terug

Middeleeuws rondje in Extremadura

Het is dat we af en toe auto’s horen, blogfoto2maar geregeld verwachten we om de volgende bocht oog in oog te staan met een vervaarlijk uitziende ridder te paard of een groepje vagebonden zonder duidelijke woon- of verblijfplaats. Laten we niet teveel fantaseren, want waar zijn we eigenlijk? De skyline achter ons wordt gevormd door het middeleeuwse stadje Trujillo in het Spaanse Extremadura, waarvan de burcht hoog op een heuvel is gelegen.

Niet voor niets was deze plaats al in de vroege middeleeuwen van strategisch belang. Haar ligging bovenop een granieten heuvel bracht zowel rijkdom als belegering voort. De ontdekkers van Zuid Amerika, conquistadores is eigenlijk een veel mooier woord, kwamen hier vandaan; Pizarro, Francisco de Orellana en nog een hele rits anderen.

Maar goed, we gaan wandelen ten zuiden van Trujillo, de heuvels door en langs immense keienformaties van steenhard graniet. Andere wandelaars zullen we nauwelijks tegenkomen, want deze vorm van tijdverdrijf is hier nog vrijwel onbekend. Het pad voert ons eerst langs kleine ommuurde percelen, waar autochtonen op de arme grond een paar schapen houden of met de nodige moeite een moestuin aan de gang houden. In de verte lonkt een grote kale berg bij Santa Cruz de la Sierra, al voert de wandeling niet zo ver gelukkig.

blogfoto3Langzaam dalen we wat en dwaalt de blik over oneindige velden, die in de verte weer bebost worden met steeneiken, het Spaanse landschap dat luistert naar de naam Dehesa. We crossen een kleine rivier, voor de durfallen onder ons met hink-stap-sprong, voor diegene die liever droge voeten houden via een middeleeuws bruggetje. We lopen nu een stuk door open veld en genieten van de ruimte om ons heen. Halverwege de wandeling vallen we binnen bij een authentieke bar langs de Rio Magasca. Hier genieten we van een huisgemaakte Spaanse lunch, zowaar in het zonnetje buiten!

We passeren de provinciale weg naar Ibahernando en gaan opnieuw de heuvels in, westwaarts over grasgroene paden, waarbij we af en toe een nat stuk moeten trotseren. En weer komen we langs grote granieten keien met de meest bizarre vormen, duidelijk gevolg van erosie. Achter granieten muurtjes, steen voor steen opgestapeld, soms gerepareerd met prikkeldraad, cement of een bedspiraal, blikken nieuwsgierige koeien ons met lodderige ogen aan of mekkert een kudde schapen, in de veronderstelling dat ze krachtvoer krijgen. Nu, dat krachtvoer hebben wij net binnen gelukkig, om de laatste kilometers te kunnen genieten van een onvoorstelbare rust en het gevoel eeuwen terug in de tijd te zijn. Dan verschijnt de burcht van Trujillo weer in het vizier en landen we langzaam maar zeker weer terug in onze tijd.

Meer informatie over Extramadura vind je op: www.wandelen-in-spanje.nl