Zo voorkom je een stressfractuur
Een stressfractuur is een van de meest vervelende wandelblessures die er is. De fractuur kan niet alleen een hoop pijn veroorzaken tijdens het wandelen, maar soms ook als je niet op je voet staat of loopt. In de ernstigste gevallen moet je voet bovendien een tijdje in het gips. Hierdoor kan deze blessure je het wandelen voor weken, of zelfs maanden, onmogelijk maken. Als het even kan, wil je een stressfractuur dan ook voorkomen. Maar waar moet je dan eigenlijk op letten?
Wat is een stressfractuur?
Kort gezegd is een stressfractuur een breukje of barstje in één van je middenvoetsbeentjes. Dit wordt ook wel een marsfractuur of vermoeidheidsbreukje genoemd. Deze breukjes ontstaan wanneer het bot te zwaar belast wordt en onvoldoende tijd krijgt om te herstellen. In eerste instantie veroorzaken deze barstjes een dragelijke pijn, die met name optreedt als je je voet neerzet. Als je vervolgens met deze klachten blijft doorlopen, wordt de pijn steeds erger. Na verloop van tijd voel je hierdoor ook na je wandeltocht een zeurende pijn in je voet, waarbij het drukken op de geblesseerde plek een scherpe pijnscheut oplevert. In sommige gevallen is er hierbij ook een rode zwelling op je voet te zien.
Foto: BodyParts3D is made by DBCLS., CC BY-SA 2.1 JP, via Wikimedia Commons
Oorzaken
Vermoeidheidsbreukjes zijn in feite een overbelastingsblessure van je middenvoetsbeentjes. Ze ontstaan meestal doordat het bot te zwaar belast wordt. Bijvoorbeeld doordat je te snel te lange afstanden gaat lopen, zonder onderweg voldoende rust te nemen. Daarnaast kan ook een harde ondergrond in combinatie met slecht schoeisel bijdragen aan een stressfractuur. Ten slotte kan in sommige gevallen ook osteoporose (botontkalking) de kans op een vermoeidheidsbreukje vergroten.
Hoe voorkom je een stressfractuur?
Om een stressfractuur te voorkomen, kan je er het beste voor zorgen dat je jouw middenvoetsbeentje niet te zwaar belast. Het belangrijkste is hierbij is dat je je wandeltraining geleidelijk aan opbouwt. Begin daarom niet direct met een tocht van tientallen kilometers, maar kies in plaats daarvan een wandeling die eigenlijk iets onder je niveau ligt. Bouw vervolgens het aantal kilometers rustig op, en blijf daarbij goed naar je lichaam luisteren. Merk je dat je last van je voeten krijgt, neem dan een pauze of breek je tocht desnoods helemaal af. Ga vooral niet door de pijn heen lopen, daarmee maak je het alleen maar erger.
Op de hoogte blijven van het laatste wandelnieuws?
Schrijf je in voor de nieuwsbrief en volg ons op Facebook, dan mis je niks!
Daarnaast kun je ook letten op de ondergrond waarover je loopt. Zorg er hierbij voor dat je ‘harde’ ondergronden als steen en asfalt regelmatig afwisselt met meer ‘zachte’ varianten, zoals bospaden, weilanden en duinen. Ook is het belangrijk dat je wandelschoenen met voldoende demping draagt. Let er hierbij ook op dat je niet te lang op je oude schoeisel blijft lopen. Merk je dat je schoenen minder stevig beginnen aan te voelen en de zolen versleten raken? Dan wordt het tijd om een nieuw paar uit te zoeken.
Een stressfractuur behandelen
Ondanks alle voorzorgsmaatregelen, kan je vermoedheidsbreukjes nooit voor 100% voorkomen. Wees daarom alert op de pijnklachten. Merk je dat je tijdens of na het wandelen een zeurende pijn in je voet begint te voelen? Dan kan het zijn dat jij je wandelschoenen voor een paar weken in de kast moet zetten. In een vroeg stadium kan je het breukje namelijk nog herstellen door voldoende rust te nemen. Hierbij is het vooral belangrijk dat je activiteiten die pijn veroorzaken vermijdt. Om je conditie op peil te houden, kan je dan tijdelijk overstappen naar een sport die minder belastend is voor je voet, zoals fietsen en zwemmen.
Merk je dat de pijn toch blijft aanhouden, dan zit er meestal niets anders op dan een afspraak met de huisarts te maken. Soms moet hierbij een röntgenfoto worden gemaakt om de ernst van je breuk vast te stellen. Is de breuk te groot geworden, dan moet je voet in het gips. Een stressfractuur is een hardnekkige blessure, dus reken hierbij op een hersteltijd van minimaal een paar weken tot enkele maanden.
