Wandelen langs de scherenkust van het Vänern (Zweden)

Uitzicht op de voorliggende eilandjes

Voor de scherenkust van Zweden hoef je niet per se de zee in de buurt te hebben. Want ook de oevers van het Vänern, het grote meer midden in Zweden, bestaat op een aantal plaatsen uit een aaneenschakeling van eilandjes en rotsen. Al wandelend kom je op de mooiste plekjes. Bijvoorbeeld in Yttre Bodane, een klein natuurreservaat in de provincie Dalsland. Hier is het aangenaam toeven en heb je fantastische uitzichten. Ook geschikt voor (sommige) 75plus-wandelaars.

En wie loopt er voorop?

Natuurreservaat Yttre Bodan

Erg groot is het natuurreservaatje Yttre Bodane niet. Dat gegeven, gecombineerd met het feit dat het gebied vrijwel vlak is, leek ons een goede wandeling om onze (schoon)vader van 78 mee te nemen. Een tocht van 7,2 km, met af en toe een pauze, dat zou toch moeten lukken? We zetten de auto op de parkeerplaats, trekken de wandelschoenen aan en gaan op pad. Oranje markering wijst ons de weg, richting de kust. Want dat is waar we uit willen komen: de kust van het Vänern.

Plankier door het moeras

Het gebied bestaat grotendeels uit een aaneenschakeling van eilandjes en rotsen, met daartussen veen, moeras en water. Een mooie plek, waar het waterleven vrij spel heeft. Salamanders vinden het hier fijn, net als waterplanten en een aantal vogels die hier komen broeden. De mens is te gast, de natuur heeft het hier voor het zeggen . Dat wil niet zeggen dat er niet van alles aan gedaan is om het de mens naar zijn zin te maken. Om natte schoenen en wegzakken in het moeras te voorkomen, zijn op veel plaatsen plankieren aangelegd. Samen met de – voor Zweedse begrippen zelfs uitvoerige – markering, kan er hier maar weinig mis gaan. De paden slingeren door het reservaat en stellen je zo in staat om vrijwel elke uithoek te bekijken. Wij knopen wat lusjes aan elkaar om op die manier hier wat langer de tijd door te kunnen brengen.

Een prachtig Zweeds meer

Na ruim een half uur lopen bereiken we voor de eerste keer de oever van het meer. We zien een lege en wonderlijke waterwereld. Kleine eilandjes, soms niet groter dan een hondenmand, begroeid met gras en riet, omringd door water. Maar ook grotere eilanden, met volwassen bomen. En rotsen, ongenaakbaar en kaal, hooguit ondergekakt door een paar watervogels die dit een geschikte plaats vinden om zonder gevaar even stil te zitten. De zon glinstert in honderden sterretjes op het kalme water. Mooi visweertje, maar dat mag hier niet. Natuurgebied is natuurgebied, dus ook de onderwaterwereld is hier beschermd. De wetenschap dat we verderop een weidser uitzicht hebben op het grote meer maakt dat we verder willen lopen. Onze 78-jarige wandelcompaan protesteert vooralsnog niet, dus hoppa, verder!

Bewaakte waterlelie

We slingeren verder door het reservaat en zien onderweg van alles, variërend van een imposante berg elandenkeutels tot bloeiende waterlelies. Af en toe verstoord een krijsende vogel de rust, maar verder zien we geen mens.
We gaan op weg naar de uitloper van  een rots die wat verder doorloopt het water in, om zo ‘de echte kustlijn’ te bekijken. Oostelijker kunnen we niet komen.

Morgen wat langer lopen?

We genieten van het uitzicht op deze zonnige dag. Water zover je kunt kijken. Geen boten, geen mensen en overal kleine eilandjes voor de kust waar je zo een paar dagen voor Robinson Crusoe zou willen spelen.
We stellen voor een pauze in te lassen, om even wat te eten en uit te rusten. Ik zit bij te komen; pa maakt vooral van de gelegenheid gebruik om nog wat rond te kijken en over de rotsen te klauteren, alsof we nog niet genoeg lichaamsbeweging hebben gehad. Wie is hier nu oud?!
Na een half uurtje met boterhammen in het zonnetje gaan we op pad voor het laatste stuk van onze tocht. Via plankieren lopen we van rots naar (schier)eiland, steeds weer naar een nieuw puzzelstuk langs de kust. Langzaam aan verandert het karakter van het landschap en uiteindelijk lopen we weer een stukje door het dennenbos, terug naar de parkeerplaats. Tevreden, met een route op zak. En met een (schoon)vader die zegt “dat het morgen wel een stukje langer kan”.

Dit is wandeling 16 uit Wandelen in Dalsland, een gids met 20 wandelingen in de Zweedse provincie Dalsland. Kijk op www.wandelenindalsland.nl voor meer informatie. Daar vind je ook een routebeschrijving van een andere wandeling uit de gids.