Wandelenderwijs: Dwars door Parijs van west naar oost
Door Parijs lopen sinds 1995 twee langeafstandswandelingen, de zogenaamde Traversées de Paris. De een loopt van oost naar west, van Bois de Boulogne naar Bois de Vincennes en de andere van noord naar zuid, van Porte de la Villette naar Parc de Montsouris. Ik ben op vakantie in de Franse hoofdstad en wil beide wandelingen gaan lopen. Hierbij begin ik met Traversée no. 1, de wandeling van het westen naar het oosten van Parijs. Deze is hieronder beschreven. Over enkele weken volgt hier een impressie van de tweede wandeling. Sinds kort is er zelfs een derde Traversée, die ik ooit later hoop te lopen.
Tekst en foto’s: Aat van der Harst | www.verhalenonderweg.nl
Bois de Boulogne, bos met veel recreanten
Thuis schaf ik de Topo-wandelgids Paris á pied aan, uitgegeven door FFRandonnée. Dat heeft wel even wat voeten in de aarde. Het boek is net nu tijdelijk uitverkocht. Gelukkig is het tweedehands (uit 2004) goed verkrijgbaar en zo kan ik me voorbereiden. Er staan twee routes in. In de druk die pas uitkwam staat ook de derde Traversée. De wandeling van west naar oost, waarmee ik nu begin, is aan beide kanten uit te breiden met een wandeling door bossen net buiten de stad en ik besluit daarmee te beginnen.
Van mijn hotel in Nanterre bereik ik met RER (de regionale treinen tussen de voorsteden en het centrum van Parijs) en metro vrij snel metrostation Pont Neuilly, waar ik een Frans ontbijt nuttig met koffie, jus d’orange, stokbrood en een croissant. Ik zit aan een rond tafeltje en op een typisch Parijse terrasstoel. Franser kan het voor mijn gevoel bijna niet. Via een gezellige winkelstraat bereik ik hierna in tien minuten het Bois de Boulogne. Het is een groot stadsbos, dat helaas doorsneden wordt door een aantal autowegen. Bij het meer (het Lac Interieur) ervaar ik voor het eerst een aangename rust. Bootjes met geliefden glijden over het water met op de achtergrond een waterval. Het is hier nu prettig, maar ik lees ik dat dit in de avond een plek is met veel criminaliteit.
Het bos gaat vrijwel direct over in Jardin du Ranelagh met daarin een standbeeld van de zeventiende-eeuwse schrijver van fabels Jean de la Fontaine (1621-1695). Naast Fontaine zijn een raaf en een vos afgebeeld. De fabels hebben allemaal een moraal. Hier speelt de sluwe vos in op de ijdelheid van de raaf. Hij verleidt hem om een lied te zingen. De raaf doet dit en het stukje kaas in zijn snavel valt op de grond. De vos heeft wat hij wil en gaat rustig weer zijns weegs.
De route loopt via kleine steegjes naar de Pont de Bir-Hakeim. Dit is een bijzondere brug, met boven het voetpad een metrolijn. Hiervandaan heb je een prachtig uitzicht over de rivier de Seine en op de Eiffeltoren. Na door een rustige wijk met veel bomen en bloemen te hebben gelopen, is het toch even wennen aan de enorme stroom toeristen rond de Eiffeltoren en op de Champ de Mars. Ik sta stil voor Hotel des Invalides, een imposant gebouw, dat in 1674 werd opgericht door Zonnekoning Lodewijk XIV (1638-1715). Oorspronkelijk diende dit als onderkomen voor Franse soldaten die gewond geraakt waren.
Door Jardin de Luxembourg met jeu de boules-spelers
Door levendige straten bereik ik Jardin de Luxembourg, een heel aangenaam park waar meteen de jeu de boules-spelers opvallen. Vol enthousiasme werpen oudere dames en heren onder schaduwrijke bomen de ballen, toegejuicht door een beschaafd publiek langs de kant. Ik loop langs geometrisch aangelegde gras- en bloemenperken. Er zijn kinderspeeltuinen, een grote vijver met bootjes en een museum waar een tentoonstelling is van bijzondere boomfoto’s. Overal staan ijzeren stoelen, waarop het in de schaduw van bomen goed uitrusten is voor de wandelaar.
Meer weten over Wandelmagazine? Ja graag!
Via pleintjes met veel koffiezaakjes bereik ik de Jardin de Plantes. Deze botanische tuin is in de 17de eeuw aangelegd is in opdracht van Lodewijk XIII (1601-1643), en diende oorspronkelijk vooral als kruidentuin met geneeskrachtige planten. Tegenwoordig is hier een aantal grote glazen kassen te vinden, waaronder een met exotische vegetatie uit Nieuw-Caledonië.
Dan loop ik verder over het terrein van een ziekenhuis, Hospital Pitié-Salpetriere. Er staat een strenge bewaker, maar met het boekje in de hand kan ik zo naar binnen. Ik wandel langs de ouderwetse paviljoens. Patiënten op banken observeren me. Ik heb het gevoel op een plek te zijn waar ik helemaal niet hoor. Blij ben ik als ik via een grote poort het ziekenhuisterrein verlaat en via de Pont d’ Austerlitz en een enorme sporthal een nieuw park bereik, het Parc de Bercy met prachtige bloembedden en oude platanen. Bij het metrostation van Porte Dorée is de route officieel afgelopen. Aangezien het pas vroeg in de middag is, besluit ik om nog een stuk van Bois de Vincennes erbij te nemen
Door Bois de Vincennes. Waardevol groen in de stad
Langs een park met vijver met roeibootjes en een aantal oude tempelgebouwen kom ik bij een uitgestrekt bos, dat een tiende deel van de omvang van Parijs bestrijkt: het Bois de Vincennes. Al lopend besef ik hoe belangrijk parken en bossen voor stadsbewoners zijn. Parijzenaars zijn in dat opzicht gelukkige mensen. In deze twee dagen heb ik gezien hoeveel groen er in de stad is. Ik begon deze wandeling in het Bois de Boulogne en eindigde in Bois de Vincennes. Onderweg leidde de weg door diverse parken en de straten ertussen waren op een paar uitzonderingen na redelijk rustig. De uitzetters van de route zijn erin geslaagd om de toeristische hotspots grotendeels te vermijden.
Over de 31 kilometer van deze route deed ik twee dagen, wat me de tijd gaf om af en toe een kleine omweg te maken of wat langer op een leuk terras te blijven zitten en naar voorbijgangers te kijken. Vooraf nam ik me voor om een of meerdere musea te bezoeken, maar de ervaring leerde me dat het daar eenvoudigweg niet van kwam. De hele dag buiten zijn was fijn. Ik bestudeerde na afloop alvast de kaarten en het boekje en keek uit naar de route van noord naar zuid. In oktober verschijnt het verslag van die wandeling. Parijs is een geweldige stad en deze wandelingen lieten me veel nieuwe aspecten ver van de toeristische paden zien.
Info:
- Paris a Pied is een uitgave van FFRandonnée (een nieuwe herziene druk is sinds kort weer verkrijgbaar)
- De route west-oost is van twee kanten aangegeven met geel-rode tekens, is 20 kilometer en met uitbreiding door Bois de Boulogne en Bois de Vincennes 31 kilometer
Over de auteur
Aat van der Harst wandelde van huis naar Spanje en naar Italië. Hij is wandelcoach en begeleidt mensen met levensvragen in beweging. Over zijn wandelingen maakte hij de vertelvoorstelling “Ontmoetingen Onderweg”. Samen met zangeres Marianne van der Post treedt hij op in verteltheatertjes. Hij is schrijver van inspiratieboek Wandel je wijzer. Meer informatie via: www.verhalenonderweg.nl ; avdharst@verhalenonderweg.nl