Afwisselende wandeltraining; Coördinatie en techniek
Maart, een maand waarin het weer alle kanten op gaat. De hevige storm en vele buien liggen nog maar net achter ons, en nu hebben we al weken achter elkaar blauwe lucht en zon. Het voorjaar wordt elke dag meer zichtbaar en voelbaar. De vogels fluiten als een malle en de zon laat haar warmte steeds meer voelen. Al deze veranderingen in de natuur maken dat het ook belangrijk is om je wandeltechniek hierop aan te passen. Deze conclusie trok ik toen ik afgelopen week met mijn club Athlos wandelde en het onverwacht ging over het verbeteren van je coördinatie en techniek.
Tekst & beeld: Jeltsje de Vries
Zonnekracht
Deze eerste zaterdag van de maand verzamelden we ons als wandelgroep weer bij het clubgebouw van Athlos. Het zonnetje scheen en de afstandsregels waren net geschrapt, dus ik keek uit naar het wandelen met de groep in alle vrijheid. De wind was nog fris maar eenmaal bij de open ruimte van de atletiekbaan voelde ik de warmte van de zon. Dat was een heerlijk gevoel. Iedereen genoot zichtbaar van de zon en je merkt dat mensen dan ook gelijk vrolijker en blijer zijn, wat aanstekelijk werkt.
(Nordic)walking techniek
We verzamelden ons op het grasveld naast de atletiekbaan, waar de trainer allerlei attributen tevoorschijn haalde. In het begin vroegen we ons af wat we hier allemaal mee gingen doen, maar de trainer loste dit raadsel al snel op. Ze gaf aan dat we hier eerst een aantal oefeningen gingen doen gericht op techniek en coördinatie. Deze waren voor de gewone wandelaar, maar ook voor de Nordic walker. Onze trainingsgroep was namelijk een gemengde groep van Nordic walkers en wandelsporters. We begonnen met rek- en strekoefeningen en hiervoor gebruikten we de stokken. Ikzelf gebruik deze stokken niet, maar omdat je voor deze oefening maar één stok nodig had, kon ik gewoon een stok van mijn buurvrouw lenen.
Meer weten over Wandelmagazine? Ja graag!
Hierna liepen we het talud op en af, zodat we een beetje konden oefenen met dalen en stijgen. De trainer legde deze heuveltechniek eerst uit, waarbij ze met name het belang benadrukte van het gebruik van de arminzet bij het omhoog gaan. Ook wees ze erop dat je er bij het dalen voor moet zorgen dat het zwaartepunt dicht bij de heuvel blijft, door iets door je knieën te buigen. Zonder stok heb je alleen je arm en dus niet een extra ‘voet’. Op sommige plekken was de grond nog hard en dat maakte het prikken lastig voor de Nordic walkers.
Coördinatie
Daarna kwamen er oefeningen om onze coördinatie en weerstand te trainen. Ik voelde me even een Fries paard; huppelend in galop over het gras. De knieën goed omhoog heffen, zodat je langer op één been staat en de armen krachtig mee zwaait. Een goede oefening voor de arm-been coördinatie en je evenwicht.
Vervolgens bleven we in de paarden-sfeer, want nu gingen we elkaar mennen. Een oude binnenband diende als teugel. De ene deed deze om de nek en onder de armen en rende dan weg, terwijl de ander je probeerde tegen te houden. Op die manier voel je de weerstand die je ook bij een flinke tegenwind hebt. Ik voelde deze zwaardere inspanning gelijk aan mijn benen. Ook had de trainer een soort van touwladder neergelegd, waar we allemaal verschillende soorten stappen in maakten. Iedereen kon een ander patroon bedenken, wat de ander dan weer nadeed. Zo deden we tal van oefeningen waarbij er een beroep werd gedaan op je focus en coördinatie. Gewoontes doorbreken houd je brein scherp en daagt je uit. Het zorgt echter ook voor de nodige onhandigheid en, met een groep vrouwen, voor veel gelach en gezelligheid.
Oefeningen in de praktijk
Na een half uur sloten we de oefeningen af en maakten we nog een mooie wandeling in het bos. De omgewaaide bomen, voor wie de weerstand van de storm te veel was, lagen verspreid door het bos. Ik vind dat altijd een verdrietig gezicht om zoveel bomen gevloerd te zien, maar tegelijkertijd relativeert het ook, omdat het leven nu eenmaal zo is. We liepen langs een paar heuvels. Er werd ons verteld dat toen dit nog oefenterrein was voor defensie, deze heuvels gebruikt zijn bij schietoefeningen. De heuvels vingen de kogels op. Inmiddels zijn de heuvels ontdaan van de kogels en weer in oude staat teruggebracht. Nu zijn het mooie heuvels, waar wij het geoefende gelijk in praktijk brachten, door te klimmen en dalen op de manier zoals we dat net geleerd hadden. Bovenop heb je bovendien een mooi uitzicht.
Zo liepen we een leuk rondje tot we weer terug waren bij de atletiekbaan. Tussendoor vingen we gretig de zonnestralen op, die tussen de bomen door ons gezicht wisten te vinden. De laatste meters liepen we via de atletiekbaan zelf. Zo ervoeren we hoe deze ondergrond een verend effect heeft. Bij de hekken van het veld deden we tot slot nog de cooling down, want zo’n hek is een ideale plek voor rek- en strek oefeningen. We vonden het allen een mooie ochtend zo met lekker wat afwisseling en volop zon, waarbij de zintuigen heerlijk geprikkeld zijn.
Over de auteur
Jeltsje de Vries wandelt al meer dan 20 jaar voor zichzelf en doet mee aan verschillende wandeltochten in het land. Sinds 2020 is ze aan het trainen voor de Elfstedenwandeltocht, die helaas dit jaar opnieuw niet doorgaat. Verder deelt ze graag haar belevenissen en gedachten die zij tijdens het wandelen op doet. Binnenkort zullen er via social media of deze website meerdere blogs van haar te volgen zijn.