Kalamaki: valleien, veldbloemen, honden en asfaltwegen op Zakynthos

Auteur: Paul van Bodegraven

Onze wandeldag begint onder een gelukkig gesternte: de zon schijnt, de bremstruiken bloeien en geuren uitbundig en de zee knabbelt zachtjes aan het strand van Kalamaki. Daar gaan we later van dichtbij kennis mee maken, eerst op pad voor een mooie wandeltocht in het zuiden van Zakynthos. Een ontdekkingstocht aan de voet van mount Skopolos, door paars-gele valleien, een fijne taverna met uitzicht, verbodsborden, boze honden en asfaltwegen. En waarom een wandeling soms de definitieve gids net niet haalt.

De olijfboomgaarden kleuren paars deze tijd van het jaar. Het zijn de distels die onder de bomen staan te pronken met hun paarse bloemen. Ze lonken naar vlinders en bijen, en met succes. Het is een drukke bedoening vandaag, het gonst en fladdert in de boomgaard. Van distel naar scabiosa naar brem, van ik-weet-niet-hoe-hij-heet-bloem naar andere kleurrijke veldbloeiers. Aangenaam decor voor de circa tien km wandeling die we vandaag willen maken. Het eerste stuk, vrijwel direct na ons vertrek van het strand van Kalamaki, aan het voet van een van de hogere bergen op het eiland is een lust voor het oog. Haast ongemerkt lopen we langzaam de vallei uit.

Natuur wint

Pas als het pad serieus begint te stijgen krijgen we oog voor de berghellingen waarlangs we omhoog slingeren. Rechts van ons zien we de ruïne van de Agios Andreas, een byzantijns uitziend kerkje, gelegen op een strategische positie. Vanaf ons wandelpad zien we dat de natuur langzamerhand de overhand krijgt. Een boom heeft aan de rechterkant van de kerk al flink wat terrein gewonnen. Treurig én mooi om te zien hoe zo’n mooie plek weer groen wordt. De natuur wint op de langere termijn – als je er niet tegen blijft strijden – altijd.

Beloning en tegenslag

We slingeren verder omhoog, in de wetenschap dat er een stuk hogerop een taverna met fraai uitzicht over de baai op ons ligt te wachten. Wellicht wat vroeg voor een copieuze lunch, maar een ijskoffie (frappe) met iets zoets erbij moet kunnen. Inspanning mag tenslotte beloond worden! Na de taverna volgen we een stukje langs een stille asfaltweg. Dit stuk wordt eigenlijk alleen gebruikt door lokale aanwonenden, want de weg eindigt hogerop bij de vuilstortplaats van Zakynthos. Raar idee dat ze daar een berghelling voor hebben uitgekozen. Je merkt er niks van, of het moet het opvallend grote aantal meeuwen zijn dat hogerop langs de hellingen scheert. Wij dalen verder af en zoeken ons een weg terug richting Kalamaki. De eerste optie is door een olijfboomgaard. Dat gaat heel aardig, tot we na 400 meter op een woonhuis stuiten, waar we pal langs moeten lopen. De eigenaar is niet thuis, maar fijn voelt het niet. Als we dan even verder ook nog op een afgesloten hek stuiten, besluiten we terug te gaan.

Heel ‘private’

De volgende poging om via sluipwegen terug te gaan is al net zo min succesvol. We stuiten vrij rap op een bord met de vermaning ‘private road’. Nederlands als we zijn lopen we dan toch nog even iets te ver de heuvel af, om te kijken of het echt niet lukt. Een vijftal grommende viervoeters brengt ons heel erg snel op andere gedachten. Met bonkend hart spurten we weer de heuvel op en keren terug naar de asfaltweg. Die is dan weliswaar nog steeds erg rustig, maar als we de kaart bekijken zit er weinig anders op dan een nog grotere omweg te maken en via wegen terug te lopen naar Kalamaki.

Mooi, maar toch afgekeurd!

Op zich is dat ook niet echt een straf. We zien mooie huizen, groene boomgaarden, bloesems van granaatappels, sinaasappels en citroenen die nog aan de boom hangen en we genieten van het zicht op Zakynthos-stad dat we verderop krijgen. De resten van een vervallen kapel, zo maar ergens langs de weg kunnen ons eveneens zeer bekoren, Zo keren we langzaam maar zeker terug naar Kalamaki. Het laatste stuk is langs een relatief wat drukkere weg en dat is ook het punt waarop we besluiten dat we weliswaar een lekkere wandeling (iets langer dan verwacht!) hebben gemaakt, maar dat hij onze gids (als we die inderdaad gaan maken in 2017) niet gaat halen. Te veel kilometers langs de asfaltweg, terwijl wij ‘onze’ wandelaars toch het liefst wandelpaden en landwegen voorstellen. Soms moet je streng zijn, ook voor jezelf!

Feest!

Na 13,6 km zijn we terug in Kalamaki en genieten nog van een uurtje op ‘Crystal Beach’. Daarna keren we terug naar ons fijne huis, midden in een olijfboomgaard. We zijn niet van die reclamemakers, maar dit is echt een aanrader. Verspreid over de ecologische farm Logothetis staan een tiental huizen, in verschillende maten. Nog niet in het aanbod van Nederlandse touroperators, maar echt een aanrader! Heerlijk rustig, in een prachtige omgeving. We bereiden een heerlijke salade, genieten van broodjes met Tzatziki en Griekse kaas en worst, met een lekkere fles wijn. Want zelfs na een ‘afgekeurde’ tocht is wandelen op  Zakynthos een feest!

Over blogger Paul van Bodegraven

Paul van Bodegraven is één van de oprichters van One Day Walks, uitgeverij van ‘eigen’ wandelgidsen. Hij werkt als journalist/tekstschrijver, maar is bovenal fervent wandelaar. Hij wandelt vrijwel wekelijks ergens in Nederland, zo’n 20 km per keer. Hij probeert ieder jaar een nieuwe wandelgids te maken. In dit blog schrijft hij over ervaringen bij het maken van tochten uide gidsen die hij (mede) heeft gemaakt. Bestemmingen tot nu toe: Griekenland (Corfu en Rhodos), Spanje (Menorca en Mallorca), Zuidwest-Engeland (Devon), Zweden (Värmland, Västernorrland, Dalsland en Dalarna).
We zijn van plan om in het voorjaar van 2017 terug te keren naar Zakynthos om te proberen een gids met 15 wandelingen te maken. Die zal – als dat lukt – in het najaar van 2017 verschijnen. Kijk t.z.t. op www.onedaywalks.com voor meer informatie.