en brengt ons steeds dichterbij de entree van de burcht. Wat uitgehouwen treden brengen ons tot onderaan de poort, een van de weinige delen die is terug gebracht in zijn oude glorie. Hijgend en ongemerkt toch een beetje onder de indruk betreden we de burcht. Daar wacht ons een aangename verrassing. Er blijkt een klein guesthouse in de burcht te staan, met een schaduwrijke patio waar we even op adem kunnen komen. Soms schijnt zelfs de bar van het guest house open te zijn (maar niet vandaag!).

Religieuze pleisterplaats

Toen het eiland terug was veroverd door de katholieke Jaume, liet hij een kapel bouwen op het binnenterrein van de burcht. Nu, in de 21e eeuw is hij nog steeds in bedrijf, al lijkt het gebouwtje inmiddels drastisch vernieuwd. Binnen zien we een kleurrijk altaar, verse bloemen, een gestreken tafelkleedje en fresco’s op alle wanden en het plafond. Kennelijk wordt hier dagelijks gewerkt aan het in stand houden van de kapel als religieuze pleisterplaats. Een pelgrimage tegen de berg op? Zo voelt het wel bijna.

Verkoeling zoeken

Na genoten te hebben van het uitzicht over zuidelijk Mallorca beginnen we aan de terugtocht. Vanaf de burcht volgt nog een steile afdaling over een smal rotspad om vervolgens weer bij restaurant Es Verger uit te komen. Een colaatje, de waterfles bijgevuld en hoppa, we gaan. Via dezelfde smalle asfaltweg dalen we weer af. Af en toe ingehaald door Spanjaarden die, na een ongetwijfeld copieuze lunch met bijbehorende wijn, hun auto met ware doodsverachting bergafwaarts sturen. Wij doen het rustiger aan en bereiken na ruim een uur lopen weer de rand van Alaró. De zondagsmarkt wordt net opgedoekt, de taverna’s worden gesloten. Dan zit er nog maar een ding op: wij gaan ons heil zoeken op het strand en in de verkoelende zee. Nog zo’n voordeel van wandelen op Mallorca: verkoeling is nooit heel ver weg!

Dit is wandeling 5 uit de gids Wandelen op Mallorca. Op de website www.wandelenopmallorca.nl vindt u meer informatie en ook de routebeschrijving van een van de andere twintig wandelingen uit deze gids.

Over blogger Paul van Bodegraven

Paul van Bodengraven is één van de oprichters van One Day Walks, uitgeverij van ‘eigen’ wandelgidsen. Hij werkt als journalist/tekstschrijver, maar is bovenal fervent wandelaar. Hij wandelt vrijwel wekelijks ergens in Nederland, zo’n 20 km per keer. Hij probeert ieder jaar een nieuwe wandelgids te maken. In dit blog schrijft hij over ervaringen bij het maken van de tochten uit de gidsen die hij (mede) heeft gemaakt.  Bestemmingen tot nu toe: Griekenland (Corfu en Rhodos), Spanje (Menorca en Mallorca), Zuidwest-Engeland (Devon), Zweden (Värmland, Västernorrland, Dalsland en Dalarna).