Stille Zaterdag: rondwandeling om het Nuldernauw
Dat het op Stille Zaterdag niet daadwerkelijk stil hoeft te zijn buiten, bleek afgelopen Paasweekend maar weer. Die dag had ik gepland om een rondje van zo’n 40 km te lopen om het Nuldernauw en Wolderwijd. Het was een stralende dag, volop zon, Paasweekend en het enige wat stil was, dat was de wind. Allemaal ingrediënten voor drukte op de fiets- en wandelpaden.
Tekst & beeld: Jeltsje de Vries
Flamingo’s
Op het fietspad langs het Nuldernauw begon mijn tocht. Na een kilometer of drie passeerde ik het pontje naar Zeewolde. Ik keek naar de overkant waar ik straks zal lopen. Met de pont zou ik de route aanzienlijk kunnen verkorten, maar dat is niet mijn trainingsdoel, dus ik liep moedig door. In een vorige blog vermelde ik al dat dit gebied nu Veluwe aan Zee heet en nu zag ik ineens een grote roze namaak-flamingo staan. Het leek net alsof het beeld wilde aangeven dat hier straks echte flamingo’s gaan komen. Dat zou toch leuk zijn! Na even zoeken op het internet zag ik inderdaad dat ze komen, heel binnenkort al. Dat wordt gauw nog eens kijken! Ik had hier ook mijn eerste acht kilometer gelopen en dus was het tijd voor mijn eerste pauze.
Natuurzoekers
Nadat ik tien kilometer langs het Nuldernauw heb gelopen, gaat het fietspad rechtsaf richting Zeewolde, dwars door de Arkemheense polder. Een heel geliefd fietspad omdat het dwars door een populair natuurgebied gaat waar ook vaak veel fotografen vogels komen spotten. De zeearend zou hier ook zitten, hoorde ik mensen onderweg vertellen. Ik zag vooral heel veel ganzen en een aantal kieviten en grutto’s. Het was wel oppassen, want ik moest het pad delen met talloze fietsers, met veel verschillende snelheden, en dan ook nog alle wandelaars, fotografen en vissers. Ik probeerde me vooral te focussen op de natuur en al het moois wat ik hier zag, en dat ging me best goed af.
Na zo’n drie á vier kilometer ging ik rechts de Nijkerkerbrug en -sluis over en liep zo naar Flevoland, richting Zeewolde. Langs het water zocht ik een plekje in het gras voor mijn tweede rustpauze. Genieten hoor, een boterham met zo’n uitzicht.
De eerste vakantiegasten
Vanaf de Nijkerkerbrug loopt een fietspad langs het kilometerslange Erkemederstrand. Tevens ligt hier een vakantiepark, dus het was erg druk met vakantiegasten die net als ik genoten van de paden langs de bloeiende krenten. Schitterend die witte kleur! Vanaf hier liep ik nog een heel stuk langs het Nuldernauw, maar dan nu dus aan de andere kant dan de heenweg. Ik zag aan de overkant een golfbaan en een paintballhal liggen. Grappig om te beseffen hoe je daar eerst ongemerkt voorbij kan lopen. Toen ik via het drukbezochte strand liep en het pontje zag, wist ik dat ik een afslag moest nemen, want mijn derde rust zou bij vrienden zijn die niet ver van de pond vandaan wonen. Oude buurtjes, dus gezellig even bij praten.
Een dag in stilte wandelen, hoe doe je dat?
Met een lekkere bak koffie even kletsen tijdens mijn pauze is ook wel eens fijn. M’n oude buur vroeg al hoe ik dat toch doe? Zo lang lopen en dan met niemand praten. Vanuit haar oogpunt snap ik die vraag wel, want ja, mensen verschillen ook gewoon. De ene die is extravert en praat gewoon graag en de andere zoals ik, die praat wat minder. Ik gaf aan dat ik vooral let op al het moois om me heen en wat ik zie roept weer nieuwe vragen of verwondering op. Zo maak ik mijn hoofd leeg. Soms als ik me echt ga vervelen, dan luister ik een muziekje, maar dat is echt wel op één hand te tellen. Na een klein half uurtje ging ik weer verder. Nog zo’n vijftien kilometer te gaan.
Bijzondere gebouwen
Ik liep Zeewolde uit en zag de Ark liggen. Natuurlijk niet de echte Ark (dat zou wereldnieuws zijn geweest) maar het was het Ark Museum, ontdekte ik later. De ark op ware grootte, dus best imposant om te zien. Gezien de tijd heb ik er nu niet gekeken, maar dat komt zeker nog.
Meer weten over Wandelmagazine? Ja graag!
Ik liep verder over de Zeewolderdijk die even later overging in de Knardijk. Hier staat een klein, markant gebouwtje, de Biezenburcht. Vanaf hier heb je een mooi uitzicht over het Wolderwijd enerzijds en de Lepelaarsplassen/Harderbroek anderzijds. Een ideaal plekje om nog even te zitten en de vele bankjes hier maakten dat ik hier niet lang over na hoefde te denken.
Home sweet home
Vanaf de Knardijk was het nog maar een paar kilometer naar de Harderhaven, waar je via het Aquaduct Veluwemeer zo naar het mooie Harderwijk loopt. Ik was nu ook echt blij dat ik weer dicht bij huis was, want ik had het best pittig. Toen ik eenmaal het aquaduct onderdoor was, nam ik nog even een korte laatste pauze, waarbij ik uitkeek over het Wolderwijd. Vanaf hier liep ik langs de boulevard en het Wolderwijd terug naar huis. Dat was geen straf. Eenmaal thuis had ik 42km gelopen en keek ik terug op een geslaagde Stille Zaterdag. Ondanks dat het een bekende route was, had ik toch weer veel nieuwe dingen gezien.
Over de auteur
Jeltsje de Vries wandelt al meer dan 20 jaar voor zichzelf en doet mee aan verschillende wandeltochten in het land. Sinds 2020 is ze aan het trainen voor de Elfstedenwandeltocht, die ze in 2023 liep. Verder deelt ze graag haar belevenissen en gedachten die zij tijdens het wandelen opdoet.