Voorpret! Voorjaar aan de Limfjord

Het landschap van Denemarken mag dan wat op Nederland lijken – overal keurig afgehekte percelen, weinig wildernis – het is hier wel een stuk rustiger. En heuvelachtiger. In ieder geval zijn er maar weinig andere wandelaars die net als wij vandaag te voet het landschap langs de Limjord willen verkennen.

Tekst Paul van Bodegraven

sporen van het voorjaar

Wij kiezen ervoor om het schiereiland Lovns te gaan verkennen, een klein half uurtje ten zuiden van Løgstør. Daar ligt een drietal kortere wandelroutes op ons te wachten. Door die aan elkaar te knopen denken we wel een uur of vier onderweg te zijn. Vanaf ons startpunt in het dorpje Hvalpsund, waar ook de pont naar het aan de overkant gelegen Sundsøre vertrekt, lopen we gelijk de stilte in. Het landschap is hier behoorlijk glooiend, met een flinke stijging direct naast de fjord. Een wirwar van smalle koeienpaadjes voert ons verder landinwaarts, waarbij we dankbaar gebruik maken van de blauwe pijlen die ons de goede kant op sturen.

Het boerenland, hoofdzakelijk weiden en akkers, wisselt hier af met relatief kleine stukken bos, vaak gegroeid rond een smal waterstroompje dat zijn weg zoekt naar de fjord. Het is juist op deze stukken dat we de eerste echte sporen zien van het voorjaar. In het eerste bos waar we langs lopen zijn de hellingen bedekt met frisgroene stengelloze sleutelbloemen (Primula vulgaris). De bomen en stuiken zijn nog overwegend kaal en de zon, die zich vandaag af en toe laat zien, kan zo moeiteloos de anders zo schaduwrijke bodem bereiken. Een zelfde scenario ontvouwt zich in het volgende stuk bos waar we doorheen wandelen.

prachtig perspectief

We vervolgen onze weg, soms een stuk langs de kust en dan weer even over de hoger gelegen kliffenrand. Grote hoogtes overbruggen we niet, maar het zorgt wel steeds voor een ander perspectief. Bovenop loop je soms langs de randen van akkers, beneden aan volg je de kustlijn en heb je zicht op het waterleven. De Limfjord herbergt een relatief grote populatie zeehonden en die gebruiken de voor mensen vaak onbereikbare zandbanken en standjes onderaan de kliffen om hun jongen te werpen en groot te brengen. We gluren regelmatig hoopvol naar beneden, maar helaas zien we ze vandaag niet. We ronden de meest zuidelijke punt van het schiereiland en al pratend, rondkijkend en foto’s makend missen we zo de afslag die ons landinwaarts zou brengen, opnieuw door bos en langs akkers, richting de Hessel Herregården. Na een kilometer lopen we vast in het struikgewas en keren terug om alsnog het juiste, nu rood gemarkeerde, pad te nemen.

Het hele verhaal lezen? Je leest het in het zomernummer van Wandelmagazine.

Nog geen abonnee? Neem dan vóór 29 mei 16:00 u. een abonnement. Profiteer van de speciale aanbieding: 1 jaar Wandelmagazine van €28,50 voor €21,50 + 3 cadeaus