Na een periode waarin de regen regelmatig met bakken uit de lucht viel, kwam afgelopen weken langzaamaan het zonnetje steeds vaker tevoorschijn. Herstellende van een blessure probeerde ik toch te blijven wandelen, en met het zonnetje gaat dat een stuk makkelijker. Zo heb ik de laatste weken een paar keer tien kilometer gelopen met een vriendin en met familie. Ook op het werk probeerde ik tussendoor wat kilometers te pakken. Blessures leren je dat balans en ritme belangrijk zijn voor je lichaam. Daarom heb ik de afgelopen weken een reeks uiteenlopende wandelingen gemaakt.
Tekst & beeld: Jeltsje de Vries
Wandelen in Driehuizen
In januari had ik met een goede vriendin een weekend gepland in Driehuizen. We houden beiden van wandelen, dus het voornemen was om met droog weer zeker even een tochtje te maken. Het weekend moest ongedwongen zijn, dus we hadden niks gepland van tevoren. Op de dag van aankomst was de weersverwachting goed. Bij aankomst zag ik op Komoot dat er een leuke route van 10 km precies langs het huisje liep, dus we besloten om deze de volgende dag te gaan lopen.
De dag daarop was koud en windering en voelde aan als -3, maar we hadden ons er goed op gekleed en het landschap was echt schitterend. Langs het huisje liep een langeafstandspad zo de weilanden in. Het eerste stuk wandelden we via een bruggetje het water over en liepen we over de Meerdijk naar Noordeinde. We stopten even bij een leuk kerkje, dat nu was omgebouwd tot een soort tweedehandsboekwinkel, maar wat je ook voor allerlei andere doeleinden kon gebruiken. Van hieruit liepen we verder naar Graft waar we stil stonden bij een stilteplek. Hier had ooit een kerk gestaan, maar alleen de contouren en de grafzerken waren nu nog over. Je kon er luisteren naar verhalen over de graven, naar muziek en naar gedichten. Vervolgens gingen we naar West Graftdijk en via de kronkelende Oostdijk weer terug.
Meer weten over Wandelmagazine? Ja graag!
We vonden het beide een geweldig mooie omgeving met authentieke sfeervolle dorpjes en vele mooie sloten. Niet voor niks lag er een kano bij ons huisje, die we vrij mochten gebruiken. Het was nu te koud, maar door de zon konden we ons een goede voorstelling maken over hoe dit er in de zomer uit moet zien. We zijn dan ook zeker voornemens om hier in de zomer nog eens terug te komen.
Gaasterland
Na het weekend in Driehuizen, was het weekend erna een wandeltocht in Oudemirdum. Mijn ouders hadden deze uitgezet, dus het plan was deze tocht van 25 km mee te doen. Echter zag ik dat niet zitten gezien mijn klachten. Mijn zussen en zwager deden wel mee en aangezien het mooi weer was, besloten mijn vrouw en ik de laatste tien kilometer mee te lopen. We reden naar het dorpshuis van Sondel, waar een rustpunt was. Mijn ouders waren hier ook en we hadden afgesproken dat zij ook de laatste 10 km mee zouden lopen.
Even later kwamen mijn zussen en zwager eraan en ze waren blij verrast toen ze ons zagen zitten. Zo konden we toch nog even met zijn allen wandelen. Met meer dan 400 deelnemers was het een lang lint dat over het fietspaadje liep: eerst van Sondel naar Nijemirdum en vervolgens nog over een mooi stuk onverhard pad naar de finish in Oudemirdum. De verrassend warme zon in ons gezicht en de strakblauwe luchten deden ons al bijna denken aan het naderende voorjaar. Mijn ouders waren blij dat ze zo met ons nog konden lopen en dat alles goed was gegaan tijdens de tocht. Het uitzetten van zo’n tocht brengt toch altijd wat gezonde spanning met zich mee. Gelukkig konden ze rekenen op vele complimenten na afloop. En ook deze dag maakte de zon alles mooier.
Beekhuizerzand
Na twee mooie tochtjes gelopen te hebben, liepen we de dag na Oudemirdum nog even een rondje van vijf km in de zon bij het mooie weidse Beekhuizerzand. Het leek wel voorjaar! We maakten er samen met de buurvrouw een mooie zondagse wandeling van met koffie en cake mee in de rugzak. Zittend op een bankje in de zon met de kwebbelende vogels op de achtergrond was het genieten. Al snel gingen we met onze gedachten naar terrasjes, kamperen, knopjes aan de bomen en plannen voor de vakantie. Zo staat januari ondanks de regen toch in mijn geheugen als een zonnige maand, omdat ik alle stralen gepakt heb die er waren. Gelukkig schijnt de zon elk seizoen wel een paar keer en kan ik in het ritme van de seizoenen de rust pakken met het wandelen en me laten verwarmen door de zon.
Over de auteur
Jeltsje de Vries wandelt al meer dan 20 jaar voor zichzelf en doet mee aan verschillende wandeltochten in het land. Na drie jaar training, liep ze in 2023 de Elfstedenwandeltocht. Verder deelt ze graag haar belevenissen en gedachten die zij tijdens het wandelen opdoet.
