Winterwandelingen over de grens: 3 tips
Ben je op zoek naar een leuke wandelbestemming voor in de winter, dan is een bezoek aan onze zuider- of oosterburen een goed idee. Op een paar uur rijden van de grens zijn namelijk diverse langere wandelroutes te vinden, die ook in de winter prima te belopen zijn (mits het weer een beetje meezit). Wij probeerden drie van deze winterwandelingen over de grens uit!
Tekst & beeld: Lucia Rozendal
Afgelopen winter liepen wij alle drie de routes uit deze blog. Het Müllerthal en de Lee trail bezochten we in de eerste week van januari en de Eifelsteig in februari. Deze bestemmingen zijn het hele jaar goed te bezoeken, maar in de winter is het er een stuk rustiger. Je kunt het aantal andere wandelaars op één hand tellen…
1. Müllerthaltrail: mooi en modderig
De Mullerthaltrail is een wandelpad in het oosten van Luxemburg. Het bestaat uit drie lussen, die bij elkaar 112 kilometer lang zijn. Het is één van de Leading Quality Trails en het bestaat naast de drie lussen ook nog uit een aantal extra tours.
Wij liepen eerst route 2 en extra tour C, twee jaar later hebben we route 3 gedaan. Er zijn in het Müllerthal veel mogelijkheden. Je kunt vanuit één plaats verschillende etappes doen, er rijden namelijk bussen tussen alle plaatsen en het openbaar vervoer is ook nog gratis.
Woudreuzen en indrukwekkende rotsen
Het deel van het Müllerthal waar route 2 doorheen loopt, wordt ook wel Klein-Zwitserland genoemd. Waarom is niet moeilijk te raden, want er zijn ongelooflijk veel indrukwekkende rotsen. Er lopen beekjes tussendoor en de woudreuzen maken het plaatje compleet. Bij de start in de buurt van Scheidgen, loopt het pad niet alleen langs gigantische rotsen, we gaan er ook dwars doorheen! De korte passages worden steeds langer en bij de Kuelscheier heb je je zaklamp echt wel nodig! Deze passages maken het wandelen tot één groot avontuur!
Spectaculaire kloven en rotspartijen
De volgende ochtend worden we wakker in een prachtige witte wereld. We gaan vroeg op pad om te genieten van de sneeuw. Later op de dag begint het echter te dooien en lopen we ook in de regen. Het regenpak en de hoge bergschoenen komen goed van pas. Gelukkig zijn er overal droge bankjes, onder de overhangende rotsen. Dat is nog eens fijn pauzeren!
Eén van de mooiste delen van de route ligt tussen Echternach en Berdorf. Hier zijn spectaculaire rotspartijen met namen als Wollefsschlucht. Een steile kloof van wel 40 meter hoog. Deze rotsen zijn indrukwekkend! Bij Huel Lee wandelen we langs de beek, via verschillende bruggetjes komen we ten slotte in een grot.
Meer weten over Wandelmagazine? Ja graag!
De laatste dag wandelen we van Berdorf naar Müllerthal. Deze dag biedt weer veel afwisseling, met smalle rotsspleten, liefelijke beekjes en hier en daar een schitterend uitzicht over de omgeving. Ook lopen we door het natuurreservaat Schnellert, een prachtig woud met weelderige begroeiing. Müllerthal zelf is een toeristische trekpleister, echter in de winter is er weinig te doen.
Via de Schéissendempel, de beroemde brug over de stroomversnelling in de beek, wandelen we naar de overkant van de weg en pakken de route naar Consdorf op. Ook hier vinden we weer prachtige rotsformaties zoals Eilebuerg, Goldskaul en Goldskaul. Wat helpt is dat de zon inmiddels doorgekomen is en dat levert een aantal mooie plaatjes op.
Van kasteel naar kasteel
Route 3 liepen we vanuit Larochette. Hier torent een prachtige kasteelruïne boven het dorp uit. We hebben de bus gepakt en hebben op die manier de route gelopen. Route 3 is, net als route 2, zeer afwisselend. Er zijn beekjes en rivieren, prachtige valleien, indrukwekkende rotsen, maar je loopt ook door agrarisch gebied met uitzicht naar alle kanten over het Luxemburgse landschap. Met mooi weer lijkt ons dat uitzicht best mooi, maar met een koude noordenwind op kop is het lopen tussen de kale velden minder prettig. Je loopt tijdens route 3 ook vaker over brede bospaden.
Het mooiste deel van nr. 3 ligt tussen Müllerthal en Beaufort. Je loopt door de rivierdalen Halerbaach en Haupeschbaach, waar een smal paadje langs en over de rotsblokken loopt. Er groeien allemaal verschillende mossen en varens. Je steekt de riviertjes meerdere keren over. Het kasteel van Beaufort is de kers op de taart van deze etappe.
2. De Lee trail: door de Luxemburgse Ardennen
De Lee trail is ook een Leading Quality Trail. In 53 kilometer loopt deze langeafstandswandeling van Ettelbruck naar Kautenbach, een afstand waar de meeste wandelaars drie dagen over doen.
De Lee trail biedt een avontuurlijke trektocht door het Luxemburgse bos, langs rotspartijen, uitzichtpunten en rivieren. De paden zijn breder dan op de Müllerthaltrail. Bewegwijzering, is net als bij de Müllerthaltrail, prima en er zijn veel mogelijkheden wat betreft overnachtingen en openbaar vervoer.
De eerste etappe laat ons meteen goed kennismaken met het Luxemburgse landschap. We wandelen veel door het bos, krijgen te maken met flinke stijging en daling en zijn steeds in de buurt van de rivier. Met als hoogtepunt het uitkijkpunt Priedegtstull, waar we prachtig uitzicht hebben over de vallei. Het is echt heel rustig in deze omgeving, twee dagen lang hebben we het bos vrijwel compleet voor onszelf!
Bij de start van de tweede etappe staat aangegeven dat we bij hoog water mogelijk natte schoenen krijgen en dat er een alternatieve route mogelijk is… Eigenwijs als we zijn, kiezen we toch voor de normale route. Het zal wel loslopen, toch?
Even later zien we dat de rivier het wandelpad volledig heeft opgeslokt. Er loopt een smal pad, het mag de naam niet hebben, en waar geen doorkomen aan is. We besluiten dan ook om onze schoenen uit te doen en met blote voeten door de rivier verder te gaan. Zo gezegd zo gedaan. Het is behoorlijk koud, maar we merken dat we er na een tijdje aan wennen én het gaat een stuk makkelijker. Zo’n ervaring maakt het wandelen een stuk avontuurlijker!
Na Goebelsmuhle ligt het mooiste deel van de route. Eerst wandelen we langs mooie smalle paadjes omhoog, om vervolgens bij Molberlee uit te komen. Lee betekent geïsoleerde rots en is de naamgever van de Lee trail. We wandelen naar boven en komen uit op een rotsige graat met prachtig uitzicht naar alle kanten. Een heerlijk stukje wandelen wat ons betreft!
Ook het Klangwangerpad (bij Hoscheid) heeft ons veel plezier bezorgd. Het zijn verschillende installaties waarbij je bijvoorbeeld kunt luisteren naar het stromende water, muziek kunt maken met een grote xylofoon of kunt knikkeren in de knikkerbaan. Je kunt je, net als een kind, weer even laten gaan!
3. De Eifelsteig: Wandelen door een vulkanisch landschap
Een 313 kilometer lang pad, door een gevarieerd landschap. Eén van de toptrails van Duitsland. Diepe vulkaanmeren, grillige rotspartijen, enorme wouden en prachtige rivierdalen. Dat is de Eifelsteig in het kort. Wij kiezen voor etappe 11 en 12.
Op vrijdagmiddag rijden we naar Gerolstein. Hier pakken we de ruige rotsen van de Gerolsteiner Dolomieten even mee en krijgen al zin in de overige etappes. Etappe 11 en 12 voeren ons van Daun (waar we de eerste dag overnachten) naar Himmerod. Al met al overbrug je op deze etappes flink wat hoogtemeters (450 tot 750 meter) en zitten er wat pittige hellinkjes tussen. Maar nergens wordt het te gek. De Eifelsteig is goed bereikbaar, er rijden regelmatig bussen langs de dorpjes en stadjes langs de route. In de zomer is er zelfs een speciale wandelbus.
Vulkaanmeren en het Lieserdal
Direct bij de start in Daun zien we het Gemunder Maar, een vulkaanmeer van 39 meter diep. We wandelen eromheen en komen bij de Dronke Turm. Een toren die gesticht is door Adolf Dronke, om bezoekers naar de streek te trekken. Vanaf de toren heb je mooi uitzicht op het Gemunder Maar en de omgeving met de vulkaanbergen. Via het Weinfelder Maar en Schalkenmehrener Maar gaan we verder Lang geleden zijn al deze meren gevormd door enorme vulkaanuitbarstingen.
Na Schalkenmehr wandelen we via wat akkers en weiden een bos in. Indrukwekkende bossen, met enorme woudreuzen. Het is hier opvallend stil. Wat vogelgezang, maar verder heerst er heerlijke rust. buizerds cirkelen boven ons.
Even later komen we uit in het prachtige Lieserdal. De Het pad stijgt en wordt smaller. Het is direct wat meer avontuurlijk. Diep beneden ons vindt rivier de Lieser haar weg. Hier en daar zien we de resten van de ruige stormen van een paar weken terug. Boomstammen lijken als luciferhoutjes omgevallen te zijn. Kort voor Manderscheid zien we de Oberburg, een prachtige ruïne, in de late middagzon liggen. We wandelen Manderscheid in en zoeken de bushalte op voor de terugrit naar ons beginpunt. We zijn net op tijd!
Etappe 12
Etappe 12 gaat van Manderscheid naar Himmerod. We starten bij de Niederburg van Manderscheid, een nog grotere ruïne die vlakbij de Oberburg ligt. Een Playmobilwereld in het groot, alle elementen zijn er. Torens, kantelen, vaandels. Prachtig!
Het pad volgt nog steeds de Lieser. Het dal wordt smaller. We volgen de rivier en genieten van de rust. We komen namelijk vrijwel geen andere wandelaars tegen en er zijn ook geen omgevingsgeluiden. Bij Philosophereck staat een bankje te wachten op een theepauze. Wat een fijne plek! Mooi uitzicht, een heerlijke zonnetje en een warme kop thee. We willen hier wel voor altijd blijven zitten! Maar het pad roept ons…
Overal langs het pad staan schuilhutten of overdekte uitzichtpunten. Je hebt genoeg keuze om met een prachtig uitzicht te genieten van je meegebrachte lunch. Wij lunchen langs de rivier. Het kabbelende water maakt dat de boterhammen nog beter smaken. Het pad is deze dag over het algemeen wat smaller, met voor de wandelaar met hoogtevrees af en toe zelfs kabels of touwen. Maar eigenlijk zijn die niet echt nodig. Nergens wordt het echt gevaarlijk.
Even later verlaten we het Lieserpfad en volgen een smallere beek. Deze etappe eindigt bij het indrukwekkende klooster Himmerod. Het is een abdij in Duitse stijl, met een enorme kerk. Deze etappes maken ons nieuwsgierig naar rest van de Steig. Er is nog veel te ontdekken bij de oosterburen!
Praktisch:
Winterwandelen bij onze buren is een leuk avontuur dat je makkelijk in een (lang) weekendkunt beleven. Belangrijk is om goed gekleed op pad te gaan, het is er vaak een paar graden kouder en er kunnen makkelijk (winterse) buien vallen. Hoge bergschoenen zijn in verband met de modderige paden een must.
De bewegwijzering is bij alle routes top, je hebt geen echte kaart nodig. Wij gebruikten Komoot als back-up. Het openbaar vervoer is in Luxemburg en Duitsland goed geregeld en in de kleinste gehuchten rijdt regelmatig een bus, maak daar gebruik van! In de dorpen zijn weinig winkels en in de winter zijn veel restaurants gesloten, zorg dus voor voldoende proviand.
Voor meer info, bezoek de websites www.müllerthal-trail.lu , www.visitluxembourg.com (Escapardenne Lee trail) en www.eifelsteig.de of neem een kijkje op mijn website: www.travelbacktobasic.nl. We wensen je veel winters wandelplezier!
