Een grote stap: een wandelboek schrijven
Mijn vrouw Jac en ik zitten nu 3 maanden in Spanje, en ik ben trots te kunnen meedelen dat ik hier mijn eerste boek heb geschreven en ondertussen ook heb uitgegeven! Het ligt bij de drukker, en halverwege oktober ‘ligt het in de schappen’. Het is zelfs al te bestellen in de voorverkoop. En ik kan niet ontkennen dat ik al bijna twintig jaar met de ambitie rondloop om een (wandel)boek te schrijven. Bijna drie maanden door Frankrijk en Spanje wandelen ‘did the job’. Dat kan geen toeval zijn! Het was een grote stap, maar nog voordat ik een boek verkocht heb al elke stap waard!
Tekst & beeld: Jordi Ramón
Wat gaan jullie nou weer doen?
Dat was een vraag die we meer dan eens kregen toen we in ons netwerk loslieten dat we besloten hadden om voorlopig in Spanje te blijven. Dat was dezelfde vraag die men ons stelde toen we besloten om onze rugzak om naar Santiago de Compostella te gaan lopen. Niet zo vreemd, zou je denken. Een meer dan rigoureuze lockdown, lage lonen, een ingestorte toeristenindustrie en Barça en Real Madrid die niets meer lijken te kunnen winnen. Maar dat zijn denkbeelden van mensen die een keer per jaar in Spanje of Frankrijk twee weken lang op een terras gaan zitten.
Iedereen die wel eens écht in die landen heeft vertoefd door erdoorheen te wandelen, weet het antwoord. Tijdens zo’n tocht gelden er andere wetten. Het is hier niet per se beter, maar anders. De dynamiek van het wandelen doet grenzen verdwijnen. Mensen kijken ook anders naar je wanneer je ergens binnen komt met een rugzak om. Het is een mengeling van verbazing en respect, en dat leidt dan vaak weer tot interessante gesprekken. Iedereen wil weten waar je vandaan komt en waar je naartoe gaat. Wat ons betreft de basis voor elke goede relatie. Dat zouden meer mensen elkaar moeten vragen, maar dat is weer een ander verhaal. Kortom; voor buitenstaanders was onze beslissing hier ons kamp op te slaan een vreemde. Voor ons was het de enige juiste. En dat blijkt achteraf niet zo’n hele slechte beslissing te zijn geweest.
Perfecte mix
De situatie hier in Spanje is namelijk een perfecte mix om je creativiteit aan te wakkeren. Lekker weer, goed eten en bijna om elke hoek een prachtig achterland waar je fantastisch kunt wandelen, zonder eerst uren te hoeven reizen. Dus wanneer je onverhoopt een ‘writers block’ krijgt, dan loop je gewoon naar buiten en begin je te wandelen. Een ander voordeel -voor ons tenminste, ik weet dat niet elke hardcore wandelaar daarop zit te wachten- is dat je hier in Spanje op de gekste plekken horecagelegenheden tegenkomt! Vaak druk bezocht, en elke keer weer verrassend goed qua kwaliteit. Ok, ik geef het toe, wij zijn recreatieve wandelaars!
180 Graden
Ik heb het in mijn vorige blogs al een aantal keren genoemd, onze tocht naar Santiago de Compostella in het kielzog van onze ‘corona-crash’ in Amsterdam. Voor ons was dit de draai van 180 graden die we nodig hadden om weer creatief te kunnen worden.
Meer weten over Wandelmagazine? Klik hier!
Onderweg lieten we alles los wat ons aan de grond hield. De beslissing om 1.600 kilometer dwars door de Pyreneeën en langs de Spaanse noordkust te gaan lopen midden in een wereldwijde lockdown was op zich al een ‘creatieve onderneming’. Om dat een beetje pakkend op papier te krijgen, vereiste echter ook wel een inspirerende omgeving. Laten we eerlijk zijn; wanneer je met je laptop op een berghelling aan de Costa Dorada zit versus een kamertje in een Sloterdijks kantorencomplex met uitzicht op de ring A10. Dat is een no-brainer wat ons betreft. En we kregen het gelijk aan onze zijde, want het verhaal rolde uit mijn pen. Binnen drie weken was het gebeurd. Ten minste, het schrijfgedeelte. Het boek moest daarna natuurlijk ook nog even gedrukt worden.
Spannende onderneming, maar weinig druk
We hebben ons daarmee een spannende onderneming op de hals gehaald. Wanneer je voor het eerst een boek uitgeeft, dan heb je twee mogelijkheden. Of je vindt een uitgever die alles voor je regelt en je met een paar procent van de uiteindelijke opbrengst zoet houdt, of je beslist om het voor een groot deel in eigen beheer uit te brengen. Je blijft dan baas over je eigen boek, maar je moet wel over de brug komen. De drukker wil namelijk wel gewoon zijn factuurtje betaald zien.
Wij kozen voor de laatste optie. Zittend met een kopje koffie op het terras van de bakker in Cunit zijn zakelijke beslissingen snel gemaakt. Deze beslissingen waren misschien wel spannend maar in ieder geval niet onder druk genomen! Een, wat ons betreft, absolute pré van het leven in Spanje; iedereen doet druk, maar op de één of andere manier lijken er hier meer minuten in een uur te zitten. Hierdoor ervaren wij in ieder geval minder druk. Ik ga morgen eens even de kerkklok hier bekijken om te zien of er wellicht meer minuten op de wijzerplaat staan. Die sensatie hebben wij ook altijd wanneer we wandelen; de tijd lijkt langzamer te gaan.
Zonder gekkigheid
Maar nu even serieus. Over wat wij hebben wat meegemaakt. En nee, we beweren niet dat wat wij hebben gedaan en hebben doorstaan uniek is. Wat we wel beweren is dat hoe wij ermee om zijn gegaan tamelijk bijzonder is. Dat besef is ondertussen bij ons neergedaald door het grote aantal vragen dat wij al lopende naar Santiago de Compostella kregen, die allemaal op hetzelfde neer kwamen; “Hoe doen jullie dat toch?” Terwijl wij na onze pittige pelgrimstocht hier aan de Costa Dorada zaten bij te komen ging deze vraag een eigen leven leiden. En aangezien we hier iets vaker dan in Nederland op een terras belanden na een mooie wandeling, kunnen we wederom met zekerheid stellen; wandelen werkt. Rode wijn overigens ook! En zo kwam al wandelend en ‘spatzierend’ het boek tot stand. Ik zei het al, we zijn recreatieve wandelaars!
Hardlopers…
We vragen ons af of we deze stap zo makkelijk in Nederland hadden ondernomen, gezien onze niet zo stabiele financiële situatie, maar hier lijkt onze creativiteit net iets beter te gedijen. Dat begon op het moment dat we onze eerste stap zetten toen we in maart uit Narbonne vertrokken richting Spanje. En Frankrijk was schitterend, maar op een gezellig druk terrasje ergens langs de Spaanse Noordkust orakel je toch iets ontspannener over je volgende hoofdstuk. En dat is zonder gekheid gewoon de realiteit. Misschien gaan veel dingen hier iets minder snel dan in Nederland, maar dat hoeft ook niet. Iedereen wordt hier gemiddeld toch ouder dan in de Randstad, dus waarom haasten? “Live. Laugh. Love & Let’s Walk”.
Boek ‘DoenDenkers’
Mocht je interesse hebben in ons verhaal, en willen weten wat ons nadat we alles achter ons afsloten hier deed belanden? Mijn boek “DoenDenkers’ (ISBN: 9789493191792) ligt 15 oktober in de schappen, maar is nu al te bestellen. Bijvoorbeeld bij Libris.
En een leuke bijkomstigheid is, is dat ik eind oktober een aantal boekpresentaties geef in Beverwijk, Amsterdam, Zandvoort en Maastricht. En daardoor ben ik weer benaderd door een sprekersbureau dat interesse heeft om mij toe te voegen aan hun line-up. Ik denk dat ik hier binnenkort al wandelend mijn speech loop voor te bereiden!
PS: wil je hier meer over weten, mail je vragen dan naar jac@ramon.world
Jordi Ramon