Corcieux: toch een beetje vlak wandelen in de Vogezen

Wie naar de Vogezen gaat om te wandelen, weet wat er op het menu staat: prachtige bergtoppen met vergezichten tot aan de Alpen en tot ver in de Elzas. En bijkomende ‘pret’: spierpijn in de kuiten, omdat wij lagelandenlopers meestal niet zo gewend zijn aan al die meters die geklommen en gedaald moeten worden om dat moois te aanschouwen. Voor onze Vogezen-gids kiezen we na twee dagen klimmen nu maar eens een relatief vlakke wandeling uit om de kuitspieren wat rust te geven. En ook dat blijkt een prachtige tocht te worden.

Tekst en foto’s: Paul van Bodegraven, One Day Walks

De kerk van Corcieux is ons vertrekpunt. Maar niet voordat we een kop koffie en een flink stuk Tarte de Myrtilles (bosbessentaart) achter de kiezen hebben. Een mens moet toch een basis leggen! Van de kerk is eigenlijk alleen de robuuste toren oud, de rest is er in de 20ste eeuw (opnieuw) aangebouwd.

Boerenland

We wandelen vandaag een stuk door de vallei van het riviertje Neune, die zich uitstrekt tussen Bruyères en Corcieux. Een populair gebied onder Nederlandse toeristen, waarschijnlijk mede omdat je hier ook prima kunt fietsen. Eenmaal buiten het dorp gaan we het boerenland in dat wordt doorkruist door smalle zijriviertjes en beken. Voor de wandelaar die bang is voor natte voeten zijn er zelfs her en der voetgangersbruggetjes gemaakt. De paden slingeren tussen akkers en weilanden door, waar een paar koeien loom liggen te herkauwen in het heerlijke najaarszonnetje. Life is good op deze september dag!

Herfst!

Toch merk je wel degelijk dat de herfst onderweg is. De eerste beukenbladeren begin geelbruin te worden, de bloemen zijn uitgebloeid en de paddenstoelen schieten… ja, als paddenstoelen uit de grond. Van geheimzinnig ogende schimmels tot eetbare cantharellen tot enigszins giftige, maar o zo mooie vliegenzwammen, de graspaden en bermen zijn bezaaid met deze herfstpracht. Voorzichtig stappen we verder, om te voorkomen dat we ze pletten.

Robuuste huizen

Net als de bergen en bossen van de Vogezen zijn de huizen hier massief en groot. Dikke muren, zware deuren en luiken en grove balken maken dat sommige huizen er eerder uit zien als een fort dan als een geriefelijke woning. Toch zijn er hier heel wat van die stulpjes die dienst doen als vakantiehuis. Nu het hoogseizoen voorbij is, zijn de bloembakken weg geborgen en is het stilletjes op de erven.

Bosheilige

Vanuit het boerenland trekken we het op een bergflank gelegen Hennefête-bos in (toch een beetje klimmen). Tijdens de Eerste Wereldoorlog lag het Duitse Vogezen-front een aantal kilometers oostelijker, bij de Col de Bonhomme en Tête de Faux. Hier in dit bos was een garnizoen Franse soldaten gelegerd, voor als de Duitser verder westwaarts zouden komen. De inwoners van Corcieux baden tot God dat hun dorp gespaard zou blijven en zo geschiedde. Als dank werd na de oorlog een metershoog Mariabeeld geplaatst, midden in het bos, Vervolgens werd Corcieux in de Tweede Wereldoorlog, alsnog vrijwel plat gebrand werd door de Duitsers, ondanks de aanwezigheid van Maria op de heuvel. Desondanks levert het goed onderhouden beeld een prachtig plaatje op. Er worden nog steeds regelmatig bloemen gebracht.

Nazomerpracht

Na onze omzwervingen door het bos, dalen we weer af richting Corcieux. Via het gehuchtje Ruxurieux keren we terug in de bewoonde wereld. Het is hier weliswaar geen zuid-Frankrijk, maar ook hier zien we nog een cadeautje van de nazomer: volgroeide en nog uitbundig bloeiende zonnebloemen!
De wandeling was al geslaagd maar nu kan deze zonnige dag helemaal niet meer stuk. Nog een kilometertje stappen langs de rustige weg en we zijn nu terug bij ons startpunt. Zonder spierpijn!

Dit wordt wandeling 10 uit de gids Wandelen in de Vogezen die begin 2016 zal verschijnen. Kijk rond die tijd op www.onedaywalks.com voor meer informatie.

Over blogger Paul van Bodegraven

Paul van Bodegraven is één van de oprichters van One Day Walks, uitgeverij van ‘eigen’ wandelgidsen. Hij werkt als journalist/tekstschrijver, maar is bovenal fervent wandelaar. Hij wandelt vrijwel wekelijks ergens in Nederland, zo’n 20 km per keer. Hij probeert ieder jaar een nieuwe wandelgids te maken. In dit blog schrijft hij over ervaringen bij het maken van tochten uide gidsen die hij (mede) heeft gemaakt. Bestemmingen tot nu toe: Griekenland (Corfu en Rhodos), Spanje (Menorca en Mallorca), Zuidwest-Engeland (Devon), Zweden (Värmland, Västernorrland, Dalsland en Dalarna)