Op safari in de Nederlandse wildernis

Het pas 40 jaar oude natuurgebied de Oostvaardersplassen is dankzij de Nederlandse natuurfilm ‘De Nieuwe Wildernis’ een zeer populaire bestemming voor wandel- en natuurliefhebbers in Nederland. Wij zijn onlangs ook even een kijkje wezen nemen, samen met Ruben Smit, de regisseur en cameraman van De Nieuwe Wildernis en we namen onze fotocamera en SWAROVSKI OPTIK-verrekijker mee.

Heckrunderen en Konikpaarden

De eerste kennismaking met de wildernis is met de grote Heckrunderen. Vanaf een afstand staren ze ons aan en wij staren hun aan. Door de verrekijker kunnen we ze echt van dichtbij zien en zien we alle details van de beesten. De Heckrunderen grazen en eten veel. “Ze komen in het najaar zo’n 150 kg aan om in de winter te kunnen overleven,” vertelt de boswachter die ons rondleidt op de Oostvaardersplassen.

Achter de Heckrunderen staan de hindes, de dames-edelherten. Deze enorme roedel graast wat en maakt zich klaar voor de bronsttijd. Als de hindes er klaar voor zijn, zullen de mannetjes edelharten ze opzoeken. Nu zijn de mannetjes- en vrouwtjes-edelherten kilometers van elkaar verwijderd.

Terwijl we verder door het 6000 hectare grote natuurgebied rijden, komen we bij een grote groep met (half-)wilde Konikpaarden. Het zijn er wel 700. We stappen uit de jeeps en mogen tussen de paarden rondlopen, maar we moeten wel constant uitkijken dat ze niet te dichtbij komen. Er lopen ook veulens tussen.

Vossen in de Oostvaardersplassen

De zon is langzaam aan het ondergaan en de zonnestralen schijnen prachtig door de manen van de paarden. Ook bij het watertje waar ze staan te drinken geeft dat een prachtig gezicht. Het wordt al wat kouder, dus we rijden weer terug.In de auto grijp ik mijn kans om Paul Klaver te ondervragen. Hij heeft de timelapses gemaakt in de film De Nieuwe Wildernis en vertelt er enthousiast over. “Het meest bijzondere vond ik eigenlijk dat ik echt de dieren in het gebied heb leren kennen. Vooral de vosjes hebben veel indruk op me gemaakt en ik herkende sommige ook, die kwam ik regelmatig tegen tijdens het filmen”. En terwijl hij dat vertelt rent er een vosje voor ons uit.

Halverwege stappen we nog even uit. We horen de mannetjes herten burlen. Helaas zijn ze te ver weg, want anders konden we ze ook nog ruiken. Met de verrekijker kan ik ze wel wat dichterbij halen, maar de geur natuuurlijk niet.

Na deze spannende en interessante middag worden we nog getrakteerd op een prachtige zonsondergang bij de plassen. Na de foto’s maken is het tijd voor een warm kopje koffie.

Tekst en foto’s Fenneke Visscher