Als de winkels open waren geweest, dan waren ze deze februari vast allemaal weer gevuld met rode en roze harten. Valentijnsdag is de afgelopen jaren immers een stuk populairder geworden. Het is de dag waarop geliefden elkaar extra aandacht geven, al dan niet anoniem. Als tiener keek ik altijd met spanning in de brievenbus of er niet een kaart in lag met afzender ‘Valentijn’. Het bleef altijd gissen wie het was. Toch leggen we misschien de verkeerde focus op de dag van de liefde. Toen ik laatst in het bos liep, vroeg ik me af of we niet eens wat vaker stil konden staan bij de liefdesberichtjes die de natuur ons geeft. Zien we ze nog of zijn ze ook anoniem?
Tekst & beeld: Jeltsje de Vries
Loslaten
Sinds de jaarwisseling heb ik alweer verschillende wandeltochten gemaakt. Elke vrije dag besteed ik aan het wandelen. Eind vorig jaar kreeg ik echter steeds meer last van mijn schenen en ik besloot langs een podoloog te gaan. Volgens hem konden nieuwe zolen helpen, omdat ik niet goed mijn voet afwikkelde. Daarnaast raadde hij mij ook aan om op zijn tijd zouden nieuwe schoenen aan te schaffen. Ik realiseerde me toen dat mijn schoenen inmiddels al 5 jaar oud waren en dus besloot ik om een nieuw paar te kopen. Met gesloten winkels was dat echter best een uitdaging, maar het is uiteindelijk gelukt.
Meer weten over Wandelmagazine? Klik hier!
Tijdens deze zoektocht begon de stress wel toe te nemen, want mijn hele trainschema kwam in de war. Nadat ik een paar weken had gewandeld op mijn nieuwe schoenen, voelde het bovendien nog niet zoals het zou moeten. Dus ging ik toch maar weer terug naar de podoloog. Deze heeft weer iets aangepast en nu weer kijken of dat gaat helpen. Mijn quote van vorige maand ging wel een paar keer door mijn hoofd; ‘Relax, nothing is under control’. Ik besloot het toen ook maar los te laten en te kijken hoe het zal gaan.
Waar ligt je focus?
Ik merkte dat door deze wandelstress mijn focus te veel ging liggen op de pijn en het wel of niet behalen van mijn doel. Wat ik dan misliep, was de schoonheid van de natuur. Gelukkig kon ik mezelf bijsturen en toch nog blijven genieten van al het moois op de heide en in de bossen. Van alle wandelingen de afgelopen weken heb ik wel een paar foto’s gemaakt. Ik word altijd blij als ik langs de Leuvenumse/Hierdense Beek loop. Het stromende water en de bomen die erover heen liggen maken het tot een lust voor het oog. Ook kan ik genieten van de spiegeling van de plassen. De natuur die in de spiegel kijkt en zich op die manier nog eens extra aan mij laat zien.
Dankzij mijn nieuwe thermoskan neem ik tegenwoordig vaker een korte pauze, zodat ik extra kan genieten van alles wat ik om mij heen zie en hoor. Het wandelen in de sneeuw gaf afgelopen week weer een heel andere dimensie aan de natuur. Dan is het net of je de wereld bekijkt door een ander filter. Als je de foto’s ziet, valt het pas op hoe vaak de natuur van decor verandert en dat maakt een wandeltocht altijd weer verrassend. De ondergrond verandert mee, want lopen door de sneeuw of door de plassen, door het zand of op het asfalt, maakt nogal een verschil.
Afleiding
Intussen komen we steeds dichterbij de eigenlijke datum van de Elfstedenwandeltocht en moet ik toch wel op een meer ontspannen manier extra kilometers maken. De gedachte bekruipt me al dat ik het wellicht uit zal moeten stellen, maar vooralsnog probeer ik het vooral los te laten en te doen wat kan.
Gelukkig kon ik mij afgelopen week op het schaatsen richten. Als je immers kan schaatsen op natuurijs, dan gaat het bij mij als geboren en getogen Fries wel kriebelen hoor! Dan moet ik gewoon het ijs op. Het was een welkome afleiding en we hebben enorm genoten van het schaatsen. Het was heerlijk! Nu het weer dooit, kan ik me opnieuw vol energie richten op het wandelen. Ik heb zoveel cadeautjes van de natuur gehad afgelopen weken en dat neemt niemand me meer af. Voor mij zijn het echt zonnestraaltjes. In deze tijd zou je ze bovendien best als Valentijns-cadeautje kunnen zien van de natuur zelf. Ik wens het iedereen toe om die cadeautjes ook te zien en te omarmen. Als je dan eens wat minder goed in je vel zit, dan kun je altijd terugdenken aan de liefdesberichtjes van de natuur, wat dan weer een glimlach op je gezicht kan toveren.
Over de auteur
Jeltsje de Vries wandelt al meer dan 20 jaar voor zichzelf en doet mee aan verschillende wandeltochten in het land. Sinds 2020 is ze aan het trainen voor de Elfsteden wandeltocht, die helaas dit jaar niet doorgaat. Verder deelt ze graag haar belevenissen en gedachten die zij tijdens het wandelen op doet. Binnenkort zullen er via social media of deze website meerdere blogs van haar te volgen zijn.
