Nooit meer heen en weer
Sinds kort kun je veel aantrekkelijker wandelen door de polders en grienden van de Biesbosch. Niet dezelfde weg heen en weer terug, maar fijn met de kapitein van de Fluisterboot naar de Deeneplaat en in je eigen tempo teruglopen. Wandelmagazine genoot van het uitbundige wilgengroen, de spindotter en bloeiende dijken.
TEKST & FOTO’S HANS FARJON
We glippen toch door de Petrussloot”, glundert Gerrit, de kapitein van fluisterboot Whisper. Wat een verrassing, want onze bestemming, de Deeneplaat, ligt recht voor ons. Dit is echt om. “Vijftig jaar geleden lag ik als zeeverkenner tien dagen met boot en tent aan deze smalle sloot”, had ik hem verteld. Vandaar. Toen zakte het water nog twee keer per dag twee meter en veranderde de sloot in een modderravijn met een ietsepietsig stroompje op de bodem. Het jaar daarop sloot de Haringvlietdam en verdween het getij. Het veranderde de Biesbosch radicaal. Met het getij verdwenen heel wat beroepen: biezensnijders, rietmaaiers en griendwerkers. Bijna geen mattenbies meer te zien inde Biesbosch, wel heel veel riet en wilgen. Gerrit was rijswerker. Van wilgentakken uit de grienden vlocht hij matten die voor versteviging van dijk werden gebruikt. “Ik doe het nog graag een paar keer per jaar met mijn maten bij de Zwarte Keet op de Deeneplaat”, vertelt hij vol vuur.
Wilgen
Daar legt hij aan, veel te snel naar mijn zin. Gerrit weet zoveel te vertellen. Ik wip aanland, alleen. Snel ga ik op in het overweldigende groen van de wilgen. Merels fluiten; verderop vliegt een visarend. Het grootste deel van de wilgengrienden op de Deeneplaat wordt niet meer afgezet. Dus je ziet wilgen in allerlei vormen en maten. Alleen rond de zwart geteerde griendwerkerskeet is nog een veldje met geknotte wilgenstobben te zien. Over een brede dijk, wit van de madelieven en gespikkeld van de grauwe gans, loop ik langs de Polder Hoge Hof, waar alleen nog maar jerseykoeien en bevers aan natuur beheer doen. Dan volgt de Catherinapolder, waar nog geboerd wordt. “Strikt verboden toegang voor onbevoegden”, bijt een bord mij volledig overbodig toe. Ik voel geen enkele aandrang om het saaie stuk weiland in te lopen en sla links af de grienden van de Jantjesplaat in. Een lekker slingerend pad voert langs knalgele bossen spindotter, die hier langs de Merwede nog verrassend goed gedijen. De spindotter is een forsere variant van de dotterbloem die in getij gedijt.
Nieuw landschap
De tweede helft van de tocht terug naar het Biesbosch Museum loopt door een nieuw landschap. Om het water van de Waal ook inde toekomst buiten de deur te kunnen houden, zijn hier dijken doorgestoken en nieuwe rivierarmen gegraven. Ruimte voor de rivier noemen de waterstaatsingenieurs dat. Naast veel meer water en bruggen heeft dat prachtige dooie bomen opgeleverd. Daar een markant bosje met kaarsrechte populieren, allemaal dood; verderop midden in een plas een rijtje wilgentakken die zwart spiegelen in het blinkende water. Beeldschoon. Vlak voordat ik het museum bereik, werp ik nog een blik door een gigantische kijker van betonijzer. “Uitkijk op het landschap”, heeft de beeldend kunstenaar Urs Pfannemüller zijn kunstwerk gedoopt; een ander bijproduct van Ruimte voor de Rivier. Toch raakt het me niet wat ik door Urs’ kijker zie. Alles wat deze tocht zo bijzonder maakt ontbreekt: oude wilgen, dode bomen en gele spindotters. En de verhalen van Gerrit natuurlijk. Snel loop ik naar de aanlegsteiger. Jammer genoeg is de Whisper buitengaats.
Achtergrond informatie
Dagelijks fluistertochten vanaf het Biesboschmuseumeiland Hilweg 2,Werkendam. Afzetten op de Deeneplaat voor een wandeling van 7 tot 15 km en terug naar het museum is twee keer per week mogelijk, meestal op donderdag en zondag. Voor reserveringen en vaaragenda:0183-504009 of www.biesboschmuseumeiland.nl