Onthaasten op een Ommetje Oost van Assen

De nieuwste toegangspoort tot Nationaal Park en Landschap Drentsche Aa wordt steeds bekender; op de ruime parkeerplaats staan voor in de middag van een 5e januari al een stuk of zes auto’s. We zetten de onze ernaast en nemen het eenmanspaadje langs de beek Deurzerdiep. Langs de oever grazen al eeuwen dezelfde witte ganzen, een nevenwatertje blijkt een afgesneden meander van ooit en een familie ooievaar bij het bruggetje is op vakantie. Tegen de winter gaan ze altijd naar Spanje, Portugal of misschien zelfs naar de oevers van de Niger. In elk geval naar de zon!

Het Nationaal Park als nationaal museum

Op het fietspad richting Assen wordt maar mondjesmaat gefietst. En ‘t is nog wel zondag! Maar ook januari! Stappers kom je genoeg tegen! Ze lopen allemaal de oliebollen eraf, óf het voorjaar tegemoet.

Aan de andere kant van het stroomdal ligt links een langgerekte poel, vermoedelijk restant van een eendenkooi van ooit. Weerloze Ducks werden er gevangen onder grote klapnetten. Tegenwoordig zou het strooptuig zijn. Op einde pad ligt een monumentale boerderij, wit met rooie kap. Hij staat op de monumentenlijst.
Meer noordelijk ligt het omstreden schansje ‘Poepenhemeltje van Bommen Berend’; onderzoek van de Grontmij wees uit dat hier nooit een strategisch punt is geweest. [Asser raadsleden Rengers en Fonk weigeren op de rug te gaan en blíjven strijdbaar voor erkenning.] Of was het dan tóch het andere verhaal; ‘ooit een tuinhuisje van landgoed Vredeveld, waar stiekem ook rondtrekkende Duitse  seizoenarbeiders en marskramers (Hannekemaaiers en Kiepkerels) gebruik van maakten’.
Het ooit rechtgetrokken Deurzerdiep kreeg hier gelukkig haar oude meanders, haar glooiende oevers en kwelderland terug. Lange vlonders overbruggen het moeras.

Verder wandelen in de regen

We lopen een stukje oude spoordijk van Assen naar Stadskanaal. Rails liggen er allang niet meer, dus komt er toch geen trein meer tegemoet of achterop. Op mini-Kampsheide gaat het regenen en staan ver achter haar grote spiegel-ven twee regenbogen in ‘t firmament. Neerland ’s Portugese FB-vriendin Annelies zal later vragen of we de pot met goud nog vonden.
Links en rechts liggen heel wat verre voorouders, simpel begraven onder opgeworpen bulten (tumuli). De ijzel van maart 1987 trok de jeneverbesstruwelen van Kampsheide flink uiteen en hebben de mooie struiken nog altijd een gespleten ik.

‘Ring’ esdorp Balloo met haar Saksische (woon)boerderijen komt in zicht. Zorgboerderij Balloohoeve biedt elke voorbijganger een verse kop koffie, thee of ijs aan, én seizoensgroente of vrij-uitloopvlees van eigen koe.
Langs Balloose weideheggen, witte keien en achterpaadjes belanden we achtereenvolgens op de rand van Rolde, de hoge Deurzeresch, in esdorp Deurze zelf en weer op het eenmanspaadje langs het Deurzerdiep. Op haar oevers grazen vast nog eeuwenlang dezelfde witte ganzen.

Tekst: Dave Bekkema

Bovenstaand verhaal is een impressie van het 8,5 kilometer korte maar interessante Ommetje Oost van Assen. Sinds kort is er overigens ook een langere versie; het Ommetje Oost van Assen XL (15,5km).