Zwalken door Leeuwarden langs Miniature people
Eind juli ging ik met een vriendin een weekendje naar Leeuwarden. Eerder dit jaar, in mei, was ik hier samen met mijn vrouw ook geweest en toen hadden we kennis gemaakt met Bosk, een kunstproject om bezoekers kennis te laten maken met de vele ‘wandelende’ bomen in de Friese hoofdstad. Voor dit weekend had mijn vriendin een tip gekregen over Miniature People Leeuwarden. Een route met allerlei mini-tafereeltjes in de muren of raamkozijnen van de stad. Deze wandeling bleek een onderdeel van Bosk te zijn. Als we de route van de mini figuurtjes zouden volgen, zouden we de bomen ook tegenkomen. Een mooie combinatie dus.
Tekst & beeld: Jeltsje de Vries
Vele indrukken rondom het kerkhof
Het was een heerlijk zonnige zaterdag. Bij de receptie van ons hotel konden we voor twee euro een routekaartje kopen. We startten onze wandeltocht bij nummer 1 en dat was bij de Oldenhove, de scheve toren van Leeuwarden, die op loopafstand van ons hotel lag. Deze toren op zich is al fascinerend om te zien, want hij is ‘echt’ scheef en hangt wel 1.99 meter uit het lood. Ook zag je hier mooie muurschilderingen, het Oldehoofsterkerkhof met zijn tientallen tegeltableaus waar o.a. historische afbeeldingen te zien zijn en het visitors center, waar wij tevergeefs zochten naar het eerste poppetje. Uiteindelijk vonden we hem op de scheve toren. Ze waren echt bizar klein, waardoor ook meteen duidelijk werd waarom we zo lang moesten zoeken.
Met je neus in de muur
Vanuit hier gingen we verder met de Miniature People route en we vonden het erg lastig alle poppetjes te vinden. Vaak liepen we ze ongemerkt voorbij en moesten we even terug om er alsnog een foto van te kunnen maken. Mensen keken ons soms met een vragende blik aan en vroegen wat we deden, maar we zagen ook mensen die de route al kenden en erover vertelden aan mensen die bij hen op bezoek waren. Op sommige plekken kon je wel tien tafereeltjes vinden in een stuk muur van maar vier meter, maar daarvoor je moest je er ook echt met je neus bovenop zitten. Wandelaars, mijnwerkers, bergbeklimmers, echt van alles was er te zien. Zo knap hoe de beelden van deze tafereeltjes gemaakt zijn!
Daarnaast kwamen we bij leuke hofjes en bijzondere plekken in de stad, waar je anders nooit zou komen. Je moet wel een heel scherp oog hebben om alles gelijk te vinden en daar ben ik van nature niet erg goed in. Deze wandeling maakte ons wel weer duidelijk hoeveel er te zien is als je op pad bent en hoeveel je dus ook over het hoofd kan zien. Zeker in een drukke stad waarbij veel meer afleiding is door al het stadsgeluid om je heen. Onze zintuigen stonden dan ook op scherp, met name onze ogen.
Rustpunten onderweg
Onderweg liepen we ook langs terrasjes en bijzondere gebouwen. Halverwege ploften we natuurlijk ook even op een terras neer, omgeven door de bomen in houten bakken op wielen. Al dat groen in de stad gaf een heel prettige, natuurlijke en geborgen sfeer. Het viel mij ook op dat de bomen echt gewandeld hadden en nu op een andere plek stonden dan toen ik er was in mei. Jammer dat ze na deze zomer weer weggaan, want ik denk dat de stad ze wel gaat missen. Het is toch een kleine oase van rust midden in de drukte van de stad.
Meer weten over Wandelmagazine? Ja graag!
Een ander rustpunt in de stad zijn de kerken. De twee grootste kerken zijn we binnengegaan, om hier een kaarsje aan te steken. Bij de Grote Kerk was net een orgelconcert begonnen wat voor onze oortjes iets te luid was, maar in de St. Bonifatiuskerk werden we ontvangen door de stilte en waanden we ons echt helemaal buiten de stad. We zwalkten nog wat verder door Leeuwarden maar merkten op de helft van de wandeling dat we eigenlijk niet de behoefte hadden om alle 61 figuurtjes op te zoeken. We gebruikten de route nu om meer focus te hebben op de fraaie huizen en smalle straatjes met bloeiende stokrozen. Uiteindelijk eindigden we onze tocht op een terras bij het water aan de Nieuwestad met een heerlijk stukje Friese oranjekoek.
Een weekend met een vervolg
Het was een tocht met veel indrukken en hierdoor hadden we niet door hoeveel we gewandeld hadden. De telefoon van mijn vriendin gaf aan dat we bijna 17.000 stappen hadden gemaakt. De combinatie van zon, zoeken van de figuurtjes en de vele indrukken, maakten dat dit ook voldoende was. We hadden genoten van de tocht en de stad. Ondanks dat we beide als Friezinnen eerder in Leeuwarden waren geweest, was er nog veel te ontdekken, zo merkten we op. Het leek ons leuk om nog eens een historische wandeling te maken door de stad met ons vriendengroepje en dus was een nieuw idee geboren. We kwamen namelijk langs zoveel mooie historische gebouwen en hofjes, dat dit de nieuwsgierigheid wel heeft gewekt.
Over de auteur
Jeltsje de Vries wandelt al meer dan 20 jaar voor zichzelf en doet mee aan verschillende wandeltochten in het land. Sinds 2020 is ze aan het trainen voor de Elfstedenwandeltocht Verder deelt ze graag haar belevenissen en gedachten die zij tijdens het wandelen opdoet. Binnenkort zullen er via social media of deze website meerdere blogs van haar te volgen zijn.
