Annapurna Circuit: de wandelroute voor echte avonturiers
Begin oktober 2016 ben ik voor een maand naar Nepal afgereisd. Daar had ik een sportieve vakantie uitgestippeld, waarbij ik de Himalaya in zou trekken. Ik zag op het internet dat er verschillende routes waren waarbij je niet perse een gids of drager nodig zou hebben. Perfect voor mij, aangezien ik net was afgestudeerd en niet het geld had voor een georganiseerde reis. Ik kwam al snel uit op het Annapurna Circuit. Dit is een tweeweekse route, waarbij je uiteindelijk een bergpas overgaat op 5.416 meter hoog. Spannend allemaal. Nepal is sowieso een land wat mij bleef verbazen.
Is dat een autoweg?
Om het startpunt van het Annapurna Circuit te bereiken moest ik vijf uur in de bus zitten. ‘I’m not gonna look..’, is een zin die ik vaak heb gebruikt tijdens mijn busritten in Nepal. De bus scheurde over drassige zandpaden, al wiebelend en wiegend, terwijl ik een klif aan mijn zijde had. Ik heb mij ook meerdere malen afgevraagd of de bestuurder – soms een jongeman van misschien twintig jaar – wel echt een rijbewijs had. Tot de dag van vandaag verbaas ik mij erover dat deze busritten goed zijn afgelopen. Ik ben sindsdien ook trots op het Nederlandse systeem, waar iedereen verplicht een rijbewijs en autoverzekering moet hebben en de auto eens in de zoveel jaar de apk-keuring moet krijgen. Gelukkig heb ik de ritten overleefd, en kon mijn wandelavontuur écht beginnen.
Besisahar
Besisahar was het startpunt van het circuit. Ik had de dag ervoor twee andere meiden leren kennen (een Ierse en een Zweedse) waarmee ik had besloten te gaan wandelen. Middels een kaart konden we zien waar de eerste dorpjes waren en hoeveel kilometer dat (ongeveer) lopen zou zijn. De eerste dag deden we het rustig aan en stopten in Bahundanda. We sliepen in een teahouse, een soort hostel. Vrijwel altijd konden we gratis overnachten als we betaalden voor ontbijt en avondeten.
Magisch uitzicht
De route was soms zwaar. Sommige momenten van de dag was het boven de dertig graden. Die warme tijden waren het zwaarst, aangezien je een hoge klim naar boven maakt. Met bepakking van ongeveer twaalf kilo was de beklimming ook belastend voor je knieën. Gelukkig maakte het uitzicht de inspanning elke keer weer waard. Zeker tijdens zonsondergang waren de uitzichten soms magisch. Op die momenten konden we gemakkelijk onze vermoeidheid en zere voeten vergeten.
Hoogteziekte
Na zeven wandeldagen kwamen we aan in Manang. Een dorpje op zo’n 3.500 meter hoogte. Veel trekkers verblijven daar minimaal twee nachten om hoogteziekte te voorkomen. Na deze hoogte mag je namelijk niet meer dan 500 meter stijgen, aangezien het zuurstofgehalte sterk vermindert vanaf deze hoogte. Een van de verschijnselen van hoogteziekte is een zware hoofdpijn die niet weggaat met een paracetamol.
Thorong La pass
De laatste 3 dagen voordat we de pass overgingen, merkten we dat de lucht dunner werd en we minder zuurstof uit de lucht konden halen. Om vier uur ’s nachts stonden we op om de pass over te gaan. Het was koud, zo’n -15 graden. Na enkele uren lopen bereikten we met trillende benen de Thorong La pass, met als beloning prachtige uitzichten van besneeuwde bergtoppen. We waren kapot, maar hadden het gehaald. De afdaling kon beginnen. Een ijskoud biertje en een rustdag stonden op ons te wachten in Muktinath.
De laatste dagen
Voordat we het echt merkten, hadden we het Annapurna Circuit uitgelopen. Zo’n 200 kilometer, in twee weken tijd. Ondanks onze zere voeten, blaren en vermoeidheid hebben we het circuit uitgelopen. En dat zonder echt heel veel te trainen van te voren. Ik denk dat de wandelstokken de belangrijkste aanschaf zijn geweest. Deze stokken hebben echt mijn knieën gered. Voor elke toekomstige wandelaar zou ik die dan ook zeker aanraden mee te nemen.
Once in a lifetime
Ben jij geïnteresseerd in een verre reis, waarbij je een klassieke trektocht kunt lopen? Dan is Nepal zeker een geschikte bestemming. Niet alleen vanwege het Annapurna Circuit, maar ook door de cultuur. Ik heb mij zelden in een land zo welkom en veilig gevoeld als dat ik mij in Nepal heb gevoeld. Nepalezen zijn heel erg blij met toerisme na de aardbeving in 2015. Toerisme kan erg meehelpen aan de wederopbouw van het land. Stap dus uit je westerse comfortzone en breng een bezoek aan dit prachtige land. Namasté!