Duitsland is een fijn wandelland. Ik ken inmiddels veel mooie streken, maar liep nog niet in Beieren. De Jakobsweg naar de Bodensee wil ik graag een keer ervaren. Ik schaf het outdoor-boekje en het boekje met een reisverslag aan en al lezend neem ik het besluit: daar ga ik heen. Ik zal de route van 300 kilometer in twee keer gaan doen. April 2024 begin ik en als het goed bevalt, wil ik graag in 2025 terugkomen.
Op het pad langs de Isar
München blijkt een heerlijke stad om voor vertrek een dagje door te brengen. Door de autovrije binnenstad loop ik naar de Marienplatz, de Frauenkirche en het raadhuis. Na een bezoek aan een gezellige Biergarten wandel ik naar de Alte Pinakothek met een prachtige schilderijenverzameling. De volgende ochtend sta ik vroeg bij de Jakobskirche im Anger. Op dit weiland aan de rand van de stad verzamelden in de middeleeuwen de pelgrims zich om de lange tocht naar Santiago voort te zetten of te beginnen. In de kerk steek ik een kaars aan en wandel dan naar de Corneliusbrug over de rivier de Isar. Het is een zonnige aprildag, als ik het pad stroomopwaarts betreed. Ik heb er niet op gerekend dat dit een geliefd recreatiegebied voor Münchenaren is. Op deze heerlijke zondagmiddag wandelen en fietsen hier honderden mensen. Wat verder buiten de stad wordt het rustiger en steek ik bij de Marienklause, een oude kluizenaarskapel, de rivier over. Via Pullach bereik ik klooster Schäftlarn. Al sinds 782 staat hier een kapel, waar later Benedictijner monniken zich vestigden. In de negentiende eeuw verrees hier een groot gymnasium met internaat. Ik bezoek de indrukwekkende kerk, stempel mijn pelgrimspas af en loop langs de abdij en de school naar hotel Klosterbraustüble. Hier neem ik een kamer met uitzicht op het abdijcomplex en eet er in de avond een heerlijke aspergemaaltijd. De pelgrimstocht is goed begonnen.
Via promenades langs mooie meren
De volgende dag loop ik bij de Starnbergersee een stukje langs een promenade in een parkachtig gebied en zie dan aan mijn linkerhand de besneeuwde toppen van de Alpen. Het heeft in april nog flink gesneeuwd en het is een sprookjesachtige aanblik. Door een prettig glooiend landschap bereik ik het klooster van Andechs, een beroemd Benedictijner klooster, doel van bedevaartgangers. De traditie van de bierbrouwkunst wordt hier tot op de dag van vandaag in stand gehouden. Na de Starnbergersee gaat de route vervolgens langs een ander groot meer, de Ammersee. Het routeboekje geeft aan dat je hier een flink stuk kunt afsnijden door niet de voetweg om het meer heen te nemen, maar met de rondvaartboot van Herrsching naar Diessen te gaan. Dat is wel een aantrekkelijk plan. Diessen is een alleraardigst plaatsje aan het meer met een leuke pizzeria. De plaatselijke bed and breakfast biedt weinig privacy. Ik heb opgezien tegen de Hoher Peissenberg. In het boekje staat dat hij 988 meter hoog is en het hoogtekaartje geeft een schrikbarende piek aan. De werkelijkheid valt dan wel weer erg mee en het vergezicht op de top is mooi . De volgende ochtend is de wereld wit, vanwege een sneeuwbui, die die nacht gevallen is. Na de 30 graden in München is de temperatuur onder nul gezakt, wat bijzonder is voor half april. Als het onderweg weer begint te sneeuwen, loop ik door een winterwonderland. De sneeuw blijft liggen op de dennentakken. Wel moet ik om de Ammerschlucht heenlopen, omdat er gewaarschuwd wordt dat die vandaag door de sneeuw te glad is. Mooi is de Wieskirche, een rokokokleinood midden in de heuvels. Zo in de sneeuw is het er een prachtig gezicht. Via een lang plankier over een moeras bereik ik Steingaden, eindpunt van mijn 2024-wandeling. Ik kom hier graag terug.
Terugkomst in Beieren eind april 2025
Het is 26 april 2025 en ik ben per trein teruggekeerd in Beieren. Vanaf Kempten zijn er goede busverbindingen, dus ik heb daar een appartementje voor een paar dagen genomen. Op een middag bereik ik Buchenberg en vind vlot de bushalte, maar het duurt ruim twee uur duurt voor bus 50 komt. Er is geen koffiezaakje open, het is kil weer en dan uren in een uitgestorven Buchenberg doorbrengen blijkt geen pretje. Is die vaste plek en heen en weer reizen naar begin-en eindpunt wel een goed idee? Ik twijfel eraan. Als ik terug ben in het levendige Kempten, ziet het leven er weer heel wat vrolijker uit. Kempten is een van de oudste steden van Duitsland en heeft veel mooie plekken om te bezoeken. Ik wandel die avond nog een stukje langs het bisschoppelijke paleis naar de St Lorenzkerk. Tussen het paleis en de stallen is een prachtige bloementuin. De volgende dag is het weer beter en loop ik naar Weitnau. Omdat de lucht is opgeklaard, is het uitzicht op de besneeuwde toppen aan de andere zijde van de Oostenrijke grens prachtig. Dit zal de dagen erna zo blijven. Via Weiler loop ik naar Scheidegg, dat op 800 meter hoogte ligt en een kuuroord heeft, dat mooi in de heuvels ligt.
Aankomst bij de Bodensee
Vanaf Scheidegg zijn er twee mogelijkheden om bij de Bodensee te komen. De ene afdaling eindigt in Bregenz, de andere in Lindau. Ik kies voor de laatste en heb daar geen spijt van. Na Schlachters is er op een hoogte een wit kapelletje met een geweldig uitzicht over de Bodensee. Een bord geeft aan dat je hiervandaan uitkijkt over drie landen: Oostenrijk, Liechtenstein en Zwitserland. Aan de overzijde van het meer ligt de Zwitserse plaats Rohrschach. Hier gaat de pelgrimsroute verder. Ik droom over een vervolg van de tocht over een jaar daar aan de overkant van de Bodensee. Wie weet. In Lindau steek ik een brug over en kom op een druk eiland: Lindau-Insel. Naast het station is een museum, waar een mooie tentoonstelling met werken van de schilder Hundertwasser is. Ik drink een koffie aan de haven en kijk uit op een gigantisch beeld van een leeuw en een vuurtoren. Hier eindigt de tocht voor dit jaar. Twee keer wandelde ik hier in april. Vorig jaar waren de temperatuurverschillen enorm; van heet in München tot onder nul bij Wieskirche. In april is het goed om kleding voor diverse weertypen bij je te hebben. Beieren blijkt een heerlijke wandelstreek te zijn met uitzicht op het hooggebergte, maar met heuvels die niet te uitdagend zijn en fijn om te bewandelen.
Bronnen voor in de rugzak:
- Outdoor-Wanderführer, Jakobsweg München-Lindau door Christiane Haupt, 7de druk, 2022 ( heel informatief en nuttig)
- Der Münchner Jakobsweg, door Monika Hanna, 5dedruk, 2013 ( iets verouderd, maar mooi persoonlijk verhaal van de tocht)