De Huijberg is een kloostergemeenschap vlak bij de Nederlands-Belgische grens, aan de noordrand van Grenspark Kalmthoutse Heide. De ideale omgeving om een paar dagen je hoofd leeg te maken. Samen met een wandelgroep van 12 mensen wandelde ik vier dagen in de omgeving van De Huiberg, waarbij we ook uitgebreid met het klooster kennismaakten.
Tekst & beeld: Irene Kapinga
Dag 1: Bergen op Zoom – Huijbergen (15 km)
Op een zonnig en bloemrijk terras in het centrum van Bergen op Zoon komt onze wandelgroep bij elkaar. We hebben er zin in. Zin in een paar dagen het hoofd leeg maken. Zin om kennis te maken met het klooster waar wij gaan verblijven en met de wandelomgeving daaromheen.
Na een heerlijke kop koffie met gebak, gaan we aan de wandel. We lopen via de markt (de winkels en kerken gaan net open) en verlaten al snel het centrum van Bergen op Zoom. Via het Brabants wandelknooppunten-netwerk laten wij ons leiden naar onze overnachtingsplek in Huijbergen.
We lopen door een prachtig bosgebied. De frisse en volle lentekleuren, het gezang van de vogels, en de onderlinge gesprekjes brengen heel snel verbinding. De route gaat grotendeels over onverharde paden. Het is rustig onderweg, op een nest vol teken na. Precies op onze pauzeplek. De tekentang doet wonderen. Met blozende wangen komt de groep moe maar tevreden aan in het dorp Huijbergen, ons eindpunt voor vandaag.
Gastvrij worden wij ontvangen in het gastenhuis. De thee staat voor ons klaar, de ruime en comfortabele kamers vallen in zeer goede aarde.
Dag 2: Grenzeloos genieten op de Kalmthoutse Heide (21 km)
Het is vroeg dag in Huijbergen. In overleg met onze gastheren en gastvrouwen hebben we de tijden (en de route) aangepast op de voorspelde hitte. Hulde voor hun flexibiliteit!
Bepakt met heel veel water, petjes, hoedjes, zonnebrandcrème en droge sokken beginnen wij bijna twee uur eerder dan gepland aan een van de mooiste routes over de Kalmthoutse Heide.
Meer weten over Wandelmagazine? Ja graag!
Dat de natuur niet in begrenzingen denkt of groeit, is duidelijk te zien in het Grenspark Kalmthoutse Heide. Dit natuurgebied ligt aan weerszijden van de Belgisch-Nederlandse grens en is ongeveer 60 km² groot. Toch voelt het gebied grenzeloos, eindeloos. Dat is misschien te danken aan de grote diversiteit in het landschap, met heide, vennetjes, zandverstuivingen en bossages.
Even later bereiken we een uitkijktoren, die we uiteraard beklimmen. Regelmatig wordt er in de schaarse schaduw een drinkpauze ingelast. Bij het beeld van een Vlaamse verzetsstrijdster, lange tijd werd ze ontkent, staan we stil. Een mooi mo(nu)ment.
Na 11 km lopen nemen wij plaats op een zeer schaduwrijk terras in het Belgische Kalmthout. De schoenen en sokken gaan uit. Ondanks de hitte beslist het grootste deel van de groep vervolgens om ook de tweede helft van de route te gaan lopen. Regelmatige schaduw, voldoende pauzes en een rustig tempo maken het voor hen geen probleem om in de warmte door te gaan. Niet in het minst door de ontspannen begeleiding.
Het andere deel neemt de middag vrij, bijslapen, douchen, een boekje lezen, een kop kruidenthee in de serene rust van ons gastenverblijf. Aan het eind van de middag is de groep bij de voor ons vers bereide vegetarische maaltijd weer compleet. Elk heeft een prachtdag gehad. De Kalmthoutse Heide heeft qua veelzijdigheid verrast. We hebben er lol in.
Dag 3: Waar Brabant Zeeland kust – De Brabantse Wal (17 km)
Met hetzelfde tropenrooster van gisteren lopen wij vandaag naar de Brabantse Wal. De Brabantse Wal is een zandplateau dat zich uitstrekt in het uiterste westen van de provincie Noord-Brabant, van de Belgische grens in het zuiden tot aan Steenbergen in het noorden en tot de Wouwse Plantage in het oosten.
Vanaf ons gastenverblijf in Huijbergen verkennen wij al lopend een deel van dit glooiende terrein. De hoogteverschillen van de Brabantse Wal voelen wij onder de voeten. Vennetjes en bos zijn om ons heen. Het is rustig, een visser, twee vroege paardrijders, een man met een hond en wij…
Rond 14:30 uur zijn we allemaal weer ‘op het honk’. Bij het etappedrankje hoor ik dat elk een prima dag heeft gehad. De route was mooi, heel anders dan gisteren.
Na de avondmaaltijd is als extra toetje is broeder Bram daar. Hij deelt met ons zijn inspiratie. Over eenvoud, en over verbonden en dienstbaar zijn. Over geraakt worden door en in actie komen om de kwetsbaren en verdrukten feitelijk en persoonlijk op te helpen. En Over het perspectief blijven zien en in beweging blijven.
Dag 4: De afsluiting
We worden wakker in de afsluitende dag van een in alle opzichten warme reis. Met een spontaan ingeplande ochtend-yoga-sessie beginnen we de dag. Daarna volgt een ‘viering’ met de broeders, ze wensen ons vrede en alle goeds.
We brengen een bezoek aan het Wilhelmieten-museum. Hier is de geschiedenis te zien van de broeders van Huijbergen, die al sinds het jaar 1157 wonen, werken en leven in deze omgeving. Het klooster en het ‘internaat’ is aan het eind van de Tweede Wereldoorlog vernietigd door de Duitsers. Alleen het poortgebouw en de tuinen stammen nog uit deze oude tijd.
Nog een laatste keer drinken wij koffie, zitten wij met elkaar rond de gedekte tafel, een verse salade, een boterham, een laatste wens en gedeelde herinnering…
En dan is het voorbij. De koffers zijn gepakt, de herinneringen blijven. We nemen afscheid, we hebben het goed gehad met elkaar. Op weg naar huis.
Over de auteur
Irene Kapinga is wandelaar, pelgrim, gids, coach en reisleider. In 2000 liep zij voor het eerst naar Santiago de Compostela. Vele pelgrimsroutes heeft ze daarna zelf gelopen. Vanaf april 2018 begeleidt (en organiseert) Irene wandelingen over Nederlandse, Belgische, Engelse, Spaanse en Portugese pelgrimspaden. Regelmatig schrijft ze over haar ervaringen op nabije en verre (pelgrims)wegen. Meer over Irene en over pelgrims-wandelingen lees je op www.opstapmetirene.nl
