Wandelen langs de Amalfikust: over het ‘Pad der Goden’
In augustus 2021 liepen we een meerdaagse wandeltocht langs de Italiaanse Amalfikust, waar onder andere het Pad der Citroenen ofwel “Il Sentiero dei Limoni” en de beroemde “Il Sentiero degli Dei”, oftewel het Pad der Goden, deel van uitmaakten. De Amalfikust staat niet voor niets op de werelderfgoedlijst van Unesco en is een droombestemming voor wandelaars. In de heuvels achter de slingerende kustweg liggen prachtige wandelwegen die adembenemende vergezichten over de Tyrreense Zee bieden en de authentieke plaatsjes Maiori, Minori, Amalfi en Positano aandoen.
Tekst & beeld: Carmen Walman | www.studiocolorique.nl
De Amalfikust is een kuststrook in de Italiaanse regio Campania, even ten zuiden van Napels. Met zijn vele natuurschoon en rijke cultureel erfgoed, behoort deze kust volgens velen tot de mooiste ter wereld. Tel daar de vele wandelpaden bij op, en je begrijpt waarom dit gebied als een wandelparadijs bekend staat.
Opstartproblemen
Vanaf vliegveld Napels bereikten we na een korte treinreis Salerno en gingen we op zoek naar ons overnachtingsadres aan de boulevard. De volgende ochtend stapten we bij bushalte Santa Maria de Oleario – richting Amalfi – uit de bus (tip: buskaartjes zijn niet in de bus, maar bij de rondlopende ticketmeneer te koop).
Meer weten over Wandelmagazine? Klik hier!
Het was even zoeken naar de juiste weg, maar de gele vlek op de muur was toch echt het teken dat we de steile, enigszins verwaarloosde trap op moesten te klimmen. Na circa 100 meter volgde een scherpe afslag naar links omhoog. Deze afslag hadden we in eerste instantie gemist doordat het pad overwoekerd was door onkruid. Ook hadden we wat moeite met de routebeschrijving, aangezien deze in het Duits en we (een deel van) de route in omgekeerde volgorde liepen. Maar na deze opstartperikelen bereikten we dan toch een breed karrespoor en kon de wandeltocht echt beginnen.
Over het ‘Pad der citroenen’
Na een heerlijke wandeling van circa 3 uur bereikten we Maiori. Vanachter een cappuccino aanschouwden we de dorpse activiteiten in dit pittoreske plaatsje met authentieke winkeltjes. Heel verleidelijk om lekker in het zonnetje te blijven zitten. Voor vandaag stond echter ook nog de wandeltocht naar Minori op het programma, over het zogenaamde Pad der Citroenen. Dit deel van de route loopt door terrasvormige citroenboomgaarden, langs vele trappetjes, door steegjes en langs terrassen. Absoluut een gevarieerde en interessante wandeling die niet bijzonder zwaar is.
Bij hotel Palazzo Vingius in Minori aangekomen, was het wederom genieten van het prachtige uitzicht. Het was nog wel een hoop gedoe voordat we van onze rugzak en wandelschoenen verlost waren. We bleken bij de achteringang van het hotel aan te bellen om vervolgens met de lift 4 verdiepingen naar beneden uiteindelijk bij de frontdesk uit te komen. Tip: er is een kortere route om de ingang van het hotel te bereiken.
Terug in de tijd
Na een overheerlijk ontbijt met zicht op zee gingen we richting Torello. Het hoogstgelegen punt van deze etappe bereikten we met behulp van vele trappetjes, langs steegjes en langs de diverse citroen-, olijf- en vijgenboomgaarden. Een plaatsje waar je je terug in de tijd waant, authentiek, met het wasgoed aan de lijnen van de huizen. Dit dorp claimt de oudste kerk aan de Amalfikust te hebben: San Michele Arcangelo.
We vervolgden onze weg via Castiglione naar Atrani. Een prachtige afdaling langs citroengaarden. We liepen over de oude paden met zicht op de Kerk S. Maria Maddalena. Daar aangekomen genoten we van het panorama, om daarna nog even rond te dolen door de steegjes van Antrani. Hoewel bordjes de weg naar Amalfi wezen, deden de vriendelijke bewoners ook hun best om ons de goede richting op te sturen. Na eerst nog even van een cappuccino op het romantische pleintje te hebben genoten, vervolgden we de route richting Amalfi.
Naar Amalfi
Na ruim een uur en vele fotomomenten later hadden we zicht op het schilderachtig gelegen Amalfi en bereikten we de Santa Maria Maggiore. Het was een geweldige wandeltocht. Eenmaal daar aangekomen, was het wel even schakelen naar de toeristische drukte van Amalfi, maar al snel zagen we de vermakelijke kant ervan. Auto’s, scooters en toeristen mengden zich in de enige winkelstraat van Amalfi en een politieagent deed tijdens de avondspits verwoede pogingen om de verkeersdrukte te reguleren. We bekeken dit vermakelijke tafereel vanaf ons balkon van hotel Lidomare, het onderkomen voor deze nacht.
Barricade op het pad
Na een cappuccino en croissant liepen we al vroeg het nog rustige Amalfi uit. De wandeltocht bracht ons via steegjes en wandelpaden verder langs de Amalfikust, richting Convento Santa Rosa. Maar voordat we dit tot hotel omgebouwde klooster bereikten, troffen we een barricade op het wandelpad.
De oudste bewoner van het aan het pad grenzende woonhuis zag blijkbaar een verdienmodel in deze wegversperring. Hij leidde ons door zijn huis naar de tuin. Voor deze verdienstelijkheid vroeg hij een bedrag van € 2,00. Daarna konden we via de achtertuin de route weer vervolgen. De vraag blijft wie verantwoordelijk is voor deze barricade…
Vanaf Convento Santa Rosa namen we de bus naar Furore. Daar wachtte het prachtig tegen de helling gelegen Agritusmo Sant’Alfonso op ons voor 2 overnachtingen.
Langs de citroengaarden
Vanaf deze geweldige locatie hebben we de wandeling naar Praiano gemaakt met als doel om te lunchen bij restaurante Costa Diva. Een absolute aanrader! De route loopt over ongeplaveide wandelpaden tot aan Praiano, langs de flanken van de heuvels en citroengaarden,.Aan de rand van het dorp neemt het plaveisel het weer over en bereikten we via de inmiddels bekende trappen het beoogde restaurant. Op het door citroenen overdekte terras genoten we van het uitzicht, van de heerlijke gerechten met dito wijn en de vriendelijke bediening. Daarna volgde dezelfde weg terug, zij het met iets zwaardere benen.
Het Pad van de Goden
Via het zogenoemde Pad van de Kraaiennesten (Il Sentiero dei Nidi di Corvo) leidde dit pad ons naar het beginpunt van het Pad der Goden in Bomerano. Een stevige wandeling, maar twee uur later konden we aan één van de populairste wandelroutes aan de Amalfikust beginnen. Een route van ongeveer 9 kilometer.
Volgens velen is dit traject een van de mooiste wandelpaden van Europa. Het verbaasde ons niet we op dit pad voor het eerst diverse mede-wandelaars tegenkwamen. En terecht. Het wandelpad leidt via Nocelle naar Positano langs flinke afgronden en spectaculaire uitzichten. Je moet geen last hebben van hoogtevrees, want er staan geen hekken langs de soms duizelingwekkend hoge afgronden. Maar de beloning is groot; elke stap levert weer een geweldig en onvergetelijk uitzicht op.
1.500 traptreden
We hebben ruim de tijd uitgetrokken voor deze laatste etappe en regelmatig stilgestaan om te genieten van de prachtige panorama’s. Zodra het dorpje Nocelle in beeld kwam konden we de gehele Amalfikust zien, zelfs het eiland Capri! Na nog een aantal bochten over het rotsachtige wandelpad bereikten we dit pittoreske dorpje.
Er zijn twee routes om Positano te bereiken. Via een afdaling van dongeveer 1.500 traptreden of bovenlangs blijven lopen naar Montepertuso. In het laatste geval wandel je door de olijfgaarden en langs druipsteengrotten via de achterzijde Positano binnen.
Om de een of ander reden waren we afgeleid door de bordjes Positano en hebben we de afslag richting Montepertuso gemist. Daardoor moesten wel wel de trap nemen. We hebben het aantal treden niet geteld, maar het waren er inderdaad veel. Niet de comfortabelste manier om met een rugzak op deze wandelroute af te ronden.
De laatste loodjes
Maar eenmaal in Positano aangekomen, zorgden de leuke straatjes ervoor dat we weer volop konden genieten van al het moois dat de Amalfikust te bieden heeft. Vanaf het dakterras van ons onderkomen voor deze nacht, Pensione Maria Luisa, konden we nagenieten van deze unieke wandeltocht, van Positano, de dobberende bootjes en het uitzicht op de Amalfikust.
Deze 5e etappe was met recht de kroon op deze meerdaagse wandeltocht. Het op een steenworp van het pension gelegen visrestaurant Mediterraneo maakte deze mooie dag compleet. We hebben genoten van heerlijke verse vis en van Pedro. Hij bracht met veel enthousiasme met zijn ukelele verzoeknummers ten gehore. Genieten met een hoofdletter! De volgende dag gingen we met de veerboot terug naar Salerno en vervolgens via Napels weer naar huis.
Over de auteur
Mijn naam is Carmen Walman (55 jaar) en ik fotografeer al vele jaren. Na mijn voetreis naar Santiago de Compostella – Spanje in 2013 wilde ik daar meer mee doen. Mensen blij maken door het vastleggen van herinneringen. Zo is Studio Colorique ontstaan.
Daarnaast hou ik enorm van het maken van reizen, nieuwe culturen ontdekken, genieten van de natuur, van de heerlijke streekgerechten en bijbehorende wijnen.
En hoe leuk zou het zijn als ik door het schrijven van artikelen mensen “mee op reis zou kunnen nemen” of kan inspireren tot het maken van dezelfde reis.
Ik wens jullie veel leesplezier!
Bron: Rother Wanderführer – Golf van Neapel (routes 1, 4, 17, 22 en 23)