Langs de Noord-Franse kust op de GR120 du Litoral: etappe 2 (Coudekerque-Bourbourg)
Wie aan de kust denkt, denkt meteen aan de zee, het strand en de duinen. Wel, de GR120 du Littoral heeft deze kenmerken zeker en vast. Het enige verschil met de kusten van onze Lage Landen is het aantal hoogtemeters en – voor de Belgen – minder hoogbouw. De GR120 volgt de E9 van De Panne tot in het zuiden van Haute-de-France, aan de poorten van Normandië. De kust van Haute-de-France wordt bij ons ook wel Opaalkust genoemd, bekend om zijn witte kliffen nabij Calais. Ook geschiedkundige leergierigen komen hier zeker aan hun trekken. De kust ligt bezaaid met enorme bunkers uit de Tweede Wereldoorlog en hier en daar zijn er ook architecturale pareltjes te spotten. Kortom: wie toe is aan een stevige tocht door een glooiend landschap met de zee op de achtergrond, kan langs de GR120 zeker zijn hartje ophalen.
Tekst & beeld: Jelle Dermont | Wandel Mee Met Mij
Startpunt achter het fortVandaag lopen we de tweede etappe van de GR120, waarvoor we verzamelen op de grote parkeerplaats aan het sportcomplex van Bourbourg. Wanneer ik een parkeerplaatsje uitzoek (met de nodige keuzestress) komt Patrick al aangestormd met zijn entourage. Twee nieuwe gezichten komen uit de wagen gekropen en we stellen ons plechtig aan elkaar voor. Na wat bijgekletst te hebben, rijden we naar ons startpunt, dat bevindt zich achter het oude ‘Fort Louis’ in Coudekerque-Branche. . Wanneer we aankomen, is er nog geen spoor van Bart. Hij zou met zijn fiets naar het startpunt komen. Omdat we niet zeker zijn dat Bart zal opdagen besluiten we om te starten aan onze tocht.
“Fort Louis werd door de bekende Franse vestingbouwer Vauban (1633-1707) in een recordtijd verwezenlijkt door een leger aan gemotiveerd arbeidsvolk. Duinkerke werd toen namelijk in alle haast versterkt vanwege de uitbraak van de Frans-Nederlandse oorlog (1672-1678.) Tegen 1677 was de vesting voltooid en Duinkerke werd zelfs onofficieel uitgeroepen tot de beste versterkte havenstad van Europa.”
Weer compleet
Eenmaal op de officiële route lopen we over een semi-verhard pad gaat het naar rechts, warana we via een natuurreservaat richting Coudekerque-Village wandelen. Aan de vele grachten en zompige weilanden te zien, lijkt dit domein het oude overstromingsgebied van ‘Fort Louis’ te zijn. Iets verder komt een fietser ons al zwaaiend tegemoet. Hij vraagt of wij de wandelaars van ‘Wandelmaatje gezocht Vlaanderen’ zijn. Bart is dan toch nog komen opdagen en door een gelukkig toeval heeft hij ons alsnog gevonden. Hij parkeert zijn stalen ros tegen een boom en wisselt zijn fietsbenen in voor wandelende voeten. We zijn voltallig en het genieten kan beginnen.
Vestingwerken en ruïnes
Aan onze rechterkant passeren we vier artilleriestellingen uit de Tweede Wereldoorlog. Kort daarna wandelen we het ‘Bois des Forts’ in, waar we zo nu en dan moeten plaats maken voor enkele hardlopers die met een wedstrijd bezig zijn. We steken een weg zonder naam over en vanaf dan zijn we van de lopers verlost. Iets verder stappen we langs golfterrein ‘Golf de Dunkerque’ en flankeren we het ‘Canal de Bergues’. Hier zijn vrijwilligers druk in de weer met het maaien van de graskanten. We denken dat er hier een wedstrijdje gevist zal worden een dezer dagen.
Vlak voor we de stad binnenwandelen slaan we linksaf en komen zo langs de vesten van Bergues. De vestigingsmuren zijn nog duidelijk zichtbaar en in uitstekende staat. Via Porte aux Boulles betreden we de oude vestingstad Bergues. Iets verder de plaats in komen we terecht in de ‘Jardins du Groenberg’ met de bekende ‘La Tour Carrée et la Tour Pointue’. De adembenemende overblijfselen van de ‘Sint-Winok abdij’ trekken meteen onze aandacht.
“De eerste steen van de Sint-Winok abdij werd in het jaar 1000 gelegd. Op instigatie van de Graaf van Vlaanderen, Bouwdewijn IV, werd de abdij met kerk op de tweeëntwintig meter hoge Groenberg gebouwd. Naast de Marmeren Poort zijn van de abdij enkel nog twee torens op de top van de Groenheuvel overgebleven: de Bloktorre en de Piektorre. Laatstgenoemde bleef bij de slooppartij gespaard als baken voor de kustvaarders die de haven in Duinkerke wilden binnenvaren.”
Indrukwekkende monumenten
Via Rue des Annociades wandelen we recht naar het centrum van de stad. We komen uit op de Place de la République en hier krijgt Patrick zijn kopje koffie. Na deze korte stop zetten we onze tocht voort. Het stadhuis is een pareltje dat waakt over de prachtige markt. Het belfort is architecturaal eerder curieus te noemen, omdat het qua uitzicht niet echt samengaat met de gebouwen eromheen. Wanneer we langs ‘Église Saint-Martin’ stappen, worden de klokken geluid. Achter de kerk blijf ik verstomd staan en kijk ik met grote ogen naar het oorlogsmonument dat beide wereldoorlogen herdenkt. Het bronzen beeld waarop de ‘Poilu’ (bijnaam voor Franse soldaten tijdens de Eerste Wereldoorlog) als gesneuveld wordt afgebeeld, is behoorlijk zeldzaam voor een trots land als Frankrijk. We stappen verder en via de statige poort ‘Porte de Bierne’ verlaten we de prachtige stad.
We stappen over het spoor en gunnen Bergues nog een laatste blik. Hierna gaat de route verder richting Bierne, waarbij we onderweg menig wandelaar en loper tegenkomen. Hier en daar komen we pijltjes tegen van hun parcours. Er staat op te lezen: ‘Colorrun’. Dit werd meteen duidelijk want iedereen hing vol met blauw en gele kleurstof. Die gele kleurstof zou wel eens van de boer kunnen komen die we net passeerden, het was net of er mosterdgas uit zijn sproeisysteem kwam.
Via route des Planètes wandelen we even langs de drukke E42 die we na een kilometer mogen oversteken. We volgen het kanaal ‘Canal de la Haute Colme’ naar Le Grand Millebrugghe. Hier steken we het kanaal over en wandelen vervolgens door de velden naar Spyker. Wanneer we in Spycker aankomen, strijken we neer op een paar bankjes om ons middagmaal te nuttigen. Ik haal even de topo-gids boven van de route die we bewandelen en laat ze even rondgaan. Patrick vindt een foto in de gids nabij ‘Fort d’Ambleteuse’, diezelfde foto nam hij ook toen hij er op vakantie was. Hij zal de plek dus wederom ontdekken langs de GR120.
Meer weten over Wandelmagazine? Ja graag!
“De voorganger van de huidige kerk in Spycker werd verwoest in juni 1940, tijdens de Slag om om Frankrijk. De huidige ‘Église Saint-Léonard’ heeft onderdelen uit de elfde en zeventiende eeuw die gespaard bleven tijdens de Tweede Wereldoorlog. In 1954 begon men met de bouw van een nieuwe kerk naar ontwerp van Lucien Beun. Deze kerk werd in 1959 ingezegend en was daarmee de eerste na de Tweede Wereldoorlog herbouwde kerk in Frans-Vlaanderen die weer in gebruik werd genomen.”
Plan B
We stappen verder door Spycker, een dorpje dat niet veel te bieden heeft. Iets verder komen we aan Chemin Départemental 131a; kan een weg nog onpersoonlijker zijn? Gelukkig moeten we deze drukke weg niet lang volgen, na enkele honderden meters slaan we af naar links. Via Route Marius Weber volgen we de ‘Le Langhegracht’ tot we het centrum van Brouckerque binnen stappen. Hier hebben Adel en Stephanie hun wagen geparkeerd als plan B voor het geval ze ons gezelschap beu zouden zijn (grinnik). Gelukkig willen ze doorgaan tot het bittere einde.
Via Route de Looberghe verlaten we het kleine pittoreske dorpje. Gek genoeg komt de ‘Le Langhegracht’ ons weer flankeren, het stroompje heeft zijn naam niet gestolen. Na enkele kilometers hebben we de gracht wel gezien en slaan we rechtsaf. Het gaat nu verder langs velden en agrarische landschappen. We komen aan een boerenerf met een aparte naam op de gevel van de hangaar. Er staat ‘Le Pissenlit des Dunes’ te lezen, we staan er met gefronste wenkbrauwen naar te kijken. Het is namelijk de letterlijke Franse vertaling van een West-Vlaams gezegde, ‘De Beddezékers út de Dúnnen’. Vertaald naar het Nederlands, ‘Pisbloemen of Paardenbloemen uit de Duinen’. Na even staren komen we bijna niet meer bij van het lachen.
Laatste loodjes
We steken het kanaal ‘Le Canal de Lynck à Coppenaxfort’ over via een wankele brug. Iets verder worden onze reukorganen aangenaam verrast. Aan onze rechterkant hebben ze enkele weken geleden tuinbonen gezaaid die nu in bloei staan en een heerlijke zoete geur afgeven. Net voorbij het gehucht Quathove beginnen we aan de laatste drie kilometer van vandaag. Via het ellenlange stuk langs de vaart ‘Le Vieille Colme’ gaat het richting Bourbourg. Ik laat iedereen wat voorlopen zodat ik een sanitaire stop kan inlassen. Wanneer ik in ganzenpas de groep inhaal, zie ik een beverrat met een hoop gras door de gracht zwemmen, wat een joekel! Helaas was ik te laat voor een foto.
Door de straten en wijken van Bourbourg gaat de GR naar ‘Canal de Bourbourg’ en de ‘Écluse de Bourbourg’. Iets verder stappen we door het centrum van Bourbourg en wandelen we over ‘Place du Général De Gaulle’. Uiteindelijk komen we uit op de parking waar mijn auto ons staat op te wachten. Alles en iedereen wordt in de wagen gestopt. Patrick hijst zich in het kinderzitje en dan zetten we koers naar Coudekerque-Branche waar ik iedereen veilig afzet.
Het was weer een geslaagde dag, opnieuw drie prachtige mensen leren kennen en hopelijk zien we elkaar weer op één van de komende wandeltochten!
Route-informatie
- Afstand: 36,61 km | Hoogtemeters: 36 m
- Percentage verhard: 70%
- Startpunt: Rue du Boernhol, Coudekerque-Branche
- Eindpunt: Parkeerplaats, Avenue François Mitterrand, Bourbourg
- Vervoer: Wagen
- Hike: Stephanie S., Patrick V., Adel V., Bart L. en Wandel Mee Met Mij
