Ontmoetingen van Aa tot Brink
Als Weer Online maximaal 18 graden voorspelt en de zon kiekeboe speelt vanachter sterk gearticuleerd wolkenfleece, is wandelen door Nationaal Park Drentsche Aa een feestje…
Ook Staatsbosbeheer is actief. Achter haar hoeve aan het Oudemolensche Diep zijn tal van tenten opgezet. TV Drenthe vertelde het al; Duitse studenten plegen vrijwillig onderhoud aan Drentse natuur.
Een eenzame fietser komt zwijgend achterop, twijfelt even bij de wegwijzer op een driesprong en koerst langzaam door naar de korenmolen van Oudemolen. Zich blijkbaar toch vergist, maakt ie na nog geen honderd meter rechtsomkeert, slaat linksaf en peddelt richting Zeegse. We gaan hem achterna.
Groene grafheuvels en de Drentsche Aa
Links liggen al duizenden jaren op rij grotere en kleinere groene grafheuvels. Rechts speelt de Drentsche Aa verstoppertje in ruig land. Even niet opgelet, missen we haar rechtse bocht waar ze altijd even ongeremd poseert. Geen nood! We komen haar nog wel tegen.
We gaan de hei op. Schotse Hooglanders zijn hier de baas. Met z’n allen staan ze op het brede zandpad en doen geen stap opzij. De wijze regel ‘doorkruis-de-kudde-niet’ respecterend, maken we een schuine oversteek. Verderop zit toch een bocht in ’t pad.
Op een bospad verzeild, naderen twee uit de kluiten gewassen honden, gevolgd door al net zo’n groot formaat baasje. We aaien de mooie beesten en zijn benieuwd naar de rassen. ‘’Dat is een Zwitserse Sennen hond en die andere komt uit Griekenland’’, zegt een bekende stem. Het blijkt mijn oud leidinggevende, Roel P. De voormalig directeur Medische Dienst van Lentis is nu Drentenierend pensionado. Hij loopt hier elke middag vijf kilometer met zijn twee honden. Thuis is nog een Duitse herder, maar die is te oud. We hebben Roel nog nooit zo zien stralen. Hij geniet! Net als wij.
Het gesprek gaat verder over Lentis van toen en Lentis van nu. Vrouw, wandelmaatje en vrijwilliger van opvang-organisatie SOS-Strays weet het algauw weer af te wenden op adoptiehonden uit heel Europa. Roel zal de groeten doen aan zijn vrouw. Én blijven genieten! Net als wij.
De Gasterse Duinen
Voor ons verlaten twee wandeldames-in-conversatie de Zeegser duinen door een gazen poortje; speciaal voor gasten van het hotel met dezelfde naam. Wij lopen door; verderop staat een picknicktafel voor vermoeide stap-voor-stap voeten, dorstige kelen en hongerige magen.
Nog maar net aan tafel, komt er een oudere man langs…
‘’Mag ik jullie wel even storen?’’
‘’Ja hoor, steekt u maar van wal!’’
Hij bedoelt met zijn aanwezigheid.
‘’Ook prima! Gaat u zitten!’’
Meneer steekt toch van wal. Zijn vrouw loopt verderop een rondje met het hondje. Hijzelf is niet zo vlug meer, runde ooit een bekend Drents restaurant, is nu inmiddels 80 en pensionado, heeft COPD en een hersen- en hartinfarct gehad. Roken gaat gewoon door; vijf pakjes shag per week. Onder het motto ‘zonder stress een beter leven’ heeft zijn longarts geen bezwaar.
Vrouw met hondje komt ook aanzitten. Zij is allang gestopt met roken. ‘t Was een lange weg, maar de aanhouder won!
Bij Schipborg geeft de Drentsche Aa zich helemaal bloot aan PPers en ander wandelvolk. In de Gasterse Duinen sturen we verdwaalde wandelaars terug naar af en houdt het Schots natuurbehoud zich flink op afstand, net als in het bos-, hei- en groenland op Oost van Oudemolen.
Tekst en foto’s Dave Bekkema
Wil je dit fraai stukje Nationaal Park Drentsche Aa zelf ook wel eens beleven, deze wandelroute Van Brink tot Aa (12km) Dr vind je op Wandelwég.nl.
