Het spreekwoord ‘April doet wat hij wil’, dat gaat wel weer op dit jaar. De eerste warmterecords zijn alweer gebroken en ook de regen en wind zullen je vast niet ontgaan zijn. Dan denk je even met iemand te gaan wandelen als het volgens Buienradar droog is, maar eenmaal op pad regen je alsnog helemaal nat. Betrouwbaar zijn deze maanden niet voor de ‘mooi weer wandelaar’. Toch zijn het voorjaar en de herfst mijn favoriete seizoenen. Het voorjaar is het seizoen van voorpret voor wat komen gaat en daardoor brengt het het mooiste in de mens naar boven. Het zit vol verrassingen en onverwachte wendingen en daar houd ik van!
Tekst & beeld: Jeltsje de Vries
Zonnekracht
Tijdens de warmterecords begin deze maand, liep ik met Athlos het mooie Klompenpad Speuldepad. Eerder schreef ik daar al eens over. Een mooie route door het bos en over de heide, maar we konden merken dat ons lichaam weer moest wennen aan de warmte. Waar het gisteren steeds regende terwijl het droog zou zijn (zoals hierboven beschreven), was nu juist mijn flesje water al vrijwel meteen op en liep ik vanaf de start om 9:30 uur al in een T-shirtje. Het was heerlijk om dat weer te kunnen doen. Iedereen gaf ook geregeld aan dat ze zo blij werden van dit weer, misschien wel des te meer door het contrast van de dagen ervoor. Je waardeert de warmte immers meer als je net de kou hebt ervaren.
Voorbereidend werk
Een paar weken geleden werd ik gevraagd een wandeling uit te zetten voor meerdere gezinnen. Gewoon een klein rondje van maximaal een uur, met een leuk plekje om te lunchen. Hoewel ik dat niet eerder gedaan heb, leek het me een haalbare opdracht. Afgelopen weekend toen, het weer behoorlijk warm was, trof ik hier de voorbereiding voor. Ook nu was een T-shirtje weer voldoende, want de verkoelende wind was in het bos nauwelijks voelbaar.
Meer weten over Wandelmagazine? Ja graag!
Ik maakte er maar gelijk een heerlijke stiltewandeling van voor mezelf, want voorbereiden gaat meestal goed als je het in alle rust doet. Bovendien had ik ook alle tijd. De wandeling was immers voor gezinnen, en mijn inschatting was dat kinderen meestal wat langzamer lopen. Terwijl ik de leukste paadjes en plekjes probeerde op te zoeken, genoot ik ondertussen van alle vogelpaartjes die bezig waren met hun voorbereidingen voor het maken van een nieuw nestje.
Kostbare lessen in de stilte
Als je in alle rust alleen wandelt en je openstelt voor alles wat je om je heen ziet, dan gaan al je zintuigen ‘aan’. Op deze manier ga je bijna automatisch van je hoofd naar je hart, waar al je zintuigen samenkomen. Ik hoorde zoals altijd de spechten, mereltjes en vinkjes, ik rook het groen van het bos, zag alle mooie bloemen op de grond in allerlei kleuren en voelde de wind door mijn haren. Kort hierna zag ik een groepje bomen aan voor een gezin. Waarschijnlijk omdat ik met gezinnen in mijn hoofd door het bos liep… Vervolgens zag een eenzame hoge boom, die kan staan voor iemand die zich zo voelt. Ik zag een andere hoge boom waar de zon door heen scheen, wat me deed denken aan de mensen met visie. Ze zien soms als enige de zon ergens schijnen en hopen dat anderen deze ook gaan zien.
Zelf word ik altijd erg blij van dit soort wandelingen, want je loopt als het ware door een levend zelfhulpboek en alles komt je gewoon toe. Al deze momenten zijn voor mij echt voorjaar! De positieve stralen van de zon, de voorbereidingen van de natuur op het licht, de bloei en de warmte van de zomer en de waardevolle lessen waar je de rest van het jaar weer mee door kan. Dus waar wacht je nog op? Wandel het licht tegemoet!
Over de auteur
Jeltsje de Vries wandelt al meer dan 20 jaar voor zichzelf en doet mee aan verschillende wandeltochten in het land. Na drie jaar training, liep ze in 2023 de Elfstedenwandeltocht. Verder deelt ze graag haar belevenissen en gedachten die zij tijdens het wandelen opdoet.
