Sinds kort loopt er een nieuwe pelgrimsweg door de Over-Betuwe: de Wegen met Zegen. In 150 kilometer voert deze pelgrimsroute je van kerk naar kerk, langs oude landweggetjes, waterloopjes, boomgaarden, kastelen en vergezichten over de rivier. Samen met Margreet Sanders, een van de initiatiefnemers van de route, maak ik een 3-daagse mini-pelgrimage over de Wegen van Zegen. Onderweg verblijven wij in het Domicanerklooster in Huissen. Dat wordt dus een bijzondere ervaring!
Tekst & beeld: Irene Kapinga | OpStap met Irene
“Wegen met Zegen is niet zomaar een wandeling door het mooie Betuwe land. Als pelgrim word je uitgenodigd om stil te staan bij wat belangrijk is in je leven, om wat in je rugzak zit aan ervaringen te wegen en opnieuw of voor het eerst betekenis te geven, om je hoofd en hart leeg te maken en om vervolgens te ervaren wat waardevol voor je is en wie je lief zijn.” Met deze tekst begint het routeboekje dat hoort bij de wandeling die wij de komende dagen gaan maken. Samen met Margreet Sanders ga ik een groep begeleiden tijdens een 3-daagse mini-pelgrimage over de Wegen met Zegen. Een mooie gelegenheid om te zien of deze beschrijving ook klopt.
Voorbereiding
Altijd weer een beetje spannend, een mini-pelgrimage begeleiden. Elke groep is anders, elke route en jaargetijde geeft een eigen kleur. Met Margreet Sanders loop ik vandaag het draaiboek door en samen stemmen wij ons af op elkaar en op wat komen gaat. Bij het klooster van Huissen check ik mijzelf en mijn bagage in. Natuurlijk probeer ik alvast de bedden. Beetje smal maar verder prima. Alles is in orde, en we hebben er zin in!
Etappe1: Elst – Huissen
Het regent pijpenstelen als ik naar de startlocatie toe ga voor de eerste etappe van de Wegen met Zegen. In gedachten doop ik de naam stiekem om naar de ‘Wegen met Regen’. Na de groep te hebben ontvangen, starten wij de pelgrimstocht in de kapel van Maria met kaarslicht en een steentje. Dit steentje is speciaal ontworpen voor deze pelgrimsroute. Gaandeweg kun je het bij je houden of misschien wil je het onderweg juist graag achterlaten?
En dan is het zover. We starten met lopen, we volgen de bordjes van deze voor ons nieuwe route. Wat volgt is zonneschijn, blauwe luchten en prachtige vergezichten op de landschappen van de Over-Betuwe. Het lopen gaat goed, een enkel modderpad, langs de Linge, een prachtige kapel en een kerk die speciaal voor ons de deuren opent. Pauze nemen wij bij de berg-idylle, het ligt vlakbij de ‘Vleugel van Vrijheid’.
Werenfridus
Werenfridus is de heilige die tijdens deze pelgrimsroute ‘centraal’ staat. Zijn beeld staat in Elst en in het pelgrimshuis in Nijmegen. Tijdens deze etappe passeren wij het kunstwerk ‘Het mysterie van Werenfridus’. Het is gemaakt door kunstenaar Alphons ter Avest. Het verbeeldt het bootje dat met het lichaam van Werenfridus tegen de stroom ingedreven is en tot stilstand kwam bij Elst, de plek waar wij onze route zijn begonnen.
Midden in de open en vlakke ruimte staat in Bemmel de kapel ‘Op de Heuvel’. Dit is een herdenkingsplek, ter nagedachtenis aan de mensen die hier zijn gesneuveld tijdens de gevechten in de Tweede Wereldoorlog. Hier staan wij even stil en oriënteren we ons opnieuw op de route.
‘Fulltime pelgrim’
De zonovergoten wandeling sluiten wij af met een etappedrankje in het klooster van Huissen. Na de avondmaaltijd maken wij hier kennis met Dominicanes Marga Zwiggelaar, mede-ontwikkelaar van Wegen met Zegen. Zij vertelt ons over het leven en het werken van de Dominicanen. In gesprek met ons beantwoordt ze vragen en deelt ze over haar roeping en passie. Een prachtig zingevend gesprek met iemand met wie ik ooit, lang geleden, een sociale academie bezet hield. Beiden stralen wij als wij terugdenken aan die tijd. Bijzonder om elkaar in deze zo andere setting nog steeds opstandig en eigenwijs te treffen.
Zij toont zich in haar leven als een ‘Fulltime pelgrim’, misschien hebben wij dat met elkaar gemeen? Het geeft te denken…
Etappe 2: Huissen – Doornenburg
Vanaf het klooster in Huissen vervolgen wij vanmorgen onze weg. Via ‘de dijk’ lopen wij naar het dorpje Angeren. Voor de meesten van ons is dat onbekend terrein. Horeca is hier niet aanwezig. Door het kostersechtpaar van een klein protestantse kerkje aan de dijk worden wij echter allerhartelijkst ontvangen met koffie, thee en koekjes. Mooi de verhalen over de levende gemeenschap, over de verbinding die gevonden wordt in door vrijwilligers georganiseerde activiteiten zoals de oldtimer-dag en de braderie.
Meer weten over Wandelmagazine? Ja graag!
We vervolgen onze weg door de uiterwaarden van de Linge. We delen de route met een schaapsherder de hier met zijn kudde loopt. In het volgende dorpje waant een deel van de groep zich weer even kind. Herinneringen aan de serie Floris worden gedeeld bij Kasteel Doornenburg, waar die serie met in de hoofdrol Rutger Hauer is opgenomen. Eenmaal hier voorbij lopen we vervolgens, onder het toeziend oog van de Lakenvelders, langs oude bomen in de richting van de bus die ons terugbrengt naar het klooster.
Etappe 3: Doornenburg – Gendt
Rond 9 uur is het tijd om de schoenen weer aan te doen en om ons klaar te maken voor vertrek. Ik geef iedereen een rolletje pepermunt mee voor onderweg, het is immers zondagmorgen? Margreet geeft ons een pelgrims-zegen mee, een mooie tekst van Andries Govaert
‘Dat je de weg mag gaan die je goed doet,
dat je opstaat wanneer je valt.
Dat je mens mag worden in Gods ogen en in die van anderen.
Weet dat de aarde je draagt,
dat je gaat in het licht,
en dat de wind je omgeeft’
Met het rolletje pepermunt in de jaszak en de woorden van Andries Govaert in het hart pakken wij onze bagage en lopen wij naar de bus die ons terugbrengt naar Doornenburg.
De stilte op de dijk naar Fort Pannerden ervaar ik intens. Om mij heen hoor ik het geluid van vele klokken, kerkgangers worden eraan herinnert dat het zondagmorgen is. Hierna trekt het gegak van overvliegende ganzen mijn aandacht. Het kabbelende water stroomt eindeloos door en het riet waait met alle winden mee. Op de oevers lopen Konikpaarden. Het lopen in deze omgeving geeft mij rust en uitzicht, het doet mij (en anderen) goed.
Mooie omgeving en mooie gesprekken.
Over graspaden bereik je vanaf hier via het natuurgebied de Klompenwaard het einde van het land. En waar wij niet verder kunnen ontspringt de rivier de Linge. Op de terugweg houden wij halt bij Fort Pannerden. Ooit werd dit gekraakt, nu zit er een museum en is er horeca. Een bijzonder plekje, een groots onderdeel van een lang geleden aangelegde verdedigingslinie,
De voorspellingen voor het hele weekend waren gevuld met eindeloze regen. Tegen de verwachtingen in lopen wij vandaag opnieuw in de volle zon. Het tempo is rustig, ieder heeft een eigen ritme. Mooie gesprekken, humor en rust hebben een natuurlijke balans gevonden. Een mooie groep, een ontspannende omgeving.
We eindigen deze wandeldag door de Over-Betuwe in het dorpje Gendt. Met elkaar waren wij drie dagen onderweg, elk met zijn/haar eigen verhaal, met elkaar een rijke groep. Nu laten wij elkaar weer los en maken ons op voor dat wat in 2023 verder komen gaat.
Want de weg kiest jou, het is aan jou om te kiezen hoe je deze weg beloopt. (Vrij naar Dag Hammerskjold).
Over de auteur
Irene Kapinga is wandelaar, pelgrim, gids, coach en reisleider. In 2000 liep zij voor het eerst naar Santiago de Compostela. Vele pelgrimsroutes heeft ze daarna zelf gelopen. Vanaf april 2018 begeleidt (en organiseert) Irene wandelingen over Nederlandse, Belgische, Engelse, Spaanse en Portugese pelgrimspaden. Regelmatig schrijft ze over haar ervaringen op nabije en verre (pelgrims)wegen. Meer over Irene en over pelgrimswandelingen lees je op www.opstapmetirene.nl