Een jaar na Santiago de Compostella: terug naar Fisterra
Komende week is het exact een jaar geleden dat vertrokken naar Frankrijk om te beginnen aan onze eerste grote wandeltocht; De Camino naar Santiago de Compostella. Vol goede moed en zonder enige kennis van zaken liepen we in twee en een halve maand van de Middellands Zee naar de Atlantische Oceaan. Hoewel we al die tijd dachten dat Santiago ons einddoel zou zijn, wisten we allebei toen we aankwamen dat dat pas het begin was van een veel langere tocht. We liepen twee dagen na onze aankomst van Muxia naar Fisterra en dat was de kers op de taart. Niet alleen omdat het een traditie is dat je in Fisterra eindigt. En ook niet omdat we -midden in de lockdown- helemaal moederziel alleen waren. Het was de combinatie van lopen en de natuur. En die laatste etappe was zo ongekend mooi, dat we besloten om te blijven lopen en ooit weer terug te keren naar de Gallische kust. En nu, exact een jaar na de start van ons avontuur gaan we er weer heen!
Tekst & beeld: Jordi Ramon | www.sabbaticouple.com
Na de Camino
We zijn in Spanje blijven hangen meldde ik al eerder. Ik schreef een boek, we probeerden allerlei handeltjes op te zetten en ik verdiende bij met wat renovatiewerk. Door de lockdown van afgelopen winter liep het niet storm in Spanje en de verwachtte werkzaamheden op catergebied bleven uit. Net als ons handeltje in natuurwijnen voor de Nederlandse horeca, die ondertussen weer potdicht zat. Maar we gaven niet op en vertelden iedereen die het maar wilde horen dat we beschikbaar waren voor allerhande horecawerkzaamheden, ons oude beroep van voor de hele corona-situatie.
Ondertussen was ons spaarvarken echt helemaal leeg en togen we begin januari naar Nederland om daar even wat bij te beunen. Dat klinkt zielig, maar het voordeel is dat we weer eens in de Schoorlse duinen kunnen wandelen waar we ooit met onze voorbereiding begonnen op onze pelgrimstocht. Het blijft daar mooi!
De kust van Galicië
Hoe leuk was het dat we een paar weken geleden via-via een tip kregen dat er een restaurant ter overname werd aangeboden. En wel… aan de Gallische kust. Een uurtje van Santiago en Fisterra vandaan, vlak bij de Portugese grens midden in een natuurreservaat. We doken er natuurlijk direct bovenop, en het eerste waar we naar keken waren de wandelroutes! En mensen, wat we zagen was echt van ongekende schoonheid! We belden de eigenaresse direct op, en ‘guess what?’ over 4 weken gaan we er naar toe om het van dichtbij te bekijken! We begonnen meteen over wandeltochten over de eilandjes van de archipel in het ‘Parque Nacional de Las Islas Atlanticas de Galicia’, zoals het gebied officieel heet, waarna je bij ons heerlijk kunt eten.
Meer weten over Wandelmagazine? Klik hier!
Toen we onderweg waren naar Santiago fantaseerden we over een dergelijk scenario, en wederom blijkt maar weer waar je wandelend allemaal terecht komt. En inderdaad zou het nu zomaar kunnen zijn dat onze tocht pas begon in Santiago, in plaats van dat die daar eindigde. Nog 4 weken, en dan staan we er. Het lijkt allemaal nog een beetje onwerkelijk.
Wandelen werkt
Nadat we de Camino hadden volbracht wisten wij het; wandelen werkt. We probeerden zo veel mogelijk mensen hiervan te overtuigen. We wisten gewoon dat we door op pad te gaan iets in werking hadden gezet. Fysiek en mentaal waren we in topvorm. Het lopen maakte ons open, en kijk nu eens wat er op ons pad komt?! Helaas snapten velen niet wat we bedoelden. In hun ogen waren we berooid teruggekomen van een vakantietripje. Maar gelukkig waren er ook genoeg die ons wel snapten. Je herkent ze meteen, de lopers. Zij begrepen dat we iets hadden gedaan wat je niet meer loslaat. En zij snappen ook dat wandelen in de vrije natuur echt helend werkt. Het is natuurlijk maar een optie die voorbijkomt, maar het kan bijna geen toeval zijn dat nu juist deze kans op deze plek ons leven binnen wandelt!
Van Santiago naar Santiago?
In mijn vorige blog schreef ik over onze plannen om een ‘Camino Iberico’ te gaan lopen rondom het Iberische schiereiland. Het originele plan was om van Barcelona naar Barcelona te lopen. Wanneer we besluiten om in Galicië te blijven denk ik dat dat zomaar eens van Santiago naar Santiago zou kunnen zijn! Hoe dan ook, eerst maar eens onze schoenen aantrekken en die kust verder ontdekken. Als dat goed zit komt de rest vanzelf!
Over de auteur
Jordi Ramon (1967) is al bijna zijn hele werkzame leven ondernemer. Dat heeft geresulteerd in diverse mooie bedrijven, maar helaas zonder het beoogde resultaat dat nagenoeg elke ondernemer voor ogen heeft, op je vijftigste binnen zijn!
De Covid-situatie heeft hem en zijn vrouw Jacqueline in 2020 beroofd van hun horecabedrijven. Dat deed ze besluiten om alles af te sluiten en los te laten en naar Santiago de Compostella te gaan lopen om rust en vrijheid te vinden en al wandelend nieuwe inzichten te verkrijgen. En dat is ze gelukt! Op 12 juni 2021 kwamen ze na een tocht van twee en een halve maand en 1.600 kilometer aan in Santiago de Compostella. Eén van de dingen die op hun pad kwam was een enorme villa met een groot stuk grond in Cunit, even ten zuiden van Barcelona waar ze nu sinds hun aankomst in Santiago de Compostella wonen als beheerders en zo alle tijd hebben om hun ingeslagen pad verder te bewandelen.
Jordi en Jacqueline houden sinds het begin van alles wat ze het afgelopen jaar is overkomen een blog bij, www.sabbaticouple.com. Daar kun je precies nalezen wat ze allemaal hebben meegemaakt. Momenteel werken ze aan een boek en seminar gaan over flexibel omgaan met gebeurtenissen. Je kunt Jordi bereiken via jordi@ramon.world.