Kalithea: wandelen aan de voet van de hoogste berg van Samos

Auteur: Paul van Bodegraven

Met 1437 meter torent de top van het Kerkis-gebergte aan de westkant van het Griekse eiland Samos hoog boven alles uit. Kaal en ongenaakbaar grijnzen de grijze hellingen ons toe. Sommige mensen vinden het de ultieme uitdaging om naar die top te wandelen. Wij niet, wij vinden het avontuurlijk genoeg om op zoek te gaan naar een mooie rondwandeling langs de westkust van Samos, op het allerrustigste stukje van het eiland. Vandaag gaan we op weg voor wandeling 15 aan ‘De ruige westkust’.

Dit deel van het eiland is erg rustig. Te ver voor toeristenbussen, te weinig te beleven voor wie vertier en vermaak zoekt. Te rustig ook voor de inwoners van Samos zelf, hier wonen nauwelijks mensen, de inwoners trekken weg naar het meer bevolkte deel van het eiland. Het voelt dan ook een beetje als een tocht over de Amerikaanse steppe, als we de alsmaar stiller wordende asfaltweg volgen richting Kalithea. Die eindigt dan ook hier, verder kun je niet met een normale auto. Nu wonen er nog zo’n 200 mensen in het kleine dorp. Van het toerisme op het eiland krijgen ze niet veel mee.

Religieus toerisme

De ’trekker’ van Kalithea – naast het natuurschoon en de rust – is een onooglijke kapel die fresco’s bevat uit de 15e eeuw. Pal naast de kapel is in de 19de eeuw de Panagia Evangelista neergezet, een byzantijns ogend kerkje dat ook gezien mag worden. Vooral de spectaculaire ligging op de hellingen, zo’n 250 meter boven de zee maken, een bezoekje aan Kalithea al de moeite waard, ook voor wie niet van wandelen houdt. Maar dan moet je wel van een flinke autotocht houden, die je door een ruig stuk Samos voert.

Kerkkunst

We draaien wat om de kerk heen, die helaas gesloten blijkt. Gelukkig is de direct er naast gelegen kapel Agios Charalampos met de ‘beroemde’ fresco’s gewoon open. Als onze ogen gewend zijn aan de schemering zien we de met schilderingen bezaaide muren, die in redelijke staat lijken te verkeren. Her en der is er iets in de muren gekrast, toezicht is er hier niet. Evengoed is het indrukwekkend om je zo even onder te dompelen in het religieuze erfgoed, op zo’n afgelegen plaats.

Op naar het strand!

Leuk al die cultuur, maar voor een serieuze rondwandeling zijn we nog niet erg veel opgeschoten. Sterker nog, het pad loopt na de kapel dood en dus kunnen we mooi weer terug omhoog, richting Kalithea. Op de zandweg gaan we nu links en we besluiten deze dalende weg dan maar te volgen. Verkeer is er hier tenslotte toch nauwelijks. We dalen langzaam maar zeker af richting de kust. Op een Y-splitsing houden we rechts aan en zo komen we uit bij het strand Katsouni. Veel rotsen en kiezels en wederom geen mens te bekennen. Wat een stilte op deze prachtige plek! Alleen het ruisen van de zee is hier te horen.

Lunchadresje

Ook hier is geen kustpad dat ons naar de volgende baai kan brengen. Er zit niks anders op dan zo’n 500 meter terug te lopen naar de Y-splitsing en de steeds smaller wordende weg te vervolgen. We wandelen tussen de olijfbomen en verwilderde struiken tot de weg afdaalt naar wat een kruising van smalle steenslagwegen blijkt te zijn. Een handgeschreven bordje ‘Beach’ stuurt ons rechtsaf naar het strandje aan de Fangri-baai. Het kleine zandstrand en de rotsplateaus vormen een uitstekende plek voor de lunch. Jammer dat we geen waterschoenen hebben meegenomen, anders hadden we ter verkoeling nog even het water in kunnen plonzen.

Rust en stilte

In de verte vaart een boot voorbij, dat is tot nu toe het enige teken van medemensen dat we hebben opgemerkt sinds we Kalithea achter ons hebben gelaten. Misschien dat de volgende baai wat meer volk op de been brengt, die is tenslotte per steenslagweg bereikbaar. We hijsen de rugzakjes op de rug en gaan weer op pad, richting Plaka. Daar staat dan weliswaar een huisje aan zee en is een soort van parkeerplaatsje geïmproviseerd, maar ook dat heeft vandaag niet tot bezoekers geleid. Opnieuw hebben we de ruige rotskust en het uitzicht voor ons zelf. We verzinnen dat we voor een volgende keer het huisje aan zee gaan huren om zo te genieten van spectaculaire zonsondergangen vanaf ‘ons terras aan zee’.

Doorstappen

Dan maken we ons op voor de terugweg. Dat betekent dat we vanaf zeeniveau zo’n 300 meter omhoog moeten, waar de doorgaande weg naar Kalithea ligt. Met zicht op de alom aanwezige Kerkis stappen we dapper door. Als we de weg naderen, horen we een auto passeren, zonder dat we hem al kunnen zien. Dan begint het saaiere stuk, 2,3 km over de asfaltweg terug naar het dorp. Maar dat heeft ook zo zijn voordelen. In een half uurtje stappen ben je terug bij het startpunt in het dorp, zonder dat we ook maar een auto, motor, trekker of brommer hebben gezien. En de uitzichten over de kust zijn er niet minder mooi om. Tevreden en met een rondwandeling van 12,9 km op zak stappen we in de auto. Op naar de bewoonde wereld!

Over blogger Paul van Bodegraven

Paul van Bodegraven is één van de oprichters van One Day Walks, uitgeverij van ‘eigen’ wandelgidsen. Hij werkt als journalist/tekstschrijver, maar is bovenal fervent wandelaar. Hij wandelt vrijwel wekelijks ergens in Nederland, zo’n 20 km per keer. Hij probeert ieder jaar een nieuwe wandelgids te maken. In dit blog schrijft hij over ervaringen bij het maken van tochten uide gidsen die hij (mede) heeft gemaakt. Bestemmingen tot nu toe: Griekenland (Corfu en Rhodos), Spanje (Menorca en Mallorca), Zuidwest-Engeland (Devon), Zweden (Värmland, Västernorrland, Dalsland en Dalarna).

Dit is een beschrijving van wandeling 15 uit Wandelen op Samos, een gids met 15 rondwandelingen op dit Griekse eiland. Kijk op www.wandelenopsamos.nl voor meer informatie. Daar vind je ook de routebeschrijving van een andere wandeling uit deze gids.