Preview: Ideaal wandelland Malta

Malta is anders. De bevolking leeft er samengepakt langs de noordoostkust en spreekt Maltees, een Arabisch dialect doorspekt met Engelse, Franse en Italiaanse woorden. Ze rijden links op de weg en drinken bier als Britten. Dit landje in de Middellandse Zee is een puist groot en heeft een rijke geschiedenis en spectaculaire kusten. Een ideaal wandelland.

Tekst Jonathan Vandevoorde

Vergane glorie

Ik zit op het terras van het Mambo Café in een schraal zonnetje van een heerlijke cappucino te genieten. De andere strandtent is nog dicht, er zit alleen nog een Duits echtpaar aan het tafeltje naast ons. Een rommelig rijtje strandhuisjes staat langs de rotskust. De hokjes hebben allemaal identiek azuurblauw gekleurde deurtjes en luikjes; we zijn ze op dit deel van onze wandeling overal tegengekomen. Langs de waterlijn voor me duwen kleine golfjes dode zeealgen het strandje op. Er ligt ondertussen een tapijt van enkele tientallen centimeters dik. Op een rots bij de uitgang van de baai waakt een kloeke militaire wachttoren. Alles ademt vergane glorie. Een beetje rommelig kun je het platteland op Malta inderdaad noemen. Samen met het eilandje Gozo, dat ik aan de overkant van de vijf kilometer smalle zee-engte zie liggen, is de republiek Malta 316 vierkante kilometer groot, maar er leven wel 420.000 Maltezers op. Dat maakt Malta is een van de dichtst bevolkte landen van de wereld.

Spectaculair uitzicht

Vlakbij het haventje van Mgarr zoeken Darrell en ik de volgende ochtend naar de rood-blauwe strepen die de wandeling naar Xlendi moeten markeren, een prachtig vissersdorp in een beschutte baai halverwege de zuidkust. Dit is een van de vier etappes van de ‘kustronde van Gozo’ die populair is bij wandeltoeristen. Er zijn echter geen strepen te bekennen. Gelukkig kan ik kaartlezen en de beschrijving van de brochure helpt om het pad terug te vinden dat onder de hoge verdedigingsmuren van het stadje loopt. Het uitzicht is spectaculair. We komen langs oude zoutpannen en twee uur verder, bij Il-Pinnur, zijn de krijtrotsen meer dan 140 meter hoog. Langs de rand groeit de zoutminnende flora uitbundig en bijzonder kleurrijk. De zee onder me is donkerblauw en rustig.
We hebben er de pas in en diezelfde middag nog lopen we ook etappe twee van de ronde. Eindpunt: het beroemde Azure Window, een natuurlijke brug in een klif die in zee uitsteekt. Het pad niet verliezen is hier en daar toch weer een uitdaging, maar we houden wel van wat avontuur.

Het hele verhaal lezen, maar nog geen abonnee? Neem vóór maandag 12 december 16:00 uur een abonnement. Dan ontvang je het winternummer thuis!

Profiteer van de introductieaanbieding: 1 jaar Wandelmagazine van € 28,50 voor € 21,50 + 3 cadeaus