Kleintje Elfstedenwandeltocht: rondje Workum – Stavoren
In een eerdere blog vertelde ik dat ik eind juli met een vriend een tocht van 25 km had gelopen. Het was hem goed bevallen en dus durfde hij het begin oktober aan om met mij het ‘kleintje 11-steden’ te wandelen. Deze tocht was een soort alternatief voor de Elfstedenwandeltocht, die dit jaar wederom niet door kon gaan. Om wandelaars toch een beetje het gevoel te geven van de reguliere 5-daagse wandeltocht langs de befaamde Friese elf steden, organiseerde men daarom deze kortere wandeltocht. Wij kozen voor de langere variant Workum-Stavoren, van zo’n 37 km.
Tekst & beeld: Jeltsje de Vries
De start was in 11-stedenstad Workum. Vanuit hier liepen we via Hindelopen en Stavoren een mooie ronde langs de kust van Friesland. Onafhankelijk van elkaar voerden mijn vriend Chris en ik ter voorbereiding wekelijks de kilometers wat op zodat we ook dit ‘kleintje’ goed in de benen hadden. Het is maar één dag, maar ook één dag moet je je goed voorbereiden om blessures te voorkomen. Uiteindelijk stonden we dan ook allebei goed voorbereid aan de start.
Een goede voorbereiding
Ik logeerde bij Chris en zijn vrouw, mijn vriendin. We moesten al vroeg weg, dus laat konden we het niet maken. Toch was het goed weer even bij te kletsen. Chris had alles al helemaal voorbereid; zijn tas en kleding lagen al klaar en zelfs de Groninger worst was al gesneden. Tja, als echte Fries, vindt hij toch die worst echt lekkerder dan de Friese en iets hartigs onderweg is erg fijn, zo was zijn ervaring. Na een redelijk goede nachtrust, smeerden we ons brood, vulden de thermoskannen en onze tassen. We trokken de juiste kleren aan, aten nog snel wat en zo waren we al snel klaar om te gaan. Onderweg bedacht hij ineens dat hij vergeten was te ontbijten. In alle voorbereiding met schoeisel en tape, was hij helemaal vergeten zelf te eten! Gelukkig smeert hij altijd ruim voldoende, dus dat kon hij bij de start nog ruimschoots inhalen.
Friese zon en Groninger worst
Bij de start kregen we de stempelkaart, routebeschrijving en een kopje koffie-to-go. Zo gingen we aan het begin van de herfst op pad, met de warmte van de koffie en de zon. Via de haven van Workum liepen we het stadje weer uit en waren we zo midden tussen de landerijen, waar ineens iets bijzonders opdook. Het bleek een omgekeerde boerderij te zijn. Niet alleen andersom denken, maar ook andersom bouwen, was het idee. Een schip op het land, oftewel ‘lanskip’. We vonden het beide mooi om te zien en maakten even een fotootje.
Meer weten over Wandelmagazine? Klik hier!
Hierna liepen verder het mooie oude Hindelopen in. We genoten van de zon, het mooie Friese landschap en de stadjes. Heerlijk om zo in alle rust te genieten van alles om ons heen! En dat in de herfst, een periode van de laatste kleurenpracht, maar de voorbode van de winter. Traditioneel was dit dan ook de tijd van het jaar om je klaar te maken voor een rustperiode. Wij namen onze rust toen we bij de dijk van Molkwerum aankwamen. We klommen over de dijk en hadden een geweldig mooi uitzicht over het IJsselmeer. Bij het strandje besloten we een pauze te nemen in het zonnetje. Het was tijd voor de Groninger worst en een kopje warme thee en koffie.
Van rustpunt naar rustpunt
Die rust deed ons beiden erg goed. Even de benen strekken en wat brandstof in ons lijf. Daarna gingen we verder richting het Vrouwtje van Stavoren. Ons zag ze gelukkig aankomen, maar vele anderen die de zee opgingen, heeft ze nooit meer teruggezien. Dan ging de herfst snel over in de winter en keek ze reikhalzend uit naar de hoop van het voorjaar.
Nadat we even verderop gestempeld hadden, waren wij ook even de weg kwijt, maar met behulp van de routekaart en onze navigatie waren we gelukkig zo weer op het juiste pad. We gingen weer terug naar Molkwerum, maar nu kwamen we aan de andere kant van het dorp, bij de oude Molkwarder koekfabriek. Daar kregen we uiteraard een stukje koek en lekkere soep, en daar waren we eerlijk gezegd ook wel aan toe. Daarom namen we even de tijd om deze traktatie in alle rust op te eten.
Voor de lunch zochten we een bankje op een wat rustiger plekje. Maar de meeste wandelaars kennen dit waarschijnlijk wel: altijd als je een bankje zoekt, dan duurt het een eeuwigheid voordat je er eentje gevonden hebt. Wij vonden uiteindelijk na een half uur een rustpunt in Koudum, midden in een grasperkje onder de rozenbottels. We ploften neer, want onze benen waren wel even toe aan wat rust en mijn knorrende maagje kon wel wat brood en worst gebruiken. We lieten het ons goed smaken. De eigenaar van het bankje kwam nog aanlopen en wilde het bankje al meenemen, maar onze dankbare ogen maakten dat hij het liet staan en zelf eerst maar naar de plaatselijke voetbalwedstrijd ging kijken.
De finish maakt alles goed
Na deze stop moesten we nog zo’n 13 kilometer. We verzamelden onze moed en gingen verder naar It Heidenskip. Het was een kaal stukje en een voorbijganger attendeerde ons erop dat er regen op komst was. Bij it Heidenskip, een mooi klein dorpje aan de Heidenschapstervaart, was de laatste stempelpost en rustpauze. Ik nam hier nog een kopje koffie en Chris deed zijn regenjas alvast aan, want de eerste spetters voelden we al. Zo maakten we ons klaar voor de laatste loodjes naar de finish en met de lichte miezerregen die op ons neerviel, gingen we op pad.
Gelukkig viel de meeste regen ernaast. Chris begon zijn bovenbenen te voelen, maar ging op de automatische piloot verder richting het eindpunt. Ik merkte dat hij steeds harder begon te lopen. Zo kun je best blij zijn met de winter die komt, of grenzen die worden opgelegd, zodat je rust moet nemen. Terug in Workum haalden we onze laatste stempel en kregen een mooie 11-steden wandeltocht hoofddoek, die ons moet inspireren voor de officiële 5-daagse van 2022. Daar richten we ons dan nu maar weer op. Moe maar erg voldaan van deze mooie tocht, stapten we de auto in en reden we weer naar huis. Daar had zijn vrouw een heerlijk maaltje voor ons gekookt, wat alle pijntjes deed verdwijnen. Het was nu tijd voor rust.
Over de auteur
Jeltsje de Vries wandelt al meer dan 20 jaar voor zichzelf en doet mee aan verschillende wandeltochten in het land. Sinds 2020 is ze aan het trainen voor de Elfstedenwandeltocht, die helaas dit jaar opnieuw niet doorgaat. Verder deelt ze graag haar belevenissen en gedachten die zij tijdens het wandelen op doet. Binnenkort zullen er via social media of deze website meerdere blogs van haar te volgen zijn.
