Wadlopen bij Ameland
Deze zaterdag was het een speciale wandeldag, want we gingen wadlopen bij Ameland! Het was alweer een aantal jaren geleden dat ik voor het laatst een wadlooptocht heb gedaan, dus het moest er nu maar weer eens van komen. Voor vandaag stond de tocht van Holwerd naar Ameland op het programma. Van alle wadlooptochten zijn Ameland en Schiermonnikoog het zwaarst en is een goede conditie vereist. Ik vond het best spannend, want mijn vorige tocht was alweer jaren geleden toen ik nog jonger en lichter was.
Tekst & beeld: Ellen Kamphuis
De voorbereiding
Het was nog spannend of het zou doorgaan, aangezien er regen en het onweer was voorspeld. Gelukkig bleek de voorspelling toch mee te vallen en stond de avond voor de tocht op de site dat de wadlooptocht doorging. Dus op vrijdagavond pakten we de rugzakken in en legden we de kleding klaar. In de bagage zat onder andere droge kleding, een handdoek, schoenen, iets te eten en drinken, zonnebrandcrème en een regenjas. Met volle bepakking dus op pad.
Wadlopen doen je op katoenen hoge sneakers. Deze hadden we ruim van tevoren online besteld. We pasten deze en helaas bleek dat de sneakers een maat groter hadden gemoeten. Snel dus maar weer nieuwe besteld.
Op naar Holwerd
Op de bewuste zaterdag vertrokken we met zijn vieren om 9.00 uur vanuit Diever. Rond 10.00 uur kwamen we aan in Holwerd. Auto parkeren, nog even naar het toilet (zenuwen natuurlijk) en een foto maken van de nog schone sneakers. Het avontuur kon beginnen!
Deze tocht begon op een andere locatie dan vanwaar de veerboot vertrekt. Dit vanwege het zware slik. Hier kwamen we bij onze wandelgroep en gingen we op pad. We liepen de eerste kilometers langs de dijk en tussen de schapen door.
De tocht
De groep werd op de dijk op in vier delen gesplitst, die elk kort na elkaar vertrokken onder begeleiding van een gids voor het eerste stuk van de tocht. Ik vond het best wel spannend om de eerste stappen in het zware slik te zetten. De sneakers en mijn onderbenen waren na een paar stappen al voorzien van een zwarte laag. We liepen op dit stuk nogal dicht achter elkaar en degene die achter mij liep (met nota benen een witte korte broek aan!) kreeg een laag slik over zich heen toen ik iets te hard mijn sneaker uit de modder trok. Dag dus witte broek! De geur van het slik is overigens ook niet zo fijn.
Na het slik volgden zandbanken, afgewisseld met vaargeulen. In de vaargeul gingen we tot aan onze navel door het water. Mijn rugzak bleef gelukkig droog. De gidsen stopten regelmatig, zodat de groep zich weer kon herenigingen en we even iets konden eten en drinken.
Meer weten over Wandelmagazine? Klik hier!
Op de zware stukken van de tocht liepen veel stelletjes hand in hand voor de balans. In de vaargeulen voelde je ook goed de stroming van het water, dus het handen vasthouden was hier eerder praktisch dan romantisch. Veel aandacht voor het zoeken van schelpen en krabbetjes hadden we niet. We moesten ons namelijk volledig op het lopen concentreren, waarbij je hoogstens een schelpje in de sneaker voelde.
Land in zicht!
Rond 14.00 uur kregen we land in zicht! Na nog eens 20 minuten door slikachtig spul te hebben doorgestapt, zetten we weer voet aan land. Dat voelde eerlijk gezegd ook wel lekker aan mijn voeten. We liepen via een mooi pad naar het strand. In de zee wasten we onze voeten en benen en een enkeling durfde het aan om een duik te nemen. Nadat iedereen droge kleding had aangetrokken, meldden wij ons bij de trekker met aanhanger. Deze trekker zou ons 8 kilometer over het strand vervoeren naar de strandopgang bij Nes. Het waaide stevig, waardoor we onderweg ook nog even werden gezandstraald. De vieze schoenen en sokken dropten we bij de strandopgang in de eerste de beste prullenbak die we tegenkwamen.
Nes
Vanaf het strand liepen we naar Nes en zochten een terras op voor een late lunch/vroeg diner. Gelukkig kon dat door de versoepelingen eindelijk weer. Daarna liepen we nog even door de pittoreske straatjes van Nes en maakten foto’s van oude huizen. De meeste winkeltjes waren inmiddels gesloten, maar de slijterij was nog wel open. Dus besloten we om een aandenken mee te nemen naar huis. We kregen van de slijter een likeurtje aangeboden om te proeven en we verlieten de winkel met elk een fles Nobeltje likeur onder onze arm.
Boottocht
Als je een wadlooptocht boekt, is de terugreis met de veerboot bij de prijs inbegrepen. Wij besloten echter om (tegen bijbetaling) met de snelboot terug te gaan naar Holwerd. Om 18.30 uur vertrok de snelboot terug naar Holwerd en een kwartier laten zetten we weer voet aan wal in Friesland. Uiteindelijk waren we om 20.00 uur weer terug in Diever, moe maar voldaan. In totaal hadden we die dag ruim 20 kilometer gewandeld. De kleding ging direct in de wasmachine en na een douche waren we weer ontdaan van al het zand en slik.
Het was weer een onvergetelijke dag, gelukkig geheel zonder regen of onweer. Het blijft elke keer toch weer bijzonder om bij eb op de zeebodem te kunnen en mogen wandelen.
De Waddenzee
De Waddenzee is het grootste getijdensysteem ter wereld, en staat daarmee op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Het landschap wordt gevorm door de wind en getijden. Het strekt zich uit langs de kunstlijn van Denemarken, Duitsland en Nederland.
Hier vind je meer info over wadlopen