Wandelen in het rustige noorden van Gran Canaria
Het zonnige zuiden van Canarisch eiland Gran Canaria trekt de meeste toeristen. Maar voor mooie wandelingen ben je beter af in het midden en noorden van het eiland. Reisboekauteurs Tineke en Dorien verbleven een week in Gran Canaria Noord en gingen er fijn wandelen.
Tekst: Tineke Zwijgers
Foto’s: Dorien Koppenberg
Net als op zustereiland Tenerife, strijken ook op Gran Canaria jaarlijks vele zonzoekers neer, om lekker op het strand te relaxen. Minder bekend is Gran Canaria als gevarieerde wandelbestemming. Met een groot aanbod aan lange, korte, pittige en makkelijke routes. Hoe gevarieerd dat aanbod is blijkt al meteen als we de toonaangevende Rother Wandelgids Gran Canaria erbij pakken. Deze telt maar liefst 72 wandelroutes! Van blauw (gemakkelijk) tot zwart (moeilijk), maar met ook veel rode routes (tamelijk moeilijk).
De ruige noordkust
Wij huren voor een week een huis in San Andrés, een rustig dorp halverwege de noordkust van het eiland. Vanuit het raam zien we hoge golven, die stukslaan op het stenige strand en dagelijks worden bedwongen door talloze surfers. Het uitzicht nodigt uit om dagenlang op de bank te lezen en uit het raam te kijken naar dit natuurgeweld. Maar uiteraard gaan we ook veel aan de wandel.
We beginnen met een dagje ‘kuststruinen’ vanuit San Andrés. Als in: sla voor de zee linksaf en blijf zo dicht mogelijk bij het water. We hebben al gezien dat veel huizen in het dorp grenzen aan de zee, maar dat je er vaak toch nog net achterlangs kan lopen, soms over een wat smallere richel. En vanaf het dakterras van ons appartement zagen we al meerdere (bebouwde) rotspunten, waaronder de wijk El Roque met zijn witte huizen en terras op de uiterste punt.
Poezen op een rots
De wandeling is net zo leuk als we hadden gehoopt. We worden steeds verrast door weer nieuwe richels of uit de rotsen gehakte traptreden. Tussen de bebouwing door steken we via stenen strandjes en braakliggend terrein over naar de volgende woonkern. We passeren rotsbaden, al dan niet met trappetjes en badhokjes, en hoeven slechts een enkele keer naar de weg om een stukje zonder kustpad te overbruggen.
El Roque is nog leuker dan de wijk van een afstand oogt. Via steegjes en trappetjes doorkruisen we een soort doolhof, stoppen geregeld om een poes te aaien en schuiven dan aan op het terras van restaurant Locanda El Roque. Een echte aanrader voor de lunch.
Na El Roque wordt het qua bebouwing stiller langs de kust. Even na het zeebad Charco de San Lorenzo, ter hoogte van een wit huis met groene luiken, wordt de weg zo smal dat erlangs lopen niet meer prettig voelt. Omkeren dus. We wandelen via dezelfde route terug en genieten opnieuw van het zicht op El Roque en de hoge golven van de onstuimige zee.
Rondje vanuit Agaete
De volgende dag staat een rondwandeling op het programma vanuit Agaete, een charmant vissersdorp met leuke restaurantjes en een fraai uitzicht op de bergen. Ook kun je vanuit hier de veerboot nemen naar Tenerife. We volgen een wandelroute ten noorden van het plaatsje. Vanaf een parkeerplaats aan de rand van Agaete klimmen we langzaam omhoog en volgen een smal pad langs een berghelling.
Meer weten over Wandelmagazine? Ja graag!
Hoe verder de bebouwing achter ons ligt, hoe mooier de begroeiing wordt, met cactusachtige wolfsmelk. We passeren een eeuwenoude grot, die gezien de recente gevulde vuurplaats nog altijd wordt gebruikt als schuilhut. Het pad eindigt onderaan de rots Punta Gorda, die we beklimmen voor een adembenemend uitzicht. We kijken uit over zee en op de fjordachtige baai van El Juncal. Over een lagergelegen pad wandelen we terug naar Agaete. Via een trap dalen we eerst nog even af naar enkele zwempoeltjes op het strand.
Van Fontanales naar Moya
Deze heerlijke wandeling door het ravijn ‘Barranco del Laurel’ start in het charmante bergdorp Fontanales. Via een smal, maar goed onderhouden trappad wandelen we het dorp uit en verbazen ons over de weelderige flora onderweg, met bloemen en fruitbomen. We passeren zelfs boompjes met bijna rijpe kiwi’s! Er is veel te zien onderweg: eeuwenoude grotten, fraaie landhuizen en (halverwege) Laurierbos Los Tilos. Daarna klimmen we gestaag terug naar de rand van de Barranco en zien we onze eindbestemming Moya al prachtig liggen. Langs de weg dalen we weer af en wandelen we Moya binnen, waar we schuin tegenover het busstation goed lunchen bij Taberna la Trastienda.
Rondje La Isleta
Rijd je door de drukke eilandhoofdstad Las Palmas naar de start van deze wandeling, dan kan je je nauwelijks voorstellen dat je aan de rand van de stad een oase van rust en natuur betreedt. Die rust begint eigenlijk al zodra je La Puntilla verlaat en over een brede promenade langs gebouwen loopt. Hier is het autovrij en aan je linkerkant kijk je uit op zee. Later wordt het pad onverhard, maakt de bebouwing plaats voor hoge rotsen en worden we omringd door de natuur. Ter hoogte van Punta del Confital volgen we het pad omhoog de steile rots op.
Na deze flinke klim slaan we rechtsaf en wandelen langs de rand naar het kruis op de Altos del Confital. Nog een laatste klimmetje en we worden getrakteerd op een grandioos uitzicht op de stad en de haven met zijn veerboten en cruiseschepen. Wat we vanaf hier niet zien, zijn de Cuevas de los Canarios, een rijtje grotten die eeuwen terug bewoond werden door de oerbewoners van het eiland. Vanaf hier dalen we de berg af, terug richting stad. Het is er eerst nog even goed opletten, dankzij los liggende stenen en zanderige stukken. Maar uiteindelijk komen we uit op de boulevard en wandelen we terug naar La Puntilla.
