Geregeld ga ik er alleen op uit en weet ik van tevoren niet welke route ik ga wandelen. Ik weet alleen hoeveel tijd ik ongeveer heb. Als ik mensen dit vertel, dan krijg ik vaak verbaasde blikken. Ze vragen me of ik het niet eng vind om zonder route weg te gaan of verbazen zich dat ik nooit verdwaal. Zwervend wandelen door het bos is echter voor bijna iedereen mogelijk, zolang je de juiste spullen bij je hebt. Bovendien heeft zonder plan op stap gaan een hoop voordelen. Daarom hoop ik in deze blog mensen te motiveren om ook eens het avontuur van een zwervende wandeling aan te gaan.
Tekst & beeld; Jeltsje de Vries
Welke opties voor een zwervende wandeling heb je?
Mogelijkheden tot zwerven zijn er genoeg. Je hebt natuurlijk het ‘echte’ zwerven, waarbij je echt helemaal niks meeneemt, gewoon gaat lopen en wel ziet waar je uitkomt. Daarnaast heb je ook het enigszins gecontroleerd zwerven, wat voor de beginnende zwerver, die wat meer controle wil loslaten, zeker een goede optie is. Je kunt met iemand mee rijden of met het OV naar een bepaald punt gaan en dan lopend weer naar huis gaan. Uiteraard plan je dan vooraf zelf een route in, waarbij je al wandelend ontdekt wat voor paden je nu eigenlijk hebt uitgekozen. Je kunt ook vanuit huis of vanaf een ander mooi punt een rondje maken, op basis van de tijd die je daarvoor hebt uitgetrokken.
Het nadeel bij al deze opties is dat je wat vaker je telefoon of smartwatch moet raadplegen om te kijken waar je ongeveer bent en of je de goede richting op gaat. Daar staan echter ook weer voordelen tegenover. Het leuke hieraan is namelijk dat je van tevoren niet weet waar je langs gaat en waar je uit komt en of alle paden begaanbaar zijn of niet. Je laat je dus letterlijk verrassen door de natuur en je eigen intuïtie, en dat is echt een hele gave ervaring omdat je zo bij wijze van spreken allemaal kleine cadeautjes uitpakt.
Mijn avond-zwerftocht
Zo liet ik mij laatst op een avond afzetten op zo’n zeven kilometer van ons huis. Ik heb zelf de Komoot app om routes op te nemen en de Routiq app om routes mee te plannen. Sommigen gebruiken ook Topo of Strava. Probeer gewoon eens een paar van deze apps uit en ontdek welke je het prettigst vindt. Op deze apps zie je alle kleine paadjes staan en op basis daarvan heb ik die avond bepaald welke weggetjes ik zou nemen, zonder dat ik wist hoe deze paadjes liepen en of ze wel begaanbaar waren.
Meer weten over Wandelmagazine? Ja graag!
Ik ging op pad met een gevulde dopper en mijn telefoon, en volgde de route die ik had uitgestippeld. Ik had ook gewoon kunnen lopen en onderweg zelf de weggetjes bepalen. Nu koos ik voor deze optie. Het leuke van deze optie is dat je soms paadjes inslaat die intussen door Staatsbosbeheer niet meer bijgehouden worden, waardoor je soms een boomstam over moet. Juist dat onverwachte geeft mij een avontuurlijk gevoel. Dat was nu ook het geval, maar uiteindelijk kwam ik weer op wat meer begaanbare paden.
De verassing maakt je ontvankelijk
Op een gegeven moment kwam ik op een schitterend stukje bos. Er lagen nog wat bomen over het pad, die waren omgewaaid door de laatste storm, maar je kon er prima onderdoor en ik kwam in prachtig stukje beukenbos. De donkere stammen, de net open gekomen groene bladeren: het is een magisch geheel waar ik even stil wilde staan om de schoonheid op me in te laten werken.
Ik liep verder en de uiteenlopende vormen van alle bomen vielen me op. Sommige kronkelden ineen, terwijl andere stammen juist waren uitgegroeid in drie of vier stammen. Ook waren er een aantal omgewaaid, die weer op andere bomen leunden. Let er eens op en misschien geeft het je ineens een mooi inzicht over het gezin waar je uit komt of een belangrijke keuze die je moet maken. Doordat hier geen voorbereiding op mogelijk is, staat je brein open voor al deze mooie inzichten en cadeautjes die de natuur te bieden heeft.
Ga de uitdaging aan
De rest van de route liep ik achtereenvolgens tussen de naaldbomen over een stukje van een mountainbike route, door een poort van twee reuzen van beuken en over een kronkelend fietspad. Hier rook ik de meidoorn en de wilde seringen en ik nam deze geuren dankbaar en verwonderd in me op. Na bijna acht kilometer was ik weer thuis. Op de splitsingen had ik steeds gekeken of ik de goede afslag nam en op de juiste weg zat. Soms moest ik even terug om een andere weg in te slaan.
Ik was maar anderhalf uur onderweg, maar wat heb ik veel gezien onderweg! Zoveel moois, zoveel verwondering en inzichten. Een zwerftocht levert vooral veel op als je alleen bent omdat je dan alle aandacht voor de natuur en jezelf hebt. Er is geen afleiding, wat in een groep toch anders is. Mocht je toch de veiligheid van de groep willen, maak er dan een stiltewandeling van. Veel zwerfplezier gewenst!
Over de auteur
Jeltsje de Vries wandelt al meer dan 20 jaar voor zichzelf en doet mee aan verschillende wandeltochten in het land. Sinds 2020 is ze aan het trainen voor de Elfstedenwandeltocht Verder deelt ze graag haar belevenissen en gedachten die zij tijdens het wandelen opdoet. Binnenkort zullen er via social media of deze website meerdere blogs van haar te volgen zijn.
