Wandelen bij Giant’s Cause Way: Reuzestappen langs de kust van Noord-Ierland
Giant’s Causeway is de enige UNESCO Werelderfgoed locatie in Noord-Ierland. Maar dat is er dan wel gelijk eentje van ‘outstanding class’. Volgens de legende was het een brug tussen Noord-Ierland en Schotland waarover twee rivaliserende reuzen liepen. De ene reus zou die brug opzettelijk vernield hebben, om een confrontatie met de andere (aan de overkant) te voorkomen. Geologen houden het erop dat de basaltzuilen langs de kust (zowel in Noord-Ierland als in Schotland) zijn gevormd door omhoog gestuwd lava dat versneld is afgekoeld onder invloed van zeewater. Daardoor zijn de typische acht- en zeshoekige vormen ontstaan. Al in de 19de eeuw trok de Causeway tal van toeristen, die ter plekke een stukje van zo’n kolom basalt konden kopen als souvenir. Anno 2018 is de plek onder de hoede van de National Trust een monument en beschermd. Jaarlijks bezoeken circa 1 miljoen mensen de Causeway. Maar de meeste daarvan lopen gelukkig niet zo ver.
Tekst en foto’s Paul van Bodengraven
Waterkracht
Ook deze morgen is het druk bij Giant’s Causeway. Een busje dat vanaf het Information Center naar beneden rijdt, heeft zojuist een vrachtje bezoekers uitgespuugd. Gezamenlijk klauteren ze over de grillig gevormde zuilenformatie, de een wat vaster ter been dan de ander. Fototoestellen en telefoons komen tevoorschijn, allemaal op zoek naar de ultieme locatie voor de ultieme foto. Alles onder toeziend oog van drie toezichthouders, die gewapend met een fluitje kijken of het publiek zich niet te dicht bij de waterkant waagt. Wie te dichtbij de rand komt, waar de zee met een aardige kracht op de rotsen beukt, wordt snerpend teruggefloten. Voor de eigen veiligheid.
Op zoek naar stilte
Ook wij wachten geduldig om vereeuwigd te worden op de punt die aan het einde van de landtong omhoog steekt uit zee. Daarna gaan we op pad voor een wandeling van zo’n 22 km die ons uiteindelijk naar het gehucht Ballintoy zal brengen. Zodra je de basaltzuilen verlaat, schud je al aardig wat mensen af. Een enkeling waagt zich nog op de kleine rondwandeling langs de naast gelegen baai, maar zodra je die verlaat, heb je het rijk voor jezelf. De basaltzuilen zijn indrukwekkend en vreemd, maar het landschap dat zich voor ons ontvouwt is minstens zo indrukwekkend. Groen, grillig, ontoegankelijk en stil. We volgen het smalle pad dat bovenlangs de kliffen loopt en genieten van de weidse uitzichten. De zon laat zich van zijn beste kant zien en de Noord-Ierse kust fonkelt vandaag in al zijn pracht in dat goudgele licht.
Filmisch
De populaire tv-serie Game of Thrones is grotendeels in Noord-Ierland opgenomen en dat heeft heel wat kijkers verleid om zelf maar eens een kijkje te komen nemen in het ‘decor’ van de serie. De kuststrook speelt een prominente rol in de serie en er zijn meerdere filmlocaties te vinden. Er bestaan zelfs georganiseerde tours en reisarrangementen waarbij die locaties worden aangedaan. De serie heeft in ieder geval een enorme impuls gegeven aan het toerisme in Noord-Ierland. Wij komen geen Thrones-adepten tegen vandaag (althans, niet als zodanig herkenbaar). We delen het pad alleen met een paar andere wandelaars. Officieel heet dit stuk de Causeway Coast Way, en dat is weer onderdeel van de Ulster Way, een ruim 1.000 km lang pad door Noord-Ierland. Wij beperken ons tot twee dagen rond Giant’s Causeway en hopen zo een paar hoogtepunten mee te pakken.
Historie
Een van die hoogtepunten is de ruïne van Dunluce Castle waar we op onze tweede dag, tussen Portrush en Giant’s Causeway, langs komen. De ruïne staat op een klif aan het randje van de zee. We kijken naar de resten van wat in de 17e eeuw een imposante burcht is geweest. Rond die burcht heeft ooit een compleet dorpje gestaan, met huisjes van mensen die op het kasteel werkten of er handel dreven. Alles onder bestuur van de familie McDonnel. Zij bouwden hun burcht op de funderingen van een middeleeuwse vesting die toebehoorde aan de familie Mac Quillan, die lange tijd heer en meester was over de Gaelic Lordship, zoals het gebied hier toen genoemd werd. Bodemonderzoek en vondsten hebben aangetoond dat deze plek al ver voor de jaartelling werd bewoond. Het is een overweldigende ervaring om rond te stappen op een plek met zoveel historie. Zelfs als je daarbij bijna een por krijgt van een toerist met een selfie stick. Maar die gaat gelukkig zo weer verder met de zijn busrondreis-langs-selfie-stick-plaatsen.
Meer weten over Wandelmagazine? Klik hier!
Happy nature
Van buiten zijn en genieten van al dat moois word je blij. Lopend maak je niet alleen het gelukkig makende stofje Endorfine aan, het doet je ook gewoon goed om je te kunnen onderdompelen in zoveel moois. En dat heb je vrijwel helemaal voor jezelf als je de moeite neemt om er lopend op uit te trekken. Zo komen we langs de White Rocks, een stuk kust dat uit Lime Stone bestaat. Dat gesteente is veel zachter dan de omliggende rotsen. De almaar op de kust beukende zee, wind en regen hebben een serie grillige vormen uitgesleten. Daar langs te lopen, te bewonderen, nieuwe vormen te ontdekken en plantjes te zien die dapper door groeien bovenop een rots, daar word ik blij van. En ik niet alleen; beneden op het strand maakt iemand een spontane handstand naast een imponerende rotsboog. Gewoon, omdat het kan.
Kleur
Door het wat koelere klimaat in Noord-Ierland loopt de natuur wat achter bij de Nederlandse natuur. Dat komt mooi uit, want daardoor zien we hier in mei een keur aan bloemen die de kusthellingen kleur geven. Frisgroene sleutelbloemen, gele, geurende gaspeldoorns, roze-rode koekoeksbloemen en blue bells schieten overal de grond uit. Genoeg om je ogen uit te kijken en van te genieten tijdens de vele pauzes die we inlassen om alle indrukken in ons op te nemen. Twee dagen is misschien wat kort om al het moois van Noord-Ierland te leren kennen, maar we genieten met volle teugen. Dat we hier terug zullen komen, weten we nu al zeker!
Praktisch en verantwoording
We liepen in twee dagen twee etappes van het kustpad: Van Giant’s Cause Way naar Ballintoy en van Portrush naar Giant’s Causeway. Langs de kust rijdt een buslijn die de verschillende dorpen en gehuchten met elkaar verbindt. Overdag rijdt die in het seizoen zelfs twee keer per uur. Als uitvalsbasis hadden wij het plaatsje Bushmills, dat circa 3 km landinwaarts ligt en waar de bus ook doorheen komt. In Bushmills vind je volop accommodatie en horeca. Wij verbleven daar in de Bushmills Inn.
Doel van de reis is niet alleen om te genieten van twee heerlijke wandeldagen, maar ook om thuis te komen met voldoende input voor een artikel voor Wandelmagazine. De reis is georganiseerd in samenwerking met Tourism Ireland en Tourism Northern Ireland. Op de inhoud van het artikel en dit blog hebben die organisaties geen invloed.
Deze blog is eerder verschenen op Oppadmet.nl.