Nazomeren in Bretagne

In Nederland is de herfst begonnen, maar in Zuid-Bretagne schijnt nog elke dag de zon. Het is half september, 22⁰ en er waait een verkoelend briesje in het departement Morbihan. Een ideale dag om de wandelschoenen te pakken en er op uit te trekken. Samensteller en auteur Karin Out herloopt wandeling 30 uit haar eigen gids Wandelen in Bretagne. Een prachtige tocht die eerst door het moerasgebied voert dat grenst aan de vallei van de rivier de Etel. In deze vallei stroomt bij vloed de zee kilometers ver het binnenland in en vormt dan als het ware een binnenzee.

Tekst en foto’s Paul van Bodengraven

Bescherming

We parkeren vóór de imposante kerk, in het centrum van het gezellige dorpje St Hélène. De terrasjes van de verschillende cafeetjes zijn al goed bezet. Uithangborden langs de weg nodigen de klant uit vandaag Moules et frites te komen eten. Ik moet er nog niet aan denken….. We steken de straat over en passeren de gerestaureerde bron. De fraai gebeeldhouwde Maria houdt een enorm kruis in haar armen. Het ontroert me: zo klein en al eeuwenlang staat ze daar zo goed beschermd. Al snel wandelen we de bebouwde kom uit en lopen we op een schitterend paadje dat door het bos slingert. We moeten uitkijken dat we niet over de boomwortels struikelen. Het is stil in de natuur en gedachteloos lopen we verder. We schrikken als we hoog boven ons vogels uit de bomen horen weg vliegen. Onze hond heeft nog steeds niet door dat hij de vogels rennend niet bij kan houden.

Rust en ruimte

Aan de verdorde varens onder de bomen kunnen we zien dat het ook hier deze zomer heet en droog was. Al snel wordt het bos open en het groen van de struiken oogt frisser: we naderen het moeras van de riviervallei. De kleine poeltjes waar we langs lopen worden omringd door groene varens. Zwijgend lopen we verder in de hoop dat we nog wat vogels  kunnen spotten. Voordat we de rivier bereiken lopen we nog door het dorpje Kerdavia. We passeren de voor deze streek zo typische huisjes met een rieten dak. We wandelen verder door de smalle straatjes en komen uit op het kleine strandje aan de rivier.

Laag water, dus veel te zien

Het is eb. Zo ver als het oog reikt zien we een uitgestrekte vlakte waar boten liggen als aangespoelde vissen op het droge. Onvoorstelbaar dat over een paar uur het water weer tot onze voeten zal staan. Rechts van ons zien we de drooggevallen oesterbanken van de oesterkwekers van Le Moustoir. Heerlijk om de stilte op in je te laten werken en van het uitzicht te genieten. We hebben geluk: in de verte zien we een paar kluten en zilverreigers!

Nattigheid

We vervolgen het pad dat vlak langs de riviervallei loopt en passeren verlaten kiezelstrandjes. In deze tijd van het jaar geen luidruchtige kinderen maar toeristen op leeftijd die in een strandstoel zitten in de zon. Als ze ons met een ‘bonjour’ begroeten kijken ze amper op van hun boek. Het laatste deel van de wandeling voert weer door het moerasgebied. Over een smal paadje lopen we dan links en dan weer rechts van een smal stroompje. Gelukkig is het pad op drassige delen voorzien van vlonders. Boven het water achtervolgen een paar libellen elkaar. We worden moe. Als een vogel vlak boven ons weg vliegt, kijkt de hond mij met een schuin oog aan. Zou hij het eindelijk begrepen hebben?

Les Moules

Net als ik erg veel trek begin te krijgen doemt de kerktoren van St Hélène voor ons op. Achter een bord dampende moules genieten we na van deze heerlijke wandeling in heerlijk Bretagne.

Praktisch

Dit is wandeling 30 uit Wandelen in Bretagne, een gids met 35 rondwandelingen in het meest westelijke regio van Frankrijk. Kijk voor meer informatie op www.wandelen-bretagne.nl. Daar vind je ook de complete routebeschrijving van een andere wandeling in de regio.

Deze blog is eerder verschenen op www.oppadmet.nl.