Terug naar het wandel-Mekka Galicië
Toen wij vorig jaar in Santiago de Compostella aankwamen, zeiden we bij aankomst op het beroemde plein voor de kathedraal tegen elkaar dat we hier ooit weer terug zouden keren. Dat wisten we zeker. Hoewel we toen ongetwijfeld nog ‘high’ waren van de tocht der tochten, 1.600 kilometer in twee en een halve maand is niet niks, waren we héél erg ‘warm’! We hadden toen geen idee dat we binnen een jaar weer in wandel-Mekka Galicië zouden zijn. En dit keer ‘to-stay’.
Tekst & beeld: Jordi Ramon
Na driekwart jaar in Catalonië te hebben gewoond, zijn we sinds een maand weer terug in Galicië, hét wandel-Mekka van Europa. En dat is het niet alleen voor ons, maar voor velen. Waar we nu zitten, op het schiereiland Morrazo in de baai van Vigo, voelen we ons als een kind in een snoepwinkel! De wandelgebieden lijken hier bijna achteloos rondgestrooid door een wandel-gekke reus die en passant ook nog even het hele gebied heeft volgeplempt met enorme rotsblokken. Neem goede schoenen mee! De rest gaat hier vanzelf!
De Cariben van Europa
We wonen sinds een maand in Cangas met uitzicht over de Baai van Vigo, met Vigo recht tegenover ons. Hier werken we sinds kort in een restaurant aan de andere kant van het schiereiland met uitzicht op de Cíes Eilanden. En daar is het echt smullen geblazen! Het is het centrum van het Parque Nacional Atlantico, een natuurreservaat boordevol archeologische opgravingen van oude nederzettingen en ongerepte natuur aan de ene kant en een woeste kust met honderden baaitjes en strandjes aan de andere kant. Het wordt hier “De Cariben van Europa’ genoemd en daar is geen woord te veel aan besteed!
Klimmen en Klauteren
Voordat we aan de slag gingen in het restaurant hadden we een paar weken vrij en die hebben we goed benut kan ik je verklappen! Eigenlijk is alles hier perfect voor een mooie wandeltocht. Zoals ik al zei is de natuur schitterend. De vele archeologische vindplaatsen maken de omgeving extra interessant en doordat de kust hier ruig en stijl is, is de uitdaging nooit ver weg. Tel daar dus al die mooie strandjes met ‘chiringuitos’, de typische Spaanse eettentjes, bij op en je kunt niet fout gaan. En als laatste, maar dat is misschien een beetje persoonlijk, is het klimaat hier heerlijk! Niet te warm met soms een wolkje of wat nevel van zee. Zo is al snel de perfecte wandeltocht is geboren. En omdat de kust zo grillig is en er zo enorm veel baaitjes en inhammen zijn, kun je op een relatief klein oppervlak echt heel veel zien en ontdekken.
Natuur, natuur en natuur
Galicië zal nooit een hotspot worden zoals de costa’s aan de Middellandse Zee. Hip als Ibiza of de Côte d’Azure al helemaal niet en van drukte houden ze hier niet. Voor de gemiddelde toerist dus niet zo aantrekkelijk, maar voor ‘ons’ des te meer! Alles ademt hier natuur. De mensen staan letterlijk en figuurlijk midden in het leven, maar dan zonder zich druk te maken. Schaapsherders en geitenhoeders loop je hier net zo makkelijk tegen het lijf als een omaatje met een sikkel in haar hand op weg naar haar stukje grond op de top van een heuvel met een hellingsgraad van meer dan 20 procent! Overal groeit van alles eetbaars, de vissersboten dobberen af en aan en de horeca zit op de gekste plekken en is bijna altijd open. Ik kan je verklappen dat we al heel wat af hebben gelopen de laatste weken!
Meer weten over Wandelmagazine? Klik hier!
En dan dus die temperatuur! Vorig jaar hebben flink wat kilometers afgelegd in de Penedes (in het oosten van Catalonië) en dan met name in de Priorat. Ook mooi, maar vaak was het daar gewoon niet te doen door de warmte. Hier is dat anders. Mits je een heel sporadisch regenbuitje niet storend vindt, zit je hier helemaal goed. Galicië heeft de naam nogal nat te zijn – daar weten we na onze pelgrimstocht alles van – maar hier zitten we op een plek met een heel eigen microklimaat. Doordat de koude Atlantische golfstroom bij Lissabon terug de zee in ‘ketst’ slaat deze dit gebied over alvorens iets noordelijker weer bij de kust terug te komen en vrolijk om de noordkust de Cantabrische Zee in stromen. Met alle onbestendigheid van dien, die zo goed bekend is bij iedereen die naar Santiago is gelopen. Hier dus niets van dat alles maar wel een heerlijk rustig en aangenaam klimaat met kleine maar nooit overweldigende buitjes, in ieder geval tijdens het voorjaar (de winter hebben we hier nog niet meegemaakt). Dit levert bovendien een weelderige groene omgeving op, waar je helemaal los kunt gaan!
Dat gezegd hebbende
Dat gezegd hebbende durven we te zeggen dat in ieder geval ons nieuwe thuis Morrazo een geweldige plek is om een wandelvakantie te boeken. En wanneer jullie hier besluiten naar toe te gaan, kom dan zeker eens bij ons langs! We zitten op zo’n mooie plek met uitzicht op de eilanden van de Cies Archipel, dat mag je dan bijna niet overslaan. Wandelen op de eilanden is overigens ook een belevenis. Je kunt de eilanden maar een paar maanden per jaar bezoeken. Het is een natuurreservaat en de flora en fauna komen hier op de eerste plaats. Je kunt er op een eco-camping een nacht blijven slapen, maar je zult alles van te voren moeten boeken, aangezien er maar een (zeer) beperkt aantal toeristen per dag wordt toegelaten. Maar goed, mocht dat niet lukken, dan kom je gewoon bij ons op het terras van het uitzicht genieten met een glas Albariño erbij. Of twee. Dat kan geen kwaad. Je loopt het er hier zo weer vanaf!
Jordi en Jacqueline werken bij restaurant A Toda Costa in Donon. Voor meer informatie, zie: www.atodacostagalicia.es
Maak kans op je eigen exemplaar van DoenDenkers!
Wandelmagazine mag in samenwerking met auteur Jordi 3 exemplaren van het boek DoenDenkers weggeven. Wil jij hier ook kans op maken? Lees dan hier hoe je mee kan doen!
Over de auteur
Jordi Ramon (1967) is al zijn hele leven ondernemend. Met wisselend succes. Nu, twee faillissementen en een ‘life-changing’ pelgrimstocht verder heeft hij besloten dat vertellen hem beter ligt dan optellen. Hij maakte recentelijk zijn debuut als schrijver met het boek ‘DoenDenkers’, maar alle verhalen zijn samen met zijn vrouw Jacqueline beleefd en geleefd. Zij zijn al sinds 1996 onafscheidelijk en hebben alles samen doorstaan. Dat kan geen toeval zijn. Ze moeten samen iets doen waar anderen alleen maar aan denken. DoenDenkers in hart en nieren.
