Laatst las ik een stukje over de voordelen van wandelen voor je gezondheid. Met tienduizend stappen per dag verklein je volgens nieuw onderzoek de kans op dementie en bovendien maakt een hoger tempo ook nog dat het de kans op hart en vaatziekten, kanker en een vroegtijdige dood verkleint, zo beweerde het artikel. Als fervent wandelaar weet ik natuurlijk hoe goed wandelen voor je kan zijn. Tijdens het lopen komen mijn gedachten tot rust, waardoor ik mij meer bewust wordt van alles. Doordat dit artikel echter met cijfers strooide, ging ik zelf toch stiekem uitrekenen of ik dat aantal wel haalde, en moest ik concluderen dat het ritme er wel weer een beetje uit was. Zeker tijdens mijn werk merkte ik dat het erg lastig is om aan die tienduizend stappen te komen. Het artikel gaf me dan ook een zetje in de goede richting.
Tekst & beeld: Jeltsje de Vries
Doelen stellen
Die tienduizend stappen maalden door mijn hoofd. Dankzij mijn nieuwe Garmin-horloge zie ik namelijk precies hoeveel stappen ik maak op een dag, en dat viel me best tegen. Vaak haal ik maar twee- of drieduizend en dan moet ik dus thuis nog elke dag vijfduizend maken. Toch maakte het artikel iets in me los en ik zocht naar actie.
Op Facebook zag ik weer een bericht voorbijkomen van de Elfstedenwandeltocht en ik besloot dat ik die volgend jaar toch mee wil doen. Het is de 75e editie en ik kom uit ’75, dus mooie gelegenheid om daarmee de knoop door te hakken. Deze beslissing gaf me weer een trainingsdoel en hielp mij om weer mat meer in het ritme van structureel wandelen te komen. Want dat is wat focus doet. Tevens parkeer ik sindsdien de auto verder weg van kantoor, ga ik sneller even een blokje om en plan ik weer tochten op mijn vrije dagen.
Een vast ritme is goed voor je spieren
Mijn ouders hebben dit ritme al goed onder de knie; ze lopen nog steeds dagelijks, met wekelijks een langere route van zo’n 25km. Begin oktober hadden we een feestje van mijn broer en schoonzus. Aangezien ik toch naar Friesland moest, besloot ik last minute om die tocht met hen mee te lopen. Het was de Dr. Verdenius wandeltocht in Noordwolde. De tocht begon om negen uur, maar omdat ik te laat was aangekomen had ik mijn ouders laten weten dat ze alvast moesten starten en ik ze bij de rust wel weer zou zien. Hierdoor begon ik een inhaalrace en liep ik harder dan normaal. Gelukkig ging het me goed af en bij de rust trof ik mijn ouders inderdaad aan. Met deze snelle start had ik gelijk mijn ´gezonde´ powerwalk gehad.
Meer weten over Wandelmagazine? Ja graag!
Het was een mooie herfsttocht door het bos en langs het water. Na 25 km was ik wel blij dat ik er was. Ik merkte dat ik stijver was dan anders omdat ik sneller gelopen had en ook omdat het alweer wat langer geleden was dat ik zo lang gelopen had. “Ik moet dit vaker doen”, zo dacht ik en ik was in gedachten al mijn volgende tocht aan het plannen.
Een beloning voor geest, ziel en lichaam
Toen ik vier dagen later vrij was, aarzelde ik dan ook geen moment, hoewel ik mijn schenen nog voelde van de tocht in Noordwolde. Via mijn Garmin zette ik een route uit van 20 km. Deze route voerde mij in de stralende zon over de heide, door het mooie herfstbos en langs vele paddenstoelen. Ik liep nu iets rustiger dan in Noordwolde en ik voelde de pijn uit mijn schenen wegtrekken. Het belang van regelmaat en dus ritme werd me weer duidelijk gemaakt. Mijn lijf was blij, maar mijn geest ook. Ik had mijn gedachten laten gaan en er was nu rust in mijn hoofd. Hierdoor kon mijn ziel ook genieten van al die mooie gekleurde bladeren in het bos, de paddenstoelen aan de bomen in de Leuvenumse Beek en de uitgestrekte zandvlakte van het Beekhuizerzand. Al die natuurpracht was een lust voor mijn ziel, waardoor ik mij helemaal verbonden voelde met de natuur.
Tijd voor gewoontevorming
Momenteel ben ik ook bijna klaar met een semi-online stiltetraining. Een training die mij in de hectiek van deze wereld weer terugbrengt bij mezelf. Hier maken niet alleen wandelen en ademen maar ook gewoontevorming een belangrijk onderdeel van uit. Zelf was ik me intussen al bewust dat mijn positieve gewoontevorming wel wat aandacht nodig heeft. Goede gewoontes volhouden is voor veel mensen lastig. In de training leerde ik hiervoor de volgende wijsheid: “Beoordeel de dag naar wat je zaait in plaats van wat je oogst.” En tussen zaaien en oogsten zit een hoop tijd, dus neem voor iets wat je wil veranderen gewoon wat langer de tijd, of het nu gaat om tienduizend stappen per dag zetten of discipline op zichzelf ontwikkelen. Het belang ervan zie ik terug in de natuur waarin alles volgens een ritme gaat met als doel groeien en bloeien.
Maar ook bij mijn ouders is een soortgelijk ritme te zien, met hun gewoonte om op elke zaterdag een lange afstand te wandelen. Ik zie wat voor effect dit op hen heeft. Het houdt ze fit en gezond en bij ziekte herstellen ze sneller. Ze groeien en bloeien door het positieve zaad van deze goede gewoonte. Als je eenmaal stopt wordt de drempel groter om weer te beginnen, en als je ouder bent dan lukt het vaak helemaal niet meer, zo is hun ervaring. Zonder zaad geen oogst. Het doet me steeds meer beseffen dat ik nu echt met deze positieve gewoontevorming aan de slag wil gaan en ik hier gewoon een jaar of meer voor uit ga trekken. Alles kun je leren, ook discipline. Hoewel… gewoontevorming klinkt toch iets positiever dan discipline, vind je ook niet?
Over de auteur
Jeltsje de Vries wandelt al meer dan 20 jaar voor zichzelf en doet mee aan verschillende wandeltochten in het land. Sinds 2020 is ze aan het trainen voor de Elfstedenwandeltocht Verder deelt ze graag haar belevenissen en gedachten die zij tijdens het wandelen opdoet. Binnenkort zullen er via social media of deze website meerdere blogs van haar te volgen zijn.
