Het zou een heuglijk jaar worden, 2020. Ik zou de Elfsteden wandeltocht gaan lopen en ik zou op 11 september gaan trouwen met de vrouw waar ik al 16 jaar samen mee ben. Eindelijk zou ze ja zeggen en eindelijk zou er dan een groot feest komen met alles erop en eraan. Helaas gooide corona roet in het eten. Maar ook als dingen anders dan gepland lopen, kan je nog steeds genieten!
Tekst & beeld: Jeltsje de Vries
Geen Elfsteden wandeltocht en geen groot feest. Het werd wel een klein feestje, want gemeentelijk zijn we getrouwd en met onze dierbaren vierden we dit toch met een kleine BBQ. Het grote feest met alle gasten en de kerkdienst die houden we nog tegoed. We hadden nu een soort van generale repetitie. Onze vakantie was hierdoor ook pas in september. Gelukkig troffen we geweldig weer. De zon scheen met volle teugen op 11 september en de week daarop, toen we op Ameland waren, nog steeds. Heerlijk om niet na te hoeven denken over wat je aan moet trekken. Gewoon korte broek, shirtje en klaar! Mijn kersverse vrouw is echter geen wandelaar, dus in deze weken schoot het wandelen er een beetje bij in. Het werd vooral fietsen, maar ook dat is geen straf. Bijna niks is eigenlijk een straf als je op een Waddeneiland bent, met dan ook nog je vrouw er bij.
Het ritme weer oppakken
Eenmaal terug in Harderwijk, toen de vakantiemodus weer voorbij was en onze wittebroodsweken achter de rug, pakte ik het wandelen weer op. Volgend jaar wil ik alsnog die Elfsteden wandeltocht gaan lopen, dus de kilometers moet ik blijven maken. Het weer is echter compleet anders dan een paar weken terug. Nu is echt de herfst ingetreden. Dit betekent niet alleen mooie kleuren en paddenstoelen, maar ook regen en wind. Op de laatste zaterdag van september was er een ‘lange tocht’ bij de vereniging. Een mooie start om weer in het ritme te komen, vond ik zelf. Het weer leek niet zo goed te worden, maar uiteindelijk viel dit reuze mee. We hebben 16 km gelopen en er isgeen drup gevallen. Ik voelde mijn benen wel en kon merken dat het even geleden was dat ik zover gewandeld had..
Meer weten over Wandelmagazine? Klik hier!
Klompenpad Elburg
De volgende dag was ik de pijn echter alweer kwijt en had ik alleen nog de mooie herinneringen. Ik besloot mijn zussen te appen of ze zin hadden om volgende week het nog vrij nieuwe klompenpad in Elburg te lopen. Het is redelijk noordelijk, zodat het voor hen ook niet zo ver weg was. Jaarlijks doen we een soortgelijk uitje met elkaar, mijn moeder en soms ook mijn vrouw, maar die haakte nu af. Iedereen wilde dit pad wel lopen, maar dan wel de 20 km.
Ook nu leek het weer niet zo goed, maar we besloten tocht het erop te wagen en spraken rond 10 uur met elkaar af in Elburg om het Thornspiccerpad te lopen. Nadat we de stadspoort achter ons hadden gelaten, gingen we het weiland in. Daar moesten we even wachten onder onze paraplu, totdat de koeien over waren gestoken, terug het weiland in. Hoewel het inmiddels licht begon te regenen, besloten toch door te gaan. Dit bleek een goede keuze, want na een kleine 20 minuten was het gemiezer alweer voorbij en de rest van de tocht bleef het droog.
Variatie onderweg
Met uitzicht op het Veluwemeer, liepen we richting de fundamenten van de Ludgeruskerk, die ooit uitkeek over de Zuiderzee. Via de oude kerkdijk liepen we verder naar Doornspijk, wat vroeger Thornspic heette. Dit klompenpad is dan ook naar dit dorp vernoemd. Vervolgens liepen we richting de Doornspijkse Heide en zandverstuiving, vlakbij ’t Harde. Tijdens het wandelen genoten we van de variatie; zo liepen we eerst door de weilanden en dan weer over de inmiddels uitgebloeide heide. We stonden zelfs even bij mensen in de tuin, want volgens de app ging de route daarlangs. Kriskras door de heide, kwamen we gelukkig uiteindelijk weer op het goede pad uit.
App brengt route tot leven
Na de heide liepen we via een bospark weer richting het bos, waar we de laatste koffie opdronken met een boomstronk als onze zetel. Een stel dat de route de andere kant op liep, waarschuwde ons alvast voor een zeer modderig maisveld, wat ons nog te wachten stond. Dit veld kwamen we inderdaad tegen, maar eerst liepen we nog over het mooie landgoed Huis Schouwenburg. Onze vroegere koningin Juliana heeft hier geregeld gelogeerd, omdat hier een bevriende hofdame woonde. Leuk om die verhalen erbij te lezen op de app van klompenpaden. Hetgeen je ziet gaat dan veel meer leven en je ziet in gedachten alles voor je.
Vervolgens bereikten we via een houten bruggetje het modderige maisveld en liepen zo, via de Eekterbeek, weer terug naar Elburg. Pas toen we klaar waren, begon het te regenen. Zo zie je maar dat ook de buien soms anders waaien dan gepland! We doken snel een restaurantje in en genoten van een welverdiende koffie (met natuurlijk een gebakje) en spraken na over de tocht. Een mooie wandeling met afwisselende natuur en historische elementen. Een aanrader, maar het kan toch geen kwaad om vooraf de app te downloaden. De tocht week soms namelijk iets af van het aangegeven traject en bovendien kun je dan de leuke verhalen erbij lezen. Tijdens deze wandeling stuurde de app ons echter ook de verkeerde kant op, dus het is ook hierbij zaak om onderweg goed op de route te letten.
Oefening baart kunst
Na de koffie sprong ik gelukkig zo weer op en had ik geen last van spierpijn of stijfheid. Blijkbaar was de tocht van vorige week een goede training geweest. Iedereen was blij dat we toch gegaan waren, ondanks de weersvoorspelling. We hadden weer een mooie route gelopen, fijn met elkaar kunnen bijpraten over de bruiloft en onze vakanties. Bovendien doet de buitenlucht je altijd goed. In de stromende regen stapten we de auto in en gingen allemaal weer op weg naar huis. Thuis even lekker nagenieten van alle foto’s en het voldane gevoel. Mijn wandelritme heb ik weer te pakken. Volgende week maar weer een leuke route lopen, want de bossen zijn nu zo geweldig mooi in deze tijd van het jaar.
Over de auteur
Jeltsje de Vries (45) wandelt al meer dan 20 jaar voor zichzelf en doet mee aan verschillende wandeltochten in het land. Sinds 2020 is ze aan het trainen voor de Elfsteden wandeltocht, die helaas dit jaar niet doorgaat. Verder deelt ze graag haar belevenissen en gedachten die zij tijdens het wandelen op doet. Binnenkort zullen er via social media of deze website meerdere blogs van haar te volgen zijn.
