Dit jaar gingen mijn vrouw en ik voor het eerst sinds lange tijd weer eens op vakantie buiten onze eigen landsgrenzen. We vertrokken richting het meer van Annecy (Lac d’Annecy), waar we ons settelden op een camping aan de zuidkant van het meer. Bij het lokale toerismebureau kregen we de tip om de Sambuy te beklimmen, deels met een lift en deels te voet. Dat was een geweldige tocht met uitzicht op de Mont Blanc. Dat smaakte naar meer. Daarom besloten we, op aanraden van mijn nichtje, een dag naar Chamonix te gaan en hier te wandelen naar Lac Blanc, een gletsjermeer met een nog mooier uitzicht op de Mont Blanc (omdat het ertegenaan ligt).
Tekt & beeld: Jeltsje de Vries
Onervaren
Als je als onervaren bergwandelaars een tocht wil uitzoeken bij Chamonix, dan kost dat wel wat voorbereidingstijd. Dat merkte ik toen onze plannen serieus werden. Via verschillende websites ontdekte ik dat het bergdorp het middelpunt is van de Franse Alpen en je vanuit hier vele tochten kunt maken vanaf verschillende punten en liften. Nadat we deze overvloed aan informatie geordend hadden, bleven er voor ons maar twee opties over en gezien het verschil in kosten van de diverse liften, kozen we voor de tocht naar Lac Blanc (op 2.352 meter hoog). Dit was een relatief goedkope tocht met een geweldig uitzicht op de Mont Blanc en een mooi gletsjermeer.
Om alles af te stemmen checkte ik het nog bij de medewerkers van het Tourist office. Daarop kreeg ik te horen dat je de lift naar de andere mooie locatie, de top van de Aiguille du Midi, niet kon reserveren vanwege de wind. We hadden een goede keuze gemaakt dus.
Vroege start
Vanaf onze camping was het zo’n 1,5 uur rijden naar Chamonix. Gezien de drukte wilden we er om 9 uur zijn, dus vroeg op pad. We vulden onze rugtas met proviand en namen onze houten stok mee want we hadden al ontdekt dat een stok ons erg helpt. De autoroute gaat deels langs smalle bergweggetjes, tenminste als je de tolwegen overslaat. Via de navigatie reden we gelijk goed naar de juiste parkeerplaats voor de lift van La Praz naar de halte La Flégère. Het bergdorp is namelijk best groot en er zijn verschillende parkeerplaatsen voor de verschillende liften.
Op de parkeerplaats troffen we een Nederlands Brabants stel die we later nog geregeld tegenkwamen tijdens het bergwandelen. Bij de balie kochten we een ticket en de mevrouw raadde ons aan om eerst met de berglift en vervolgens met de stoeltjeslift (de index) naar de top te gaan en vanaf daar te hiken naar het meer. Vanaf het meer kon je dan via een andere route naar beneden lopen, terug naar La Flégère. Zo maakte je dan een mooi rondje. We namen het advies ter harte. De hike zou al met al zo’n 3 uur duren gaf ze aan.
Overweldigend
De gondellift alleen al was geweldig. De Mont Blanc zag je gelijk, evenals de verschillende gletsjers. Bij de eerste halte was er her en der al sneeuw en we maakten dan ook gelijk al foto’s. Vanaf de top stond meteen de route aangegeven en we konden ook de andere wandelaars volgen, hoewel we 1x even van het pad af dwaalden. We hadden het gele aanwijspunt niet gezien, maar gelukkig kwamen we al vrij vlot weer goed terecht.
Meer weten over Wandelmagazine? Ja graag!
Het pad was vol stenen en het was goed opletten waar je liep, zeker als je even moest klimmen. Hoewel we vrij hoog zaten, was het nog best warm en zoals gewoonlijk met warmte, liep ik snel rood aan. We konden prima in korte broek en t shirt lopen gezien de inspanning en insmeren was ook geen overbodige luxe.
Na zo’n anderhalf uur bereikten we het Lac Blanc, met bijbehorend restaurant. Wat een geweldig uitzicht heb je daar! Enorm al die bergen om je heen en dan het meer er zo tussen in. Het is bijna te overweldigend om het goed in je op te nemen.
Herinneringen vastleggen
We liepen rond het meer naar de waterval die vanaf het meer naar beneden stroomt, waarbij we onderweg steeds foto’s maakten. Hier wilden we ook even gebruik maken van het toilet, maar dat bleek betaald. Als je iets te drinken kocht bij het restaurant, zou je er met een tegoedbon gratis gebruik van kunnen maken werd ons verteld door een Nederlander. We ploften dus neer en bestelden een koffie. Hier hadden we gelukkig ook echt zin in.
Toen we wilden betalen bleek echter dat we geen contant geld op zak hadden en je kon er niet pinnen. Gelukkig zaten er twee Nederlanders naast ons die nog een tientje konden missen en via een online betaalverzoek hebben we hen gelijk terugbetaald. Wat een uitvinding! Ook op 2.352 meter hoogte gaat het online betalingsverkeer gewoon door, behalve dus bij het restaurant. Zorg dus voor contanten als je op pad gaat in de Franse Alpen! Hoewel? Want dit soort momenten zijn wel de momenten die je nooit meer vergeet. Nadat we ons afgezonderd hadden van de menigte om even ons broodje te eten en ‘alleen’ met de bergen te zijn, bereidden we ons weer voor op de weg terug.
Afdalen
Met al onze indrukken van onderweg nog vers in het geheugen, daalden we weer af richting La Flégère en alle indrukken daalden ook af naar ons hart. Naar beneden was het af en toe even opletten op losse steentjes, waar je op weg kon glijden, dus we probeerden vooral de grote stenen te pakken. Onderweg kwamen we een kleiner meertje tegen, Lac de Chéserys, waarin de bergen mooi weerspiegelden. Schitterend!
Op sommige plekken was het erg stijl afdalen en zochten we de rand van het pad op het gras op. Dat gaf meer steun. Na een dik uur waren we weer beneden en genoten we nog even van het uitzicht alvorens we weer met de lift naar beneden gingen. Vervolgens de auto op een gratis plekje op een kwartier wandelen van het centrum gezet, om nog even in het gezellige Chamonix zelf rond te wandelen, te dineren en na te genieten. Dit smaakt toch wel naar meer!
Over de auteur
Jeltsje de Vries wandelt al meer dan 20 jaar voor zichzelf en doet mee aan verschillende wandeltochten in het land. Sinds 2020 is ze aan het trainen voor de Elfstedenwandeltocht, die ze in 2023 liep. Verder deelt ze graag haar belevenissen en gedachten die zij tijdens het wandelen opdoet.