Lindos per ezeltaxi, of toch liever te voet!

Na de hoofdstad is Lindos de grootste attractie van het eiland Rhodos. De witte stad, compleet met een eigen Acropolis, is al heel oud. De witte huizen tekenen zich af tegen de heuvel waar de Acropolis bovenop is gebouwd. Vroeger kwamen mensen al van ver – ook van buiten het eiland – naar Lindos. En nog steeds, getuige de vele touringcars die op de parkeerplaats aan de rand van het stadje staan. We schuiven aan in de rij en ontdekken Lindos en de directe omgeving te voet. En verbazen ons over het ezel-toerisme!

Tekst en foto’s Paul van Bodengraven

Fikse klim

Een stevige mevrouw (“vast een Duitser”) wordt op de rug van een ezel gehesen door twee behulpzame Grieken die duidelijk eerder met dit bijltje hebben gehakt. De ezel in kwestie laat het zich allemaal aanleunen. Ze schokt slechts even als de last van deze ochtend zich op het zadeltje nestelt. Daar gaat ze, achter in de rij, op weg naar de Acropolis. Met gemengde gevoelens bekijken we het plaatje. Ja, het is een fikse klim naar de top. Maar, je zal dat maar moeten doen met iemand op je rug. “Lindos Taxi”, zo worden de grijze lastdieren aangeprezen. Wij doen het toch liever te voet.

Druk

Eenmaal boven aangekomen blijkt de Acropolis prachtig. Er is nog heel wat te zien uit de oudheid. Klein minpunt: het blijkt onmogelijk om een foto te maken zonder dat daar hele hordes volstrekt vreemde mensen op staan. Dan maar genieten van het uitzicht over de daken van ‘de witte stad’ en de omringende heuvels. Lindos ligt aan de oostkust van het eiland, de kant die het meest droog en dor is. Van de lieflijk groene heuvels die we elders op het eiland hebben gezien, is hier weinig te bespeuren. Stenen en een soort grasachtige begroeiing, die al aardig begint te verkleuren, hoewel het pas mei is, bepalen het aanzicht.

Naar de kust

We besluiten om op een ander moment terug te komen en hopen de stad dan wat rustiger aan te treffen (vroeg opstaan!). We verlaten de stad en beginnen aan een korte wandeling over het kustplateau naar de kust en de daar gelegen graftombe van Kleoboloulos. Meneer bestuurde de stad in de zesde eeuw voor Christus en was een geliefd en wijs man. Zo’n driehonderd jaar later is de tombe neergezet ter nagedachtenis. Die tombe zelf is verrassend saai, we raken enthousiaster van de ruïne van een molen waar we onderweg langs komen. Opgetrokken uit dezelfde soort stenen als er rondom liggen, past hij perfect in het landschap. Na krap 3 km zijn we al bij de kust en kunnen daar niet verder. Dezelfde weg terug is geen straf. In een kloof ontdekken we zelfs nog wat bloeiende oleander, die de boel wat opfleurt. We besluiten de route weliswaar in de gids op te nemen, maar kiezen er ook voor om nog een tochtje in de buurt van Lindos te maken, zodat ook de wandelaar met meer ambitie hier aan de bak kan.

Warm!

Aan de achterzijde van de doorgaande weg waar Lindos aan ligt, staan een paar hotels en een supermarkt. Ik koop er nog snel een petje, want de zon schijnt hier ongenadig en er is voorlopig geen schaduwgevende boom te bekennen. We trekken het Marmari-gebergte in. Er schijnt een smal wandelpad te lopen, dat we na enig speurwerk vinden, dankzij de steenman (gestapelde keien) die andere wandelaars voor ons hebben opgeworpen. Opnieuw een flinke klim omhoog, waar de Lindos Taxi (gelukkig maar) niet voor kan worden ingezet. Na een half uurtje klauteren bereiken we een plateau en zien beneden ons Lindos glinsteren, samen met de zee die vandaag door de overvloedige zon haast azuur lijkt te kleuren.

Taxi in opleiding

We zoeken ons een weg over het plateau en lopen zo een vallei in. De steenmannen wijzen ons de weg, van een duidelijk pad is voorlopig geen sprake. Een stuk verder stuiten we op wat een smalle zandweg lijkt te zijn. Die volgen we geruime tijd. We zien verderop weer wat sporen van de bewoonde wereld langs de stoffige weg die tussen de bergtoppen door slingert. Een paar olijfbomen, slordig afgescheiden met een gammel hek, twee fruitbomen, de resten van wat ooit een tractor moet zijn geweest. Verderop vier schapen en nog even verderop zoekt een jonge ezel bescherming bij zijn moeder als hij ons aan ziet komen. Ach, zou dit het fokprogramma van de Lindos Taximaatschappij zijn? Moet deze lieve, kleine man volgend jaar ook een paar keer per dag met zo’n luie toerist op zijn rug naar boven sjouwen? We overwegen even om ‘m te ontvoeren en mee te nemen naar huis, maar zien daar qua praktische bezwaren toch maar vanaf. Een vliegtuigstoel voor hem boeken is vast geen afdoende oplossing. Bovendien moet hij langer bij zijn moeder blijven!..

Rotskapel

We komen na ruim 1,5 uur in de bergen terug bij de doorgaande weg, ter hoogte van het gehucht Vlicha. Dat is niet veel meer dan een paar hotels en restaurants. We zijn er in een paar stappen doorheen en stuiten dan op een wirwar van smalle paadjes. Die brengen ons bij een zeer goed verscholen kapelletje dat – vlakbij de zee – grotendeels in de rotsen is gebouwd. Van bovenaf herken je het niet. Goed verscholen en niet te vinden voor wie hier niet rondloopt. Hebben we toch maar mooi weer meer gezien dan al die mensen die Lindos per touringcar bekijken!

Praktisch

Dit is een verslag van de wandelingen 7 en 8 uit Wandelen op Rhodos, een gids met 20 wandelingen op dit Griekse eiland. Kijk voor meer informatie op www.wandelenoprhodos.nl. Daar vind je ook de routebeschrijving van wandeling 7 door het Marmari-gebergte.

Deze blog is eerder verschenen op Oppadmet.nl.